Tarihimizdeki 54 yıllık yalanlar

Rauf Tamer AH BU REJİM Bütün çağrışımlar yapıldı. Prova niteliğindeki her türlü eylem ve söylem, kaç gündür sürüyor. Ne kaldı geriye? Yarın çıkıp bir de 27 Mayıs'ı kutlarlarsa nostalji tamamlanmış olacak. Çok romantik. Maalesef 27 Mayıs'ı, halâ 14 Mayıs'ın rövanşı olarak görenler var. Halbuki 14 Mayıs bir milat. Demokrasinin doğum günü. Ama o'nu "bir parti'nin hezimeti, öbür parti'nin zaferi" diye algılayan kafa, 54 yıllık nefretini bir türlü gizleyemiyor. Kıyma makinalarına dair 54 yıllık yalanlar, bugün "mini etekli kızlara kezzap atıldı" diye sürüp gidiyor. Değişen nedir? Hiç. İmam Hatipler sadece bahane. İşin özü: Bu iktidara hayır... Sandıktan çıkmasına rağmen hayır. Haklılar. Hangisine evet dediler ki? Demirel'i mi beğendiler? Özal'a mı bayıldılar? Çiller'e, Yılmaz'a mı hayran kaldılar? Bahçeli'yi, Mehmet Ağar'ı sanki çok mu sevdiler? Hayır. 54 yıllık kin, halâ devam ediyor. Kendi milletine demokrasiyi çok gören aydın tipi, sadece bizde var. Keşke 1950 öncesinde kalaydık. Keşke tek parti devri'ne ve millî şefliğe devam edeydik. Halk değil, teb'a olaydık. Haddimizi bilemedik, demokrat olmaya kalktık. Halbuki demokrat olmasaydık, demokrasi hiçbir zaman sekteye uğramayacaktı. 1950 öncesi, böyle bir heves yoktu. Bu lüksü onlara biz verdik.