Hayattaki her şey – genellikle din, varoluş, dünya düzeni gibi
konular- üzerinde fazla düşünüp derinleştikçe, seni mutsuz eder.
Yolun sonunda vardığın noktada hep soru işaretleri kalır ve soru
işaretleri herhangi bir canlıyı huzursuz etmeye yeterlidir.
İnsanların hayatlarındaki en büyük travmalar hep acı merkezlidir
mesela. Travma derken hepsi kötü değil; bazı kötü anılar, anlar,
durumlar çoğu insana iyi bir insan olmayı öğretir. Kimine
geleceğini planlama şansı verir ve olgunlaştırır kimine ise o
gerçeklik fazla gelir kendi yalanlarına inandığı sahte yoluna devam
eder. Ama bir şeyler öğrettiği gerçektir.
Ben acıya inanırım. Acı gerçektir. Mutluluk öyle değil mesela.
Mutluluk kaz tüyü gibidir. Bir rüzgarda savrulup gider, ardında bir
gülümseme bırakır sadece. Çoğunlukla acı bir gülümseme. Yine
olduğun yere ve merkeze dönersin.
İnsan olarak acıyla doğarız ve yaşarız. Yoksa bir insan
mutluluktan neden ağlar ki? Bünye acıya öyle odaklıdır ki o yüksek
duyguyla yine aynı tepkiyi verir. O yaşlar süzülür gözden.
Benim için bu durum “öğrenilmiş çaresizlik”
Çare aramıyorum. Çare ararsam gerçek olmaz gibi geliyor bana.
Mutsuz değilim. Sadece mutluluklarım, mutsuzluklarım kadar yüksek
ol-a-mıyor. Yaşadıklarımla ilgili de olabilir, böyle doğmuş da
olabilirim, farkında olarak veya olmayarak bunu seçmiş de
olabilirim. İnsanlar acıdan korkar. Yeni Türkü dinlemekten, Ezginin
Günlüğü’nden, Jehan Barbur’dan, Ceylan Ertem’den korkar. Acıyı
hırsla, nefretle bağdaştırırlar ki zerre alakası yoktur. Acı; her
duyguyu sevmek ve anlamaktır. Her şeyi içinde barındırır, hepsini
yaşar. Eninde sonunda merkezinde kendisinin var olduğunu
unutturmaz.
Geriye dönüp bir bakın. Geçmişteki mutluluklarınız sizi
gülümsetiyor ama kahkaha attırmıyor. Buna karşın hala gözlerinizi
dolduran, ağlatan acılarınız var. Bu acı size hep yanlış şeyler
yaptırıyor. Oysa acıyı sevseniz böyle olmaz. Acıyı sevin, birçok
şeyin cevabını onda bulacaksınız.
Belki bir gün gelip sizin acılarınızı, sizi acılarınızla seven
biriyle tanışırsınız. Gerçeğiniz o olur.
Kimbilir?
Sadece şunu bilin.
Mutsuzluk gerçektir.
Mutluluk yalan.