Orhan Pamuk forvette

Seçim sonrası mahalle baskısı kavramı aldı başını gidiyor. Bazı kalemleri yaşam tarzlarına müdühale endişesi sardı.

“ karşı karşıya gelirse sonuç ne olur?

Mahelle takımında yer alan bir köşe yazarı karşı tarafta yer alan yazarlardan onbiri kurdu.

AK Parti ile münasebetlerini gözden geçirme çağrısı yapan yazara Hürriyet yazaır Cengiz Çandar mizahi bir dill cevap verdi.

Çandar bügünkü köşesinde ilk onbirini ve yazarların mevkisini yazdı:

Takımı bir daha sayalım. Kalede Mehmet Barlas, geri dörtlü M.Ali Birand, Cengiz Çandar, Murat Belge, Mehmet Altan. Orta saha Eser Karakaş, Etyen Mahçupyan, Ali Bayramoğlu, Hasan Cemal. İleri ikili Şahin Alpay ve Orhan Pamuk.

Tabii bu 4-4-2 düzenine göre böyle. Futboldan anlayanlar bilir, genel diziliş 4-4-2 olsa da, bu, oyun içinde, daha ziyade 4-4-1-1 şeklinde, yani “tek santrforlu” bir düzene dönüşür. Bu durumda, “bizim takım”ın asıl hücum oyuncusu yani tek santrforu Orhan Pamuk oluyor. Yakışır. Türkiye’nin dünya çapındaki en önemli oyuncusu o. 2006 Nobel Edebiyet Ödülü sahibi. Bugüne dek Nobel kazanmış tek Türk.

Ben, geri dörtlüye yerleştirilmişim. Yazar, benim solak olduğumu nereden biliyor, bilmiyorum; ama doğru biliyor. Ben, gerçekten solakımdır. Hem yazıyı sol elimle yazarım, hem de futbol oynadığım dönemlerde, futbolseverlerin “tek ayaklı” dedikleri cinsten bir solaktım. Sağ ayağım, koşmaya, yürümeye, topu kontrol etmeye, en fazlasından yakın mesafede pas vermeye yarardı. Sol ayağımı ise, övünmek gibi olmasın, raket gibi kullanırdım.

Solda, kanatta oynardım. Dolayısıyla, Hürriyet yazarının kurduğu “bizim takım”ın geri dörtlüsünde sağ kanatta M.Ali Birand (doğru tercih olduğundan kuşkuluyum), orta blokta yani günümüz futbol terimleriyle iki stoper olarak Murat Belge ve Mehmet Altan, sol dışta ise ben oynuyorum.

Söz konusu yazar, bu kadroyu “İkinci Cumhuriyet Milli Takımı” diye algıladığı için, konunun beni özellikle hoşnut eden tarafına geleyim.

Bu durumda ben, bu takımın Roberto Carlos’uyum!

Yakışır. Teşekkürler.