Sezen'in hakkını Sezen'e verdi

Bir süre önce kadim dostu Sezen Aksu'yla yollarını ayıran Hıncal Uluç'tan 'minik serçe'ye övgü. diyen Hıncal Uluç, Sezen'in hakkını Sezen'e vermekte tereddüt etmedi:

Yılbaşı gecesi Günay'daydım.. Sahnede Nazan Öncel vardı.. İlk defa dinliyorum. Bir yığın şarkı söyledi.. Salon tıklımdı.. Salon coşkuluydu.. Herkes ayaktaydı. Her şarkıya eller havada eşlik ediyorlar, futbol seyircisi gibi de tempo tutuyorlardı..

"En büyük Nazan.. Başka büyük yok!.." Peki ne kaldı o geceden, Nazan'dan aklımda..
Hiçbir şey..

Hiçbir şarkısı etkilemedi beni.. Sözleri ağlamaklı şarkılara en oynak müzikler yazılmış olmasına şaşmam dışında..
Hiçbir şarkısı aklımda kalmadı. Hiçbir şarkısı bende yeniden dinleme "Aman diskini alayım" deme arzusu uyandırmadı..
Sevenler, ayılan, bayılanlar darılmasın.. Müzik bir zevk meselesi.. Nazan'ın türü, benim türüm değil..
Mesele de bu değil.. Gazeteler ve dergilerde okuyordum.. Bir NazanSezen karşılaştırması gırla gidiyordu..
Mesele bu..
Sezen ile Nazan'ı mukayese etmek olmaz.. Ayıp!..
Sezen'e değil.. Müziğe.. Sanata..
Sezen bir başka şeydi.. Müzik zevk.. Tamam.. Ama siz "Ben Sezen'in müziğini sevmem" diyene rastladınız mı hiç?..
Sezen'in müziği her kulağa, her kalbe akardı..
Sezen, dünya durdukça duracak şarkılar yazardı üstelik..
Hani Nazan'da o şarkılar?.. Ve de sahne.. Nazan sahnede yok.. Okurken, bakmanız gerekmez. Konuşmaları ise öyle sıradan ki..
Sezen'in sahnesi şarkılarını bile aşardı hatta.. O kadar şirin.. O kadar tatlı.. O kadar duygulu.. Bir an sonra tam tersine o kadar eğlenceli..

Sezen olmak kolay değil..

5 yıldır onu görmüyorum.. Konuşmuyorum.. Ona kırgınlığımın ölçüsü yok.. Bana yaptığı ayıpları unutmam mümkün değil çünkü.. Onu hayatta en çok seven insanlardan biri olarak bu ayıpların zerresini hak etmediğimi de bilirken.. Dostluklarım eleştirmemi önlemediği gibi (Ki bu yüzden çok dost (!) kaybettim) kırgınlığım da Sezen'i inkar etmem anlamına gelmiyor...
Sezen'le ayni dönemde yaşamak insan için bir şanstır. Nat King Cole, Frank Sinatra, Elvis Presley, Jacques Brel, Domenico Modugno ile bir dönemi birlikte yaşamak gibi..
Böyleleri dünyaya gün aşırı gelmezler.. Bir döneme, hatta bir yüzyıla adlarını yazarlar.. Onlar insanın yaşamını güzelleştirirler..
Bir gün bitseler bile, yaptıklarının yarattığı efsane bitmez..
Sezen bir efsanedir. Nazan popüler bir şarkıcı.. Yarına kalmayı başarırsa, o zaman konuşmaya başlarız..

Yazı: Hıncal Uluç
Kaynak: