6-7 Ekim (2014) olayları Yasin
Börü'nün de içinde olduğu 50 insanımızı yuttu. Bu
olayların müsebbibi, CHP'li Tuncay Özkan'ın cezaevinde
ziyaret edip sahiplendiği Selahattin Demirtaş'tan başkası
değildi.
Tuncay Özkan, Yasin Börü'nün ailesi başta olmak
üzere,göz pınarları hâlâ ıslak olan 50
kişinin anne babasına, oğluna kızına, kocasına
nişanlısına... herkese 6-7 Ekim'deki o acıyı yeniden
yaşattı...
Demirtaş ziyaretine bir çok bahane var
Tuncay Bey'in cebinde...
En dikkat çekeni ise...
"insanlık" ve "merhamet..."
Sormak lazım...
Kanla beslenmek midir insanlık?
Teröriste arka çıkmak mıdır insanlık?
Taziye çadırı kurup, 28 kişinin canını alan bir teröristin
arkasından ağlamak mıdır insanlık?
İnsanları öldürüp, ocakları söndürmek midir
insanlık?
Bakın şu fotoğrafa...
Anaların dünyaları
dolduran feryatları karşısında sağırlaşan HDP'liler,
milletle bir olmak yerine, teröristlerin
kalbini okşuyor. Tuncay Özkan'ın avukatlığına soyunduğu
Selahattin Demirtaş ve arkadaşları, milyonların nasıl kan
ağladığını ve ne ölçüde yandığını görmek yerine, fotoğrafta
gördüğünüz gibi, eli kanlı bir katilin yok oluşuna
yanıyor.
Siyasetinde sahici kelimeler olmayan, teröre ve teröristlere
karşı sahici cümleler kuramayan Selahattin Demirtaş, aynı
türkünün değişik bir versiyonunu söylemiş Tuncay
Özkan'a...
Tuncay Özkan da, gece boyunca, "masumiyet
türküleri" çığırdı ekranda. Hem de,
gözyaşlarını kimselere göstermeden kalbine içiren
anaların, babaların, kardeşlerin...
eşlerin kulaklarını sağır edercesine...
Demirtaş'ın elindeki kiri temizlemeye kalkıştı
kısaca...
Beynimize şimşek şimşek ağrılar saplandı Tuncay
Özkan'ı dinlerken. Selahattin Demirtaş'ı
akladıkça, kalplerimiz burkuldu.
Şaşkın bir kafa...
Bulanık bir vicdan vardı ekranda...
İsyan ile dolup taştık gece boyunca...
Suçu, suç olmaktan çıkaran heyecanlı bir dil kullanıyordu
çünkü.
İnsanlığı katleden teröristlerin alnından
öpen Demirtaş ve arkadaşlarının suçunu soruyordu
insanlık adına...
Kana, bombaya,
mayına, kahpe kurşunlara... her
türlü vahşete merhamet istiyordu! Kalbinin sesini
kısmış halde, Demirtaş'tan mesajlar tebliğ ediyordu
bize.
"Bu insanları dinleyin" diyordu ısrarla...
Sevgili Tuncay Özkan, milletçe 7 Haziran öncesinde bunları
dinledik.
Kalbimize inat ettik, dinledik...
Vicdanımıza inat ettik, dinledik...
Saz çaldılar, kardeşlik türküleri
söylediler...
Teröre çözüm olsunlar istedik...
Akan kana çare olsunlar istedik.
Türkiye'nin yüzde 13'ü bu yüzden umuda oy
attı...
Sonra ne oldu?
Oylarımızı aldıktan sonra, gurur duyulacak, saygı gösterilecek bir
davranış sergilemediler. Yüzde 13'ü alır almaz, ilk
işleri APO posterinin önünde boy göstermek oldu. Yüzde
13'ün sahiplerine teşekkür edeceklerine, İmralı'ya selam
sarkıttılar..
Yetmedi...
"Hendek siyaseti"ne soyundular...
Barış sürecinde yaptıkları yığınaklarla, ülkemizi cehenneme
çevirmek istediler.. Huzur dolu sokakları çukura çevirdiler..
"Türkiye Partisi" yalanıyla kandırdılar
hepimizi.
7 Haziran'da bunların içindeki celladı ne yazık ki
görmedik...
6-7 Ekime rağmen görmedik...
50 kişinin katledilmesine rağmen görmedik...
Ya da...
Görmezden geldik...
Terör son bulsun diye...
Demirtaş'ı sahiplenmemizi isteyen Tuncay Özkan, sıfırdan bir
sayı elde etmemizi istiyor..
Sıfırı milyonla çarp sonuç yine sıfırdır.
Tuncay Özkan'ın bunu görmemesi için akli melekelerinin
kanatlarını kırmış olması gerekiyor.
Hakaret değil amacım; aklıma başka bir şey gelmiyor!
Twitter:
Facebook:
Instagram: