Her zaman tanık olduğumuz,
böyle giderse daha çok tanık olacağımız olaylardan biri yaşandı
yine…
Bir adam, bir kadını –
karısını- evlendikleri gece bakire olmadığı gerekçesiyle öldürmeye
kalktı…
O"nun tabiriyle “bozuk çıktı” (!) diye…
Adam hiç mutlu
olamayacaktı belli… Çünkü kadın bozuk(!)
çıkmasaydı bile adamın ruhu bozuktu…
Tamiri mümkün
değildi…
Mutlu olmak için
savaşacak, sevgiyi kalbine kazıyacak takati yoktu…
İstemiyordu…
Yazık…
Bu adamı haklı görenler de
yok değil… Namusun iki dudak arasına, iki bacak arasına
sıkıştırıldığı, zihni küçük, dünyaları kinden kurulu insanlara ve o
adama seslenmek istiyorum:
Yüreğinize nakış gibi
işlemezseniz sevgiyi, hayat boyu mutlu olamazsınız…
Siz mutlu olamadığınız
gibi etrafınızdaki insanları da mutsuz edersiniz…
Ne seven
olursunuz ne sevilen…
Eğer bu acıyla yaşamak
istiyorsa yüreğiniz, nefreti işleyin sevgi yerine o kocaman
alana…
Bu sizin
tercihiniz…
Tercihleriniz,
mutluluğunuzu etkileyecek, yaşam alanınızın enini boyunu çizecek,
ne kadar dar bir mekânda veya ne kadar geniş bir mekânda
yaşayacağınızı belirleyecektir…
Dar bir mekânda yaşamaksa
gayeniz, hiç gerek yok yüreğinize sevgi işlemek için
uğraşmaya…
Emek ister
çünkü…
Yürek
ister…
Bilek
ister…
Karşınıza çıkan insanların
kalbini sevmek yerine, öğretilen, saçmalığı su götürmez ve adına
“değer” denen şeyleri severseniz, hayat, siz
istemeseniz bile, noktayı koyar önünüze…
Yaşamı kucaklamak yerine
itmekse yaptığınız, sevgiyi baş tacı yapmak yerine bacak arasına
almaksa başardığınız, insanlık dışı olaylara töre, gelenek, örf
gibi isimler takmaksa tüm bildiğiniz, bir insanın ruhunu sevmek
yerine bedenini sevmekse maksadınız, kurşunları aslında çoktan
sıkmışsınız demektir insanlığınıza…
Baskıyla, sevgisizlikle,
emekten uzak bir birliktelik kurmaksa amacınız, karşınızdakine de
kendinize de zarar vermek, onu da kendinizi de öldürmeye çalışmak,
çaredir beceriksizliğinize…
Birlikte çıkılan
yolculukta, ilk geceden, hayata karşı nefretin, hıncın verdiği
korkuyla silaha sarılmaksa bütün cesaretiniz, bir gecede her şeyi terk etmekse emeliniz, bir insanın canını alma hakkıysa kendinizde
gördüğünüz, iyi ki sıkmışsınız
kafanıza…
Zaten sizden önce,
içinizdeki nefret sıkmış kurşunlarını…
Hayatınıza…