Yalnızlık, yalnız kalmak istemek; bazen bir şeylere kendi
dünyanda ulaşmak demektir.
Ya da içinde saklanan gizemli hayallerine kendince ulaşmak…
Demem o ki yalnızlık eğer hakkını gerçekten verebilirseniz;
kendinize ulaşmanın en önemli kriteri ya da sebebi olabilir.
Çünkü o zaman kimse sizi öyle ya da böyle sorgulamaz,
sorgulayamaz.
Siz kendinizi sorgularsınız, siz sizi karşınıza alıp size karşı
dibine kadar acımasız olurken, yeryüzünün hiç görülmemiş egosunu da
yine kendinize yaşatırsınız.
Çünkü siz aslında sadece size muhtaç olduğunuzu işte o zaman
anlarsınız.
Ya da işte o zaman kim olduğunuzu eksiğinizle, fazlanızla
anlarsınız.
Eğer bunu yapabiliyorsanız, yalnızlık size azap vermez,
yalnızlık size kimsesizlik duygusunu yaratmaz, yalnızlık sizi
anılar sandığınızın karşısında gözyaşı sınavına tabii tutmaz.
Yalnızlık size sizi yaşatır.
An nasıl güzel yaşanır, anı nasıl keyfinize meze yaparsınız onu
yaşatır, yaşatarak öğretir.
Öğrendikten sonra ise herkes bir şekilde size fazla gelir ya da
herkes bir şekilde herkes olur size…
Yalnızlık ise kendiniz olmuştur.
Kimsenin bilmediği, kimsenin giremediği, kimsenin göremeyeceği
yüreğinizdeki, aklınızdaki en saf sizi size göstermiştir.
Yalnızlık, yalnız kalmayı istemek aslında bir anlamda kendinize
yolculuğunuzdur…