Ukrayna krizi Rus yurtseverlik duygularını kabartıyor

Büyük Vatanseverlik Savaşı Müzesi'nde bir ses, bir dakikalık saygı duruşu çağrısı yapıyor.

Müzenin loş ışıkla aydınlatılmış Yas ve Anma Salonu'nda ağır ağır ilerleyen metronomun tik takları yankılanıyor.

"Şerefli kahramanlarımız ölümsüzdür!" diyor saygı duruşu çağrısı yapan ses. Ağır bir müzik başlıyor.

Başlarını öne eğmiş olarak saygı duruşunda bulunan Rus savaş gazileri, ölü bir askerin yanında yas tutan bir kadını canlandıran beyaz mermer heykele yaklaşıyor.

İkinci Dünya Savaşı'nda ölen 20 milyonadan fazla Sovyet vatandaşının anısına kırmızı karanfil bırakıyorlar.

70 yıl önce Nazi Almanyası'na karşı savaşıp onu yenilgiye uğrattıklarında Rusya ve Batı müttefik ülkeleri oluşturuyordu. Ama bugün gazilerin bazılarıyla sohbet ederken durumun artık böyle görülmediği ortaya çıkıyor.

89 yaşındaki Vladimir Petroviç ile konuşuyorum. Üzerinde 40'tan fazla madalya bulunan eski askeri üniformasını giymiş.

"Ukrayna'da olanlara bakın." diyor Vladimir. "Amerika Kiev'de halkın istemediği bir hükümeti destekliyor. Amerika durum kendi kontrolünde olsun istiyor. Yeni bir savaş çıkmasından korkuyorum."

88 yaşındaki Bilal Bagadiyev ise Uzak Doğu Filosu'na ait bir denizci kepi takmış başına.

Bilal 100 maraton koştuğunu söylüyor. Hatta 10 km'lik bir koşuda Bill Clinton ile koşmuş ve kendisine ABD başkanının imzalı fotoğrafı hediye edilmiş. Ama Amerika'dan soğuduğunu söylüyor Bilal.

"Bugün ABD Rusya'yı itip kakmaya çalışıyor. Ama başaramayacaklar." diyor.

Ama gaziler yemeğe oturup müzükli ve danslı şovu izlerken ABD'nin kutlamaların bir parçası olduğu görülüyor.

Gösteri Dallas dizisinin müziği ile başlıyor. En az on kez tekrarlanıyor bu parça. Öyle görünüyor ki Amerikan olan her şey kötü karşılanmıyor.

Daha sonra "SSCB'nin Frank Sinatrası" olarak bilinen Iosif Kobzon sahne alıyor. Kobzon hem şarkıcı hem de Duma'da milletvekili olarak politikacı.

"Savaşın bütün mağdurlarını acıyla anıyoruz." diyor Kobzon. "İsimleri savaşın izleri olarak sonsuza dek kalbimize kazılı olacak."

Kobzon, Sovyet Ukraynası'nda, Slovyansk yakınlarında doğmuş. Donetsk'te heykeli bulunuyor. Bir süre önce bu heykel Ukrayna bayrağının renkleri olan mavi ve sarı boyalarla sıvanmıştı.

O da Ukrayna'daki şiddet olaylarında Batı'yı suçluyor.

"Batı zekadan yoksun; durumu anlamıyor. Geçmişi unutmuş." diyor Kobzon.

"Bir gün hatalarını görecekler. Rusya da onları affedecek. Çünkü bizim yüreğimiz geniş."

Gösteri 11 yaşındaki Mariya'nın savaş sırasında Volga Nehri ve Stalingrad'daki çatışmalarla ilgili dokunaklı şarkılarıyla son buluyor.

"Tüm dünya kahramanlarımız önünde eğilmeli." diyor şarkı.

Gaziler hayranlıkla izliyor Mariya'yı ve güçlü bir alkış kopuyor şarkısı bitince.

Mariya'yla konuşuyorum. Ülkesinin "tehditler ve tehlikelerle" karşı karşıya olduğunu söylüyor. Ukrayna'da yaşananlara ilişkin olarak da "Durum kötü. İç savaş var." diyor. "Ukraynalılar Rusları sevmiyor artık. Bu bana acı veriyor. Onlar bizim kardeşimiz."

Mariya yurtseverlikten söz ediyor; insanın ülkesini sevmesinin öneminden. "Çünkü vatan ikinci anne gibidir." diyor.

Rusya'nın Kırım'ı ilhakının ardından Rusya'da bir yurtseverlik dalgası baş gösterdi.

Devlet denetimindeki televizyon ve radyo yayınlarıyla Kremlin de bunu teşvik ediyor.

Bu yılki Zafer Günü geçit ve kutlamaları bu duyguyu güçlendirecek görünüyor.