Behiç Abi (Allah rahmet eylesin)
Çiller'e yakındı diye, onunla birlikte olan
herkesi, hepimizi cezalandırdılar...
Çalıştığımız gazetenin kapısına kilit vurdurdular!
O dönemin Cem Küçük'ü her kimse
hepimizi kovdurdu...
3 yıl işsiz kaldım!
3 koca yıl...
O üç yılda çalmadığım kapı kalmadı. "Hayatım sen çok
politize olmuşsun" diyenler, karşımda iki ayağını masanın
üzerine uzatıp, "Haber yazabiliyor musun"
diyenler... yüzüme kapanan telefonlar, bir süre önce hergün
görüştüğün halde, telefonuna çıkmayan dostlar!
Ankara'daydım, İstanbul'a geldim.. Çocuklarımın
geleceği için çalışmak zorundaydım ama yıllarımı verdiğim mesleğimi
yapmama meslektaşlarım izin vermiyordu.
"Sakın ha..."
O günkü Cem Küçükler'de Aydın Doğan'a sarmıştı.
Tehdit ettiler, "Biz seni yöneteceğiz" dediler ve
yönettiler...
Bana bir şey olmadı... Bir şekilde hayatımı idame ettim. Ama,
çocuklarım çile çekti.. İşim olmayınca servisle okula gidip
gelmelerine para yetiştiremedim. Ceplerine harçlık
koyamadım. Kiramı ödeyemedim diye onları bir barakada
yetiştirmek zorunda kaldım.
O dönemin Cem Küçük'ü her kimse, Mesut Yılmaz'a ya
da kardeşi Turgut Yılmaz'a olan yakınlığı ile adeta terör
estiriyordu. "Biz seni yöneteceğiz"
diyor yönetiyorlardı... Onlar yönettikçe iktidar
karşıtı kim varsa kendini sokakta buluyor, çocuklarının geleceği
kararıyordu.
28 Şubat benim çileli yıllarımdır dostlar!
Ben hayattayım!
Ya ölenler?
Behiç Abi öldü ama... O'nu öldürenler yaşıyor...
ama utanç içinde... İnsan yüzüne çıkamıyorlar...
Bilen bilir, genç yaşta aramızdan ayrılan Behiç
Abi'yi (Kılıç) 28 Şubat'ın Cem Küçükler'i
öldürdü!
O günkü Cem Küçükler'de Aydın Doğan'a sarmıştı.
Tehdit ettiler, "Biz seni yöneteceğiz" dediler ve
yönettiler...
"Kov" dediler...
Kovdurdular...
Behiç Kılıç bir daha belini doğrultamadı.
Hastalıklarla boğuştu, son güne kadar biricik yavrusunu okutabilmek
için didindi durdu. Ben 3 yıl işsiz kaldım, sonra işimi
kurdum. Behiç Abi, iş bulamadı. Bir ara Star'da çalıştı, oradan da
kovdurdular... Kalbi dayanamadı, yapılan zulme yenik
düştü...
Ve aramızdan ayrıldı...
Behiç Abi öldü ama...
O'nu öldürenler yaşıyor... ama utanç içinde...
İnsan yüzüne çıkamıyorlar...
O dönemin Cem Küçükleri'ne gelince...
Hepsi silindi gitti...
İşsiz bıraktıkları meslektaşlarının çocukları onların yerini
aldı, ama onlar yok oldu... Niye? O çocukların ahı tuttu
çünkü..
O ah yaktı geçti...
Çocukların ahı... anlıyor musun
Cem?