Yola çıkarken hedefiniz her zaman varış yeridir…
Ama hedefe varmak için çıktığınız yolda başınıza neler gelecek,
karşınıza kimler çıkacak bilemezsiniz…
Zaten bilseniz, belki de yola çıkmanın heyecanını yitirebilir ve
heyecansız bir yola çıkmaktansa bulunduğunuz yerde kalmayı tercih
edebilirsiniz…
Bulunduğum yerde kalmak istemiyorum…
İşte bu yüzden bir yolculuğa çıktım ben de…
Nerede başladığını bilmiyorum yolun… Öncesi var belli ki…
Ama nereye gideceğimi biliyorum…
Ben de bilmiyorum nelerle karşılaşacağımı, ne kadar sevineceğimi,
ne kadar sevileceğimi veya ne kadar üzüleceğimi…
Hedefi belirlemek, hedefe giden yolda başıma neler geleceğini
bilememek daha istekli hale getiriyor beni…
Daha çok heyecanlandırıyor…
Kimsin sen ya? Diye soran varsa aranızda…
Efendim, ben “sevgili” Nesrin…
Sevgiliyim, çünkü içim sevgi dolu…
Yüreğine, Atatürk, vatan, millet sevgisini döşemiş, insan haklarına
da, hayvan haklarına da, doğaya da, her dine de, her millete de
saygılı ve sevgili bir kişiliğim…
Her türlüsünden böcek de var içimde, her renkten, her kokudan çiçek
de…
Yaprağını sert bir rüzgârda hemen döken, ulu ama bir o kadar
kırılgan çınar ağacı da yetiştirdim kalbimde, yapraklarıyla bütün
mevsim dimdik duran çam ağaçları da…
Bazen aslan kesiliyorum, bazen çekiliyorum kovuğuma…
Papatyaları koparmadan baktım seviyor-sevmiyor fallarına…
***
İçinde iyilik olan herkesi ve her şeyi çok seviyorum…
Ve…
İnsanlık adına, barış adına, içimde her gün büyüyen sevgi
adına,
Saygısını, sevgisini kaybetmiş, ırkçı, ayrımcı, gerici, faşist
herkesi, kimliğine bakmadan eleştirme hakkını da kendimde
görüyorum…
Aşk da var kalemimde ayrılık da…
Kavuşmak da var özlem de…
Geçmiş de var gelecek de… Olmuş da var olacak da…
Ve güncel de…
Hangi konu hangi güne denk gelir bilmiyorum…
Ben yazdım ilk yazımı…
Yorumlarınızı bekliyorum…