Seni kaybedeli neredeyse
yirmi yıl oldu…
Bil diye söylüyorum,
içimde senden kalan çok iz var…
Ama sen yoksun…
En çok bu acıtıyor canımı,
en çok…
Bir bilsen yokluğun nasıl
bir insan yaptı beni her yerde…
Her şeye gözyaşı döker
oldum senden sonra…
Gerçi öyle bir kenara
atılacak şeyler değil üzüldüklerim…
Herkesi ilgilendiren
şeyler…
Bak mesela, sen varken
yemyeşildi her yer, biliyorsun…
Biz hiç beton üzerine
serilmiş çim görünümlü halılar üzerinde oyun oynamadık…
Bizim dizlerimizi
çimenler, ellerimizi, yüzümüzü toprak boyardı hatırlar
mısın?
Oyunlarımızı biz bulurduk,
biz yaratırdık kahramanlarını bu oyunların…
Aslında her birimiz, birer
kahramandık doğanın kucağında…
Ağaçlara tırmanırdık,
uçurtmalarımızı yarıştırırdık uzanıp çimenlere…
Şimdiki çocuklar nefes
alamıyor dışarıda… Kirlenmiyor üstleri- başları
çamurlarda…
Hepsi, teknolojik -ama
kanlı, bıçaklı, silahlı- oyunlar için bilgisayar
başında…
***
Sadece senden kalan izler
ve ben, bir okul bahçesinin önündeyiz şimdi…
Okula gitmeyi ne çok
severdik… Hatta okulu evden daha çok
severdik biliyorsun…
Huzur doluydu… Her köşesi
sevgiydi…
Sabah okul önünde sıraya
girdiğimizde, bembeyaz, kalın, güçlü bir halat gibi dizilir,
öğreneceklerimizin düşüncesiyle mutlu olurduk taze mi
hafızan?
Hiç kötü niyetli çocuk
yoktu değil mi?
Hepimizin hamurunda vardı
sevgi, herkese, her şeye karşı duyulan…
Annesini sevmeyen çocuk
olabilir miydi o zamanlarda? Bırak öldürmeyi…
Ya şimdi, öyle
mi?
***
Atatürk"ü anlamayan,
sevmeyen de yoktu o zamanlar…
Herkes bilirdi onu, herkes
gurur duyardı…
Önce O"nu öğretirlerdi
bize… O"nu öğrenelim ki geçmişimizi bilelim, ülkemizi daha çok
sevelim, O ve O"nun askerleriyle gurur duyalım, ne kadar şanslı bir
millet olduğumuzu her fırsatta hatırlayalım diye…
Şimdi başımızdakiler
izlerini silmek istiyor O"nun ve yarattığı Cumhuriyet"in desem
gülersin ki bana…
Hep gülerdin zaten,
mutluydun…
Öğretmenler nasıl da
kutsal varlıklardı yaşantımızda, gelir mi aklına?
Şimdi sana öğrenciler ve
öğretmenler birbirlerini dövüyorlar ve hatta öldürüyorlar desem
inanmazsın ki bana…
Artık sen yoksun çünkü
kimsede, kimsenin içinde…
Her şey kötü gidiyor
anlayacağın…
Sen vardın yanımda ve ben
her şeyi sevdim ta o zamanlardan…
İyi ki yaşamışım seni, iyi
ki varmışsın…
Ama…
Ben yapamıyorum tek
başıma…
Seni her düşündüğümde
gülümseyerek, yaşananlar sana ulaşmamda çok büyük engel…
İçimde bir yerlerde
korudum senden kalanları ama yetmiyor…
Ne olur geri gel
çocukluğum, ne olur geri gel…