Yıllar geçtikçe sizden daha çok gitmiştir. Gittikçe
tükenmiştir.
Ölüm böyledir işte…
Başta çok yakar içinizi, öyle yakar ki içinizi dışınızdan daha
fazla dağıtırken ruhunuzu perişan eder.
Sonra zamanın ve yaşamın garip silsilesi içinde insan sağa sola
savrulurken bir şekilde kendini toplamaya başlar.
Ölümün eksilttiğini zaman; topladıklarıyla
tamamlar.
Bir gün gideceklerini hiç düşünmediklerimiz, hiç
yakıştırmadıklarımız; göçüp gittikten bir süre sonra içimizdeki
acılarıyla birlikte zamana yenileceklerdir.
Ve ne yazık ki kaybettiklerimiz; istemesek bile geçen zamanla
birlikte sadece arada bir düşünmeye başladıklarımız
olacaklardır.
Sıkıca sarıldıklarımızın bizdeki eksiklikleri; yaşamın garip
oyuncakları tarafından dolduruldukça; unutulmayan ama
hatırlanmayanlar olacaktır.
Mezarlıkların daha az ziyaretleri; daha az hatırlanmalardandır
aslında.
Özel günlerde doldukça dolan mezarlıklar; böyle günler geçip
gittiğinde oradan kaçarcasına uzaklaşan insanlar tarafından
sessizliğe, kimsesizliğe işte bu yüzden bırakılırlar.
Ve işte o zaman sizi eksilterek bu dünyadan göçüp
gidenler; mezarlıklarda kimsesiz ve yapayalnız
kalırlar.
Onlar hatırlanmayanlardır.
Onlar sizin unutmayıp
hatırlamadıklarınızdır.
Çünkü eksiltme sırası sizdedir.
Sizde azaldıkça azalanlar; unutmasanız da
hatırlamadıklarınız olmuşlardır.
Ve siz belli bir zamandan sonra gömerken gözyaşı ile
toprağını suladığınız sevdiklerinizi; içinizde eritmiş, acısını
hatırlamaz olmuşsunuzdur.
Yaşamın sizden azalttığı da aslında işte budur.
Paylaşmadıkça sizden aldığı…
Doğum günümün ertesi günü; sanki bana doğum günü hediyesi verir
gibi yıllar öncesi kaybettiğim babamı düşünürken aynen bunları
hissettim.
Yıllar geçmiş; unutmadığım garip bir şekilde eskisi gibi
hatırlanmaz olmuştu. Tıpkı bir gün kızımın da beni unutmayıp
hatırlamayacak olacağı gibi.
Sevenlerin sevdiklerine belki de son hediyeleri işte
budur.
Unutmayıp hatırlamamak…
Öyle bir hediye ki; ne alan hediyesinden haberdar ne de
veren…
Anlayacağınız insanın insana, sevenlerin sevdiklerine verdikleri
bu son hediye; acı bir hediyedir…
Zamana yenilerek yaşama gizemli bir şekilde gelen bir
hediye…
Unutulmayıp hatırlanmamak…
Yazımı beğenen ve kişisel Facebook sayfamı da beğenmek
isteyenler için.
Diğer yazılarımı okumak isteyenler için;
İletişim için;