Türkiye ile İsrail'in boşanma davası

İNTERNETHABER.COM -  Türkiye ile İsrail Ortadoğu'da stratejik ortak mı? Şimdiye kadar "dost" görünen iki ülke neden kapıştı, ilişkiler nereye gidiyor? Türkiye, ABD'nin bölgedeki "Kutsal İneği" ile savaşır mı?

Gündemdeki güncel sorular bunlar... Yanıtları veren en çarpıcı analiz de Ortadoğu uzmanı Radikal yazarı Cengiz Çandar'dan... Bölgeyi iyi tanıyan Çandar, ilginç bir tespitle başlıyor.

ERDOĞAN İSRAİL'DEN NEFRET Mİ EDİYOR?

Başbakan Erdoğan İsrail’e karşı neden bu kadar öfkeli, İsrail'den nefret mi ediyor? Kimi çevreler İsrail antipatisiyle açıklıyor bu kızgınlığı.  İsrail Büyükelçisi Gaby Levy gibi bu nefreti dine bağlayanlar da var. Erdoğan gerçekten "Yahudi düşmanı mı?" Haberin devamı için TIKLAYIN

Diyor ki:
"Bu İsrail ile Türkiye'nin boşanma davası".

Ve şöyle devam ediyor:

"Varılan noktanın anlamı, 1980'in çok ötesinde. Türkiye İsrail ilişkileri, tamiri son derece zor bir noktada. Çünkü 2011 yılındayız. 1990'ların ikinci yarısıyla birlikte ve iki ülkenin

istihbarat ve özellikle askeri işbirliğiyle süslenen, ilişkilerindeki 'balayı', 2000'lerin ikinci on yılında 'boşanma davası'na ulaştı.

ERDOĞAN NASIR'I ANDIRIYOR

İsviçre'nin dağlarında, Davos'ta çektiği "One Minute"in orayla sınırla kalmayacağı belliydi. Ortadoğu'da hem Türkiye'ye hem de Başbakan Erdoğan'a yeni bir rol yükleniyor. Bu rolü Çandar şu cümle ile özetliyor:

"Türkiye, şimdilerde Ortadoğu'da, 1960'ların Mısır'ını, Tayyip Erdoğan da Nasır'ı andırıyor. "

İSRAİL MİSİLLEME HAZIRLIĞINDA

Türkiye'nin Mavi Marmara katliamı nedeniyle dostluk kapılarını kapattığı İsrail, misilleme yapmaya hazırlanıyor. Ayrıntıları okumak için TIKLAYIN..

İSRAİL'İ GEREN TÜRKİYE'NİN BÜYÜMESİ

Türkiye'ye Ortadoğu'da uzun yıllar boyunca giydirilmek istenen "İsrail'in 'yedek gücü' rolü uzun süredir Türk bilinçaltını rahatsız ediyordu. Ekonomik olarak son yıllardaki atılımlarla ayağa kalkan Türkiye, ilk iş olarak bilinçaltını temizlemeye girişti. Oluşmaya başlayan güçlü Türkiye profili ise İsrail'i zıvanadan çıkarttı.

Bunu Cengiz Çandar şöyle anlatıyor:

Türkiye'nin G-20 üyesi olabilecek bir ekonomik performans ile 'bölgesel güç' olarak yükselmesinin üreteceği dinamiklerin, bir vesilede, Türkiye ile İsrail'i karşı karşıya getirmesi kaçınılmazdı. İsrail'in, kendisiyle Suriye arasında Türkiye arabuluculuğunun sonuç vermesine ramak kala, 2009'da giriştiği Gazze saldırısı, Türkiye'ye 'bölgesel güç' konumuna ve işlevine

İsrail'in koyacağı sınırları gösterdi.

İSRAİL'İN ELİNDEKİ EN ÖNEMLİ KOZ

Türkiye tabiri caizse arı kovanına çomak soktu. İsrail'in bu gerilimdeki en büyük kozu Batı medyasındaki olağanüstü bağlantıları olacaktır. Elbette her Yahudi İsrail'in haksızlıklarına destek vermeyecektir. Fakat bundan sonra uluslararası basında Türkiye aleyhinde haberler artarsa veya bir Amerikan filminde ilgisiz bir yerde Türkiye'yi karalayan bir sahne görürseniz şaşırmayın. Ayrıntıları okumak için TIKLAYIN..

Davos'taki "One minute", Türkiye-İsrail ilişkilerindeki bozulmanın başlangıcı değil, İsrail'in Gazze saldırısı ve Türkiye'nin arabuluculuk rolünün boşa çıkarılmasıyla, Türkiye'nin 'bölgesel güç' konumuna meydan okumasının sonucudur. Mavi Marmara, siyasi-stratejik mesajıyla İsrail'in 'Doğu Akdeniz'in jandarması' olduğunun deklarasyonudur.

Bu nedenle, Türkiye'nin 'özür'de ısrar etmesi, hukuki ve ahlaki meşruiyeti bir yana, bir bakıma, İsrail'in Türkiye önünde siyasi olarak eğilmesini ifade edecekti.

TÜRKİYE "KUTSAL İNEK"LE ÇATIŞIR MI?

Bu sorunun yanıtını da verelim. Türkiye ile İsrail hiç bir zaman "stratejik dost" olmadı, olamaz da... Çünkü her iki ülkenin hedefi de bölgenin lider gücü olmak. İki ülke arasında gerilen ilişkiler silahlı bir savaşın değil, stratejik bir savaşın sonucu. Türkiye, İsrail'e karşı tüm Ortadoğu'nun 'siyasi liderliği'ni ele geçirme savaşı veriyor.

İki ülke arasında bir silahlı çatışma beklenmiyor. Her ne kadar ABD'de İsrail'in denizde ve hava gücü bakımından Türkiye'den (teknolojik ve silah olarak) askeri anlamda daha güçlü olduğu yorumları yapılsa da Cengiz Çandar'ın şu yorumu dikkate değer:

"Türkiye, mevcut 'Ortadoğu denklemi'nde, İsrail'in 'stratejik dostu' değildir ve olamaz.
İsrail gibi Amerika'nın başını çektiği uluslararası sistemin 'kutsal ineği'ne Türkiye'nin, Doğu Akdeniz'de askeri çatışma tehdidi içeren sertlikte bir tavır alabilmesi için ya çok algınca ve maceraperest bir politikaya sapmış olması veya bunu yapabilecek sağlam kartları elinde toplamış olması gerekiyor.

Ahmedinejad'ı, Sudan lideri Ömer el-Beşir'i kucaklamasıyla, Kaddafi'den ödül almakla, Başşar Esad'la 'kanka' olmakla Batı'da kaşları havaya kaldırtan Tayyip Erdoğan, bugün sadece 'Arap sokağı'nı değil, Arap ayaklanmalarına kol-kanat gerdiği için Arap demokratlarını da heyecanlandıran, İran'a karşı bölgede 'moral üstünlük' elde etmiş olan ve 'füze kalkanı radarı'nın Türkiye'ye yerleştirilmesiyle ve Libya'da oynadığı rol ile NATO'nun desteğini almış etkili bir ülkenin başbakanı konumunda.