“Sevgili” olmak zordur…
Herkesin becerebildiği bir
şey değildir bilirim…
Siz de
bilirsiniz…
Sevgi kelimesi kimsenin dilinden
düşmez de “sevgili” olmak nedir, çoğunun aklı
yetmez…
Karşı cinsin “sevgilisi” olmak değil benim bahsettiğim…
Birey olarak “sevgili” olabilmek, söylemek istediğim…
Hiç kimse yoksa bile,
kendi başına…
Sevgiyi hissedebilmek,
anlatmak istediğim…
İçinde,
derinlerde…
Her şeye karşı…
Kişiye değil
sadece…
Yani sevgiyi yerleştirmek
gerek içerilerine…
Bir örnek vermek
gerekirse…
Hani çaya şeker atarsanız
“şekerli” olur…
Ne bileyim kahvenin içine
bir kaşık krema koyarsanız “kremalı” olur
ya…
Öyle işte…
İçinize sevgi koymayı
başarabilirseniz “sevgili” olursunuz…
Çok kolay değil
mi?
İçinde sevgi barındırmayı
becerebilen herkes “sevgilidir” bu
durumda…
Yani bunu becerebilen hiç
kimse yalnız değildir 14 Şubatta…
Yarın kimileri karşı
cinsten sevgilisini (ha bilemem belki hemcinsi de olabilir) saracak
kollarıyla…
Kimi ayrılığın verdiği
acıyla kıvranacak yatağında…
Kimi bir sokak köpeğinin
karnını doyurmakla mutlu edecek kendini…
Kimi kimsesiz çocuklara
gösterecek sevgisini…
Kimi ailesine…
Ama ortak paydada
birleşecek hepsi…
Çünkü kim ne yaparsa
yapsın, kim neye gösterirse göstersin sevgisini…
Farkındaysanız hepsi
“sevgili”…
Bu durumda “kapitalist
düzenin” âşıklar için hediyeden ibaret oyunu bu
anlamda mutlu ediyor beni…
Umarım anlatabilmişimdir
sevgimi…
Adınızın başına gelecek en
güzel sıfatı ekleyerek sizleri selamlamak istiyorum…
Tabii hepinizin adını
bilmiyorum…
İnternethaber"in “sevgili” okuyucuları, hepinizin “Sevgililer
Günü"nü” sevgiyle kutluyorum…
nsrnylmz@gmail.com