Mumcu istifasını türkülere dökmüş

Cuma akşamıydı. Dostlar, bir aradaydık. Sohbet sırasında Erkan Mumcu'ya "iyi saz çalıp, çalmadığı konusunda" takıldık. Erkan Mumcu "ciddiye aldı." "Bana bir saz getirin" dedi. Sonra da aldı sazı eline: - Kendim ettim kendim buldum. Türkü bitince Kemal Baytaş sordu: - Bakanlıktan ve AKP'den ne zaman ayrılacaksınız? Ortada buz gibi bir hava esti. Baytaş devam etti: - Biliyorum, ayrılacaksınız... Sonra da... Ya ANAP'ın başına geçeceksiniz ya da yeni bir parti kuracaksınız. Mumcu, Baytaş'a yanıt verme yerine yeni bir türküye başladı: "Beyaz giyme söz olur, siyah giyme toz olur, gel beraber gezelim, muradımız tez olur." Bu türkü de bitince Erkan Mumcu şunları söyledi: - Ağaç önce çiçek açar... Çiçek Meyveye dönüşür... Yağmur yağar güneş açar... Meyve büyür, olgunlaşır... Zamansız koparılan meyve hamdır, yenilmez... Her şeyin bir zamanı var. Kemal Baytaş yine "ANAP" diyecek oldu. Mumcu: - Yeminle söylüyorum, ANAP'la ilgili olarak kimseden bir teklif almadım. Aradan iki gün geçti. Pazar günü yine Erkan Mumcu'yla birlikteydik. Söz "siyasetten... Kadrolardan... Liderlerden" açılınca... Erkan Mumcu şöyle dedi: - Ben Özal'ı tanır, Özal'ı bilirim... Ben, siyasette Özal'ın çocuğuyum. Demirel'in Cumhurbaşkanlığı'ndaki süresi konusunda, Mumcu "uzatılmasın" diyenlerdendi. Pazar günü "o konuya da" girdi: - Büyüğümüzdür... Hemşehrimizdir... Ona oy vermedim... Ama birikimlerinden yararlanıyorum... Ve onun, son günlerde söylediği bir sözünü çok önemsiyorum. - Hangi sözünü. - Siz yazdınız ya. - Hangisi? - Demirel diyor ki... Siyaset, vals değil, çiftetelli değil, zeybek değildir... Halaydır... Kalabalıkla oynanır... El ele. - Şu anda siz nasıl oynuyorsunuz? Mumcu, yanıt vermek yerine, sazı eline aldı. Pazar sohbetinin son notu... Mumcu "canım çok sıkılıyor" dedi. Uyuyamıyorum... Sabaha karşı saat 05.00'te gözüme uyku giriyor.