Fark ettim ki seni
gördüğümde…
Sen çocukluğumdan beri
rüyalarımda beni kollayan şeydin…
Ben hemen her gece uzunca
bir tahtanın üzerinde dolaşırdım tüm şehri…
Çocuktum işte…
Korkardım…
Dengemi kaybettiğim anda
tam da düşecekken…
Ayağımı karyolamın
demirine çarpar, gözlerimi açardım…
Bir el sıcacık, kalbimin
üzerinde…
Gerçekten
hissederdim…
Bazı geceler evde tek
başıma bırakırlardı beni…
Nedense yalnız kaldığım
her gece birileri beni kaçırmaya gelirdi…
Annemi babamı görürdüm ama
onlar beni göremezlerdi işte…
Avazım çıktığı kadar
bağırmak için çabalardım da bir nefeslik ses çıkmazdı
boğazımdan…
Biri adımı seslenirdi ve
ben hemen uyanırdım…
İnanmayacaksın ama
kalbinin üstünde bir el, her zaman ki gibi sıcacık…
Sendin o…
Telefonda ne zaman duysam
sesini aynı el dokunuyor kalbime…
Yanıma ne zaman yanaşsan o
el tanıdık olduğunu belli ediyor yine…
Sen çocukluğumdan bugüne
kalansın…
Sen aslında
kaybolmayansın…
Ve öyle çok sevdim ki
seni…
Bana güven veren o sıcacık
elini…
Bilmeni istiyorum
sevdiğim…
Hiç
kaybolmayacaksın…
nsrnylmz@gmail.com