Ölmeyeceğine söz ver anne!

Anneliğin işinden daha zor olduğunu söyleyen Şahin, “Oğlum küçükken beni, ‘Ölmeyeceğine söz ver anne’ diyerek evden uğurluyordu” dedi.

ANKARA Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele Şubesi’nde görev yapan 16 yıllık polis memuru Handan Şahin (43), 13 yıldır bombalarla iç içe yaşıyor. 1997’de teşkilatın açtığı sınavı kazanarak bomba imha uzmanı olan iki çocuk annesi Şahin’in eşi Murat Şahin de Ankara Emniyet Müdürlüğünde Bölge Trafik Şube Müdürü olarak görev yapıyor. Dün gazetecilerin önünde imha gösterisi yapan Şahin, yaşadıklarını şöyle anlattı:
Kadınları almıyorlardı

“1995’te mesleğe başladığımda bomba imha uzmanı olmaya karar verdim. O dönemde kadınları bomba uzmanı yapmıyorlardı. İki yıl sonra bomba imha uzmanı olmak için sınava girebileceğimi öğrendim. İlk başta annem karşı çıktı, ancak daha sonra destekledi. Sınava girdim ve başarılı olunca eğitim almaya başladım.”

Artık korkmuyorum

“Doğu’daki bir şehirde, sokak kenarında boru tipi bomba bulunduğu ihbarının ardından bölgeye gittik. Elbiseleri giydim ve şüpheli pakete doğru yaklaştım. Düzeneği patlamaya hazır boru tipi bombayı görünce çok heyecanlandım. Kendi kendime, ‘Bu bomba patlamadan etkisiz hale getirilecek Handan’ dedim. Bir süre uğraştıktan sonra düzeneği bozarak bombayı etkisiz hale getirdim. Artık korkmak yok. İşim hayatımın bir parçası.”

40 kiloya alışmak zor oldu

“Eğitim çok zordu. Kadınların birçoğu elektronik aletlerle ilgilenmez, metalle uğraşmaz. Ama bomba imha uzmanı olmak istiyorsanız bunların hepsiyle ilgilenmeniz gerekir. İşimin en zor yanlarından biri 40 kilo ağırlığındaki elbiseyi giymek. Buna alışmak biraz zor oldu.”

7 yıl Köşk’te çalıştı

CUMHURBAŞKANLIĞI’nda yedi yıl bomba imha uzmanı olarak görev yaptığını söyleyen Handan Şahin ilk yıllarını şöyle anlatıyor: “Meslekteki ilk bomba imha tecrübem, Doğu illerinden birinde oldu. Dönemin Başbakanı Tansu Çiller mitinge gelmişti. Alanda şüpheli bir paketin olduğu ihbarı yapıldı. Müdürlerim paketi benim kontrol etmemi istedi. Hemen elbiselerimi giydim ve pakete doğru yürümeye başladım. Elim ayağım titriyordu. Aklımdan hep, ‘Acaba paketin içinde bomba mı var?’ sorusu geçti. Her adımda ailemi düşündüm. Pakette bomba değil kağıt parçaları olduğunu görünce rahat bir nefes aldım.”