Türkeş'in namaz kıldırdığı asker!

Antakya merkeze bağlı Saraycık Mahallesi'nde gelinin evinin hemen yanında kurulan barakada yaşayan 84 yaşındaki Şükrü Hezer, görmeyen gözlerine ve duymayan kulaklarına rağmen kendisine sorulan her askerlik hikayesine Merhum Alpaslan Türkeş'e dua ederek başlıyor.

O günlerden elinde kalan hatıra fotoğraflarının yok oluşundan büyük üzüntü duyan Şükrü Dede, Alpaslan Türkeş hatırasını son nefesini verinceye kadar anlatacağını yineliyor.

Bandırma'da 1944 yılında askerliğini yapan Hataylı Şükrü Hezer, ilerleyen yaşına, görmeyen gözlerine ve duymayan kulaklarına rağmen Merhum Alpaslan Türkeş'i her ziyaretçisine anlatmayı sürdürüyor.


BİR BABA GİBİYDİ

Bandırma'da 1944 yılında 6. Tümen 50. Alay 1. Bölükte askerliğini yapan Şükrü Hezer, Üsteğmen Alpaslan Türkeş'in askerlere olan tavrını 'bir baba gibiydi' sözleriyle özetliyor.

NAMAZIMIZA ÖNDERLİK EDERDİ

Merhum Alpaslan Türkeş'in bölükte çıkan yemeklere rağmen dışardan her seferinden koyun eti getirterek askerlere yedirdiğini her sözünde dile getiren 84 yaşındaki Hezer, "Bir atı vardı Türkeş komutanın. Belki 4 metre uzunluğundaydı. O ata binerdi askerlerini de yanına alır gezerdi. Yedirir, içirirdi. Bulgur pilavının yarısı bulgur yarısı taş olurdu. Türkeş Komutan hemen koyun eti getirtirdi bize. Onu yedirirdi. Güçlü olmanız lazım derdi. Böyle iyi bir adam görülmemiştir. Askerlerinin her zaman yanındaydı. Teravih kıldırırdı. Cemaatin başına geçer namazımıza önderlik ederdi. Dini, diyanetini bilirdi" sözleriyle anlattı.

OYUMU ONA VERDİM

Alpaslan Türkeş'in ölümünü duyduğunda çok üzüldüğünü söyleyen Hezer, "Ben Bandırma'dan Çanakkale'ye gönderildiğimde Türkeş Komutandan gördüğüm iyiliği kimseden görmedim. Mekanı cennet olsun. Askerlerine yaptığı iyilik diğer dünyada ona mukafat getirsin. Öldüğünü duyduğumda çok üzüldüm. Askerden sonra siyasete girdiğinden beri oyumu ona veririm. Öldüğünü öğrendikten sonra gayrı oy kullanmadım." dedi.