Tuna Lütfü Yukay yeni kitabını anlattı

Yazar Tuna Lütfü Yukay, yeni kitabı ’Çürük Tavşan’ı, karakterlerini ve yazma sürecini anlattı.
İhlas Haber Ajansı editörlerinden Serhat Ural, Yazar Tuna Lütfü Yukay ile yazarlık üzerine keyifli bir sohbet yaptı. Yukay, hikâyeden roman türüne geçiş sürecini “Yazmanın sihirli anlarından biridir bu, sadece başlarsınız ve kahramanınız sizi bir yerlere götürür” şeklinde anlatırken yazmanın eğlenceli tarafını da paylaştı. Ayrıca Yukay, kendine yazarlığı hedef seçen kişilere de yazarlığın sırrını verdi. İşte o söyleşi:

- YAZMAYA NASIL BAŞLADINIZ VE BU SİZDE BİR TUTKU OLMAYA NASIL BAŞLADI?
Nasıl başladım?.. Kesin bir şey söylemem söz konusu değil. Çocuktum. Sanırım şiir yazmaya çalışıyordum. Geçti. Tutku ile yazmanın kesişme noktası da burası aslında. Yani başlangıçta ne yaptığımı bilmeden yazdıklarım vardı, sonra öğrenme, kendimi tanıma aşaması geldi. Pek tabii tutku öğrenmekle başladı. Bence basit bir kural var; tanımadan, yaptığınız her neyse artık, kendinizi adayamazsınız. Öğrenme noktasındaysa dünyanın en şanslı adamlarından biriyim, çünkü iyi bir hocam var. Sizin anlayacağınız onu tanımamla birlikte iş çığırından çıktı.

- EN ÇOK HANGİ YAZARLARDAN VE NASIL ETKİLENDİNİZ?
Bu hassas bir soru. Kimileri cevabıma bakıp yan çizdiğimi düşünebilir ama şunu söylemeliyim ki iyisinden daha iyisine, okuduğum bütün yazarlardan öğrendim. İyilerinden neler yapmamam gerektiğini, daha iyilerinden neler yapmam gerektiğini… Bu öğrendiklerim doğrultusunda da kendi sesimi arıyorum. Bunu bulduğum takdirde ben, ben olabilirim. Etkilenmek işin riskli tarafı, bir başkasının dümen suyuna giriyorsunuz, bu dümen sularında oyalanıp kendi sesini duyamayan pek çok insan var, bu noktada etkilenmek kelimesi yerine öğrenmeyi tercih ediyorum. Yani girilen yolda bilinçli bir tercih söz konusu olmalı…

- ’KARIŞIK ODALAR’DAKİ HİKÂYELERİNİZİ OKUDUĞUMUZDA KAHRAMANLARINIZI TAKINTILI KARAKTERLERDEN OLUŞTURDUĞUNUZU GÖRÜYORUZ. BUNUN SEBEBİ VAR MI?
Pek tabii ki var. Kimse benim yoğurdum ekşi demiyor son zamanlarda. Oh ne ala herkes mükemmel. Ancak defolu yanlarımızı görmeyi kabul edersek onları düzeltebiliriz. Değil mi? Unuttuğumuz ya da görmek istemediğimiz yanlarımızı ortaya dökmek istedim. Hatırlamak lazım; insanız ve maalesef mükemmel değiliz.
Bu işin bir boyutu. Diğerinde eğilimlerimiz söz konusu. Yazmak isteyen bir insan olarak neyi daha iyi anlatabilir, gösterebilirim sorusu da zihnimizin bir köşesinde işlemek zorunda. Bu konuda açık yüreklilikle söyleyebilirim ki değerli hocam Ali Ural, sorunun cevabını bulmamda yol gösterdi.

- HİKÂYELERİNİZDE GENELLİKLE SÜRPRİZ SONUÇLARI TERCİH EDİYORSUNUZ. BURADAKİ AMACINIZ NEDİR?
Hikâye yahut roman hayatın içine girebildiği, insanı yakalayabildiği zaman başarılı oluyor. Şöyle düşünmek lazım; hayatın kendisi insanlar için sürpriz bir sonuç değil mi?

- YAZARLAR İLK KİTABINI ÇIKARDIKTAN SONRA İKİ AŞAMALI BİR KORKU YAŞAR GENELLİKLE. ÖNCE ÇIKAN KİTABIM BEĞENİLECEK Mİ, SONRA İKİNCİ KİTABIM NASIL OLACAK? SİZİN İÇİN BU SÜREÇ NASIL GEÇTİ? VE NELER YAPTINIZ?
Bu tarz korkular yazmaya çalışan bir insanın elini ayağını bağlıyor. Mümkün olduğu kadar bunları düşünmeden yapmak istediğiniz işe odaklanmanız gerekiyor. Pek tabii ki aynı düşüncelere kapıldım ama kaçış için güçlü bir silah var; yazmak. Başka ne yapılabilir bilmiyorum.

- ’KARIŞIK ODALAR’ BİR HİKÂYE KİTABIYDI. İKİNCİ KİTABINIZ OLAN ’ÇÜRÜK TAVŞAN’DA İSE ROMAN TÜRÜNÜ TERCİH ETTİĞİNİZ GÖRÜLÜYOR. SİZİN HİKÂYEDEN ROMAN TÜRÜNE GEÇİŞ YAPMANIZIN SEBEPLERİ NELERDİR?
Bunun bir tercih olduğunu söyleyemem. Sadece süreç böyle gelişti. Yazmanın sihirli anlarından biridir bu, sadece başlarsınız ve kahramanınız yahut olaylar sizi bir yerlere götürür.

- İLK HİKÂYE KİTABINIZA BAKIP ROMANINIZLA KIYASLADIĞIMIZDA DİL KONUSUNDA BİR DEĞİŞİM YAŞANDIĞINI GÖRÜYORUZ. BUNU NASIL AÇIKLIYORSUNUZ?
Basit; gelişim süreci. Eminim, eğer yapabilirsem bir sonraki eserlerin dilleri de değişik olacak. Aynı kalmıyoruz ki. Her gün farklı şeyler görüp duyuyoruz ve bir önceki günden farklı bir insan oluyoruz. Yazdıklarımız neden aynı kalsın? Öyle ya; hangi işle uğraşırsanız uğraşın hep aynı şeyi yaparsanız bir süre sonra sıkılmaya başlarsınız. Rutin, öldürür! Yenilenmek, gelişmek lazım.

- ÇÜRÜK TAVŞAN ROMANININ KAHRAMANI BEHÇET SIRADAN BİR İNSAN OLMASINA RAĞMEN KİTAPTA CİDDİ SORGULAMALAR VAR. MESELA KADER, ZAMAN KAVRAMI, İNSANIN DEĞİŞİP DEĞİŞEMEYECEĞİ, TOPLUM İÇİNDEKİ YERİMİZ, SİSTEM VB. GİBİ KONULAR... BURADA YAZAR NEYİ AMAÇLADI?
Bu da insanı aramakla alakalı bir durum aslında. Şuna inanıyorum ki; her insan hayatının belli dönemlerinde bu sorgulamalara giriyor. Kimisi düşünüp pes ediyor kimisi kafaya takıp sorgulamaya devam ediyor. Ama muhakkak bir şekilde düşünüyor. Bunun için felsefeci ya da ne bileyim, düşünür, yazar vs. olmalarına gerek yok. İnsan tabiatı bu; hiçbirimiz sıradan değiliz ve sorguluyoruz. Bunu yaptığı için sevgili Behçet, plastik bir insan olmaktan çıkıyor. Gerçek, kanlı canlı bir insan. Seveni, sevmeyeni olan bir karakter. Tıpkı bizler gibi.

- YALIN VE SADE BİR DİL KULLANMAYI TERCİH ETMİŞSİNİZ. BU SAYEDE NİTELİKLİ OKUYUCU İLE NASIL BİR BAĞ KURACAĞINIZI DÜŞÜNDÜNÜZ?
Zor bir soru bu. İşin en hassas tarafı. Öncelikle, hayatın içinden bir insanı anlatıyorsanız ona yarım sayfalık süslü cümleler kurduramazsınız, inandırıcılığını kaybeder. Bunun için yalın bir dil lazım. Burada devreye “Peki derinlik ne olacak?” sorusu giriyor. İlginçtir, derinlik için kapalı cümleler gerekiyormuş gibi bir algı var. İşte bunu kırmak, benim için yazmanın en eğlenceli tarafı. Katmanlar. Yazarken yapmak istediğim; akıcılığı kaybetmeden ikinci ve hatta üçüncü bir katman oluşturabilmek. İşin sakat tarafı okuyucu akıcılığa kendini kaptırdığında yani sadece romanın üst akışına girdiğinde diğer katmanlardan habersiz oluyor. Burada da nitelikli okuyucu devreye giriyor. Onlar ellerine aldıkları kitabın bir amacı olduğunu bilir ve bu sayede yazarla bir fikir münakaşasına kaptırır kendini. Pek tabii bu münakaşada yazar bir adım öndedir her zaman. İşte bunun için nitelikli okuyucu eseri iki hatta üç kere okuması gerektiğini bilir. Peki herkes bunu yapmak zorunda mı? Hayır, değil. Kimisi de okuduklarıyla eğlenmek, zihnini boşaltmak isteyebilir. İş odur ki; katman oluşturabilirseniz, her tür okuyucuya hitap edebilirsiniz. Bu yazıyı okuyan sevgili dostlarımın içinde “Peki ama nasıl, katman oluşturabiliriz?” diye soranlar olacaktır. Pek çok yol denenebilir ama onlara somut bir örnek verebilmek için; post modern anlatının size verdiklerinden faydalanıp katman oluşturabilirsiniz, diyebilirim.

- HİKÂYE VE ROMANDAN SONRA BİR ŞİİR KİTABI DA YAZMAYI DÜŞÜNÜYOR MUSUNUZ?
Tabii ki hayır. Ama bu demek değildir ki şiirden uzak duruyorum. Unutmamalı ki şiir sanatın zirvesidir. Şiir yoksa, hikâye yok, resim, heykel, müzik kısaca sanat adına hiçbir şey yok! Bu söyleyeceğim beni üzmüyor değil ama yapacağım iş şiir yazmak değil, şiirden faydalanmaktır.

- KENDİNE YAZARLIĞI HEDEF SEÇEN KİŞİLERE ÖNERİLERİNİZ NELERDİR?
Çalışacaklar, başaramayacaklar, çalışacaklar, olur gibi olacak, çalışacaklar, olacak ve ben oldum demeden çalışmaya devam edecekler. İşin sırrı bu: Sebat! Bu arada tavsiyem kendilerine iyi edebiyat arkadaşları bulmaları olacak. Çünkü süreç öyle zorlu, öyle yıpratıcı ki insan her an pes edebilir. İşte bu anlarda, yani pes etmenin bir seçenek gibi görüldüğü anlarda kendilerine destek verip yol gösterebilecek arkadaşlara ihtiyaçları olacak. Bu hocaları da olabilir. Yeter ki yanlarında işi bilen birileri olsun. Ne yazık ki bu yol öyle tek başına aşılacak bir yol değil.

- SIRADA HANGİ ÇALIŞMALAR VAR? BİZİ NE GİBİ SÜRPRİZLER BELİYOR?
Bir şey söyleyemem. Beni hangi sürprizler bekliyorsa sizi de onlar bekliyor.
(İHA)