Ya babam dönmezse!..

ABD'nin olası Irak harekatı için Körfez bölgesine gönderdiği askerlerin çocukları, ebeveynlerinin savaşa gitmesinden son derece büyük üzüntü duyuyor. Kuzey Carolina, Fort Bragg Üssü’ndeki Holbrook İlkokulu'nun da aralarında bulunduğu 8 okulda pilot bir program başlatan Club USA Derneği, ebeveynleri harekata katılan çocuklar için terapi grupları oluşturdu. Çocuklarda genel olarak üzüntü, korku, öfke ve gurur gibi tepkilere rastandığı belirtiliyor. Savaştan nefret Miniklerden biri, 'Savaşlardan nefret ediyorum. Babam gidiyor. Babamı özlüyorum. Babamı seviyorum' diye yazmış. Anaokulundaki küçük Ashlee ise 'Babamın eve dönüp ev ödevlerime yardım etmesini istiyorum' diyor. Babası Körfez bölgesine sevkini bekleyen 5'inci sınıftaki Shea Smith, 6 yaşındaki kardeşi Nolan'ın geceleri 'Ya babam gitmek zorunda kalırsa?' diye ağladığını söylüyor. Babası yakında Körfez'e gönderilecek olan Shea, ailesinin kendinden beklediği şeyi bildiğini, bu nedenle de 'büyük bir kız gibi' davranmaya çalıştığını belirtiyor. Ama yine de geceleri gizli gizli ağlayıp kimseye söylemiyor. Annesi Körfez bölgesine gönderilen 9 yaşındaki Brittney, 'Bazen anneme ne olacağı konusunda endişeleniyorum. Acaba geri dönecek mi?' diye soruyor. 8 yaşındaki Jacob da, 'Babamın vurularak ölmesinden çok endişeleniyorum' diyor. Sınıftaki bütün çocuklar Jacob gibi hissettiklerini söylüyor. Babası daha önce Kosova'daki Barış Gücü'nde görevli olan, şimdi ise Afganistan'da görev yapan 9 yaşındaki Kelly, 'Babam daha önce yalnızca barış görevi için gitmişti. Bu ise benim hayatıma giren ilk savaş' diyor. 12 yaşındaki A.J. Bray ise daha güçlü görünmeye çalışıyor. Şu an görevde olan babasının ölmesinden korktuğunu belirtiyor, ama ölmesi halinde cennete gideceğini bildiğini söylüyor.AKŞAM