Umarsız Bir Anneler Günü

Anneler günü, babalar günü, sevgililer günü gibi ezberletilmiş günlere takık vaziyetteyim.

Aslında takıntım elbette bu günlere değil. Bu günlerin ve bu günlere yüklenen güzel duyguların sömürülmesine..

Nasıl mı?

Anneler gününün yaklaştığı bugünlerde televizyonlarda yine ana tema annemize ne hediye alacağımız… Elektrikli ev aletlerinden tutun da, telefon ve hatta tek taş yüzüğe kadar pek çok reklam ekranlarımızda arz-ı endam ediyor.

Başta bu reklamlar ve ezberletilmiş algılar yüzünden, anneler gününde annemize mutlaka hediye almamız gerektiği ezberletiliyor bize viral şekilde. Aksi halde ona özel olduğunu yeterince hissettiremeyeceğiz ve bir şeyler eksik kalacak duygusallığı oluşturuluyor beyinlerimizde. Biz farkında bile olmadan manipüle ediliyor ve bu günün ticari boyutlarda sömürülmesine bir şekilde alet oluyoruz.

Bu reklamlardan ve Anneler Günü’nün ticari olarak sömürülmesinden ciddi anlamda rahatsızım.

Diğer taraftan tüm bu ‘ticari’ çalışmalar gayet bencilce ve umursamazca yapılıyor. Toplumda annesiz çocuklar veya çocuğunu kaybetmiş annelerin bu özel günde neler hissediyor olduğunu düşünen oluyor mu hiç?

Çocuğu kaçırılmış, katledilmiş anneler, hayatında bir kez bile ‘anne’ diyememiş, anne kokusu tanımamış öksüzler, yetimhanelerde büyümüş ve ordaki hemşireleri ‘anne’ bilmiş çocuklar var.. Bu insanlar o günde neler yaşıyor, kalplerinde nasıl bir sızı hissediyorlar kim bilir..

Münevver’in annesi neler yaşayacak anneler gününde mesela? Ya da hem annesi hem babası geçenlerde yol verme kavgasında öldürülen iki kardeş kimin kucağına atlayıp sarılacak? Bunlar elbette umurumuzda değil.. Çünkü bizim başımıza gelmedi. Çünkü birimizin acısı hepimizin acısı değil.. O zaman dert etmeye gerek de yok. Hayat nasılsa bir şekilde devam ediyor.. (!)

Başkalarının acılarını duyumsayabilmek ve önemseyebilmek yüksek bir toplumsal şuur gerektiriyor. Elbette biz de hiçbir şey kutlamayalım demiyorum. Sadece daha makul ve abartısız kutlanabilir diyorum. Kör göze parmak olmak zorunda değil..

Umarsızca gözümüzün içine sokulan ve bizi hediye alma konusunda bir çeşit mecburiyet içinde bırakan bu ticari çabaları ve kurumsal vizyonların gereği olarak görülen samimiyetten uzak adımları anlamsız buluyorum..

Tüm annelerin ve anne adaylarının bu özel gününü kutluyorum.. Çocuğunu kaybetmiş annelere ve annesiz çocuklara ise sabır ve acılarını bir nebze de olsun hafifletecek büyük mutluluklar diliyorum.

Facebook: Evrim.Akses
Twitter: evrimakses