Tiyatronun en yaşlı oyuncusu dertli
Abone olAyral, 95 yıllık ömründe sanata adadığı 71 yıla karşın, kendisi ve diğer arkadaşlarına gösterilen ilgisizlikten yakındı.
Türk Tiyatrosu’nun en yaşlı oyuncusu Necdet Mahfi Ayral, 95
yıllık ömründe sanata adadığı 71 yıla karşın, kendisi ve diğer
arkadaşlarına gösterilen ilgisizlikten yakındı. Necdet Mahfi Ayral,
22. İzmir Tiyatro Günleri kapsamında düzenlenen ‘Tiyatroda Geçen
Yıllar’ konulu söyleşide, sanat hayatını ve Türk Tiyatrosu’nu
değerlendirdi. Şehir Tiyatroları’nda (Dar-ül Bedai) 1932 yılında
figüran olarak başladığı sanat hayatında bir yıllık süreçte ‘Yarasa
Opereti’nde başrole yükselen Ayral, Türkiye’de sanata ve sanatçıya
değer verilmemesinden şikayetçi. Sahneye ilk adım attığı günlerde,
bugün Türk tiyatrosunun kurucuları olarak bilinen ve kendisinin de
hocaları konumundaki Muhsin Ertuğrul, Hazım Körmükçü gibi
isimlerin, sanatlarını yokluk içinde sürdürdüklerini anlatan Ayral,
“Maalesef, memlekette hâlâ sanata kıymet verilmiyor. İşte misali
... Benim, ne evim var ne param. Halbuki sahneye, sanata, 71 sene
verdim. Başka memleketlerde sanatta 70 sene çalışmış kimseye bir
hükümdar gibi geceler yaparlar, tebrikler yaparlar, hediyeler
verirler, neşe günleri yaparlar. Bizde, kimse farkında değil. Ben
bunu giden Kültür Bakanı İstemihan Talay’a yazdım. İki mektup
yazdım. İkisine de cevap vermedi. İşte memlekette sanata verilen
kıymet” diye konuştu. “OYUNCULUK, ESKİ KALİTEDE DEĞİL” Tiyatroda
yaşanan kan kaybı ve seyircinin giderek tiyatrodan uzaklaşması
tartışmalarını da değerlendiren Ayral, bunu artık tiyatronun iyi
oynanmamasına bağladı. “Tiyatronun dünüyle bugünü arasında dağlar
kadar fark var” diyen Ayral, ekledi, “Vaktiyle biz aman aktör
olalım, aman bir artist olalım, aman tiyatroda bir rol oynayalım
diye hayaller kurar, çalışmalar yapar, geceleri uykusuz kalırdık.
Bugün öyle değil. Bugün herkes aman nereden para kazanacağım; hatta
sahnede rolünü oynayan aktör, buradan sonra nereye gidip para
kazanacağım onu düşünüyor. rolünü düşünmüyor. Onun için tiyatroda
roller zayıflıyor. Tiyatroda roller zayıflayınca seyirci gitmiyor.”
Ayral, tiyatroda disiplinin kaybolduğunu ifade ederek, disiplini
olmayan bir işin daima yerinde saymaya mahkum olacağını da
söyledi.