Genç
ölümler çok yakıyor canımı…
Haber nereden gelirse
gelsin kapkara…
Hem ölüm
hem genç…
Yakışır mı yan
yana…
Düşünürüm hep…
Gencecik yaşında buz gibi vücuduna
dokunduğunda annesi, babası, kardeşleri, sevgilisi…
Kan damlarken onların göz
pınarlarından…
Asla yaşlandığı resmedilemeyecek bir insan…
Eskisi olmayan taptaze bir vücut ama soğuk…
Neler neler yaşar onu
toprağa verdiğinde eve dönen insanlar…
Daha elini süremediği
eşyalarla, daha giyemediği yepyeni kıyafetleriyle dolu
dolaplar…
Her ölüm
erkense de yakar canımı genç ve yemyeşil fidanlar…
Meyve veremeyecek o ışık
saçan ağaçlar…
***
Elbet kaldırılamaz ona ait
hiçbir şey…
Ne odalardan ne de
hatıralardan…
Terlikleri hemen kapı
önüne konuverir, önü odalara dönük, sanki hep geri dönecekmiş
gibi…
Telefon hep elde, beklenir
sanki uzaklardan arayacak gibi…
Hep kapı zilindedir
ailenin kulağı…
Bir mucize olacak, her şey bir rüya…
Ve sanki Serhan"ın ailesi bu acı rüyadan
uyanacak…
***
Ama sen rahat uyu
Serhan…
Derler ki: “Tanrı sevdiklerini hemen yanında görmek
ister…”
Bak ve gülümse seni
sevenlere oralardan…