Meslek Lisesi öğrencisi mutsuz

Erkek Teknik, Kız Teknik, Ticaret-Turizm ile İmam Hatip Lisesi son sınıf öğrencilerini kapsayan araştırmanın sonuçları, Meslek Lisesi öğrencilerinin gelecekleriyle ilgili oldukça karamsar olduklarını ortaya koyarken, büyük çoğunluğu yeni bir olanak tanınsa bu okulları tercih etmeyeceklerini söylediler. Kendilerine yeni bir olanak tanınsa Erkek Teknik Lisesi öğrencilerinin % 57,4’ü, Kız Teknik Lisesi öğrencilerinin % 57,7’si, Turizm ve Ticaret Lisesi öğrencilerinin % 58,6’sı, İmam Hatip Lisesi öğrencilerinin % 18,6’sı bu okullarda okumayacaklarını belirttiler. Meslek Lisesi öğrencilerinin okullarını sevmemelerinin altında yatan nedenlerin başında okullarını ve mesleklerini bilinçli olarak tercih etmemeleri olduğu da araştırmanın ortaya çıkardığı en önemli bulgulardan bir tanesi. Karşılaştırmalı sonuçlara göre Meslek liseleri son sınıf öğrencilerinin % 69,9 ‘unun bu okulları tercih etmeden önce, okulları ve meslekleri hakkında hiçbir bilgi sahibi olmadığı ortaya çıktı. Araştırmanın diğer bir dikkat çekici sonucu da, öğrencilerin devam ettikleri Meslek Liselerinin, kendilerine mesleklerini öğretmediğine, Üniversiteye hazırlamadığına, sosyalleştiremediğine ve yabancı dil öğretmediğine inanmaları. Meslek Lisesi öğrencilerinin % 20’si okullarını mesleğe hazırlamada tam yetersiz görürken, % 53,9’u da kısmen yeterli görüyor. Meslek Lisesi öğrencileri okullarını üniversiteye hazırlamada çok büyük oranda (% 56,8) yetersiz bulurken, yeterli görenlerin oranı % 6,9 gibi çok küçük oranda kalıyor. Meslek Lisesi öğrencilerinin önemli bir bölümü (% 35,7) okullarını hem mesleğe hazırlamada hem de üniversiteye hazırlamada yetersiz görüyor. Eğitim gördükleri Meslek Liselerinin kendilerini mesleğe ve üniversiteye hazırlamada büyük oranda yetersiz gören öğrenciler; okullarının sosyalleşmelerine ve yabancı dil öğrenmelerine (% 57,5) katkıda bulunmadığına da inanıyorlar. Bu durum, bu okulların hangi işe yaradığı ve hangi amaca hizmet ettiği sorusunu da Türkiye’nin gündemine taşıyacak gibi gözüküyor. Öğrencilerin % 41,8’i okullarında meslekleriyle ilgili laboratuar, atölye, işlik, araç gereç ve benzeri olanakları yetersiz görürken, % 15,1’i de bu olanakları çok yetersiz görüyor. Araştırmanın en çok göze çarpan sonuçlarından biri de, öğrencilerin bu okullarda oldukları için haksızlığa uğradıklarına ve ayrımcılığa maruz kaldıklarına inanmaları. Meslek Lisesi öğrencilerinin büyük çoğunluğu (% 81) üniversiteye girişte kendilerine büyük haksızlık yapıldığına inanıyor. Öğrencilerin % 57,2’si üniversiteye girişte ayrıma tabi tutulmalarını en büyük problem olarak görüyor. Meslek Lisesi öğrencileri çok büyük oranlara varan bir çoğunlukla (% 86,9) üniversiteye girişte alan dışı tercihlerde düşük katsayı uygulamasını kendilerine yapılan büyük bir haksızlık olarak değerlendirirken, % 80’i de devletin Meslek Liselerini ihmal ettiğine inanıyor. Meslek Lisesi öğretmenleri arasında yapılan araştırma ise, konunun bir başka vahim yönünü de ortaya koyuyor. Meslek Lisesi öğretmenleri, Meslek Lisesi öğrencilerinin büyük oranlarda mesleği icrada bilgi ve becerisinin yeterli olmadığını, üniversiteye gidemeyeceğini önceden kabul etmesinin Meslek Liselerinden kaçışı ve öğrenci niteliğinde düşüşe sebebiyet verdiğine inanıyorlar. Meslek Lisesi öğretmenleri, Meslek Liselerinin en büyük sorunu olarak % 52,8 oranla öğrenci kalitesindeki düşüklüğü, % 29,9 oranla eğitim ve öğretimde araç gereç ve malzemenin yetersizliğini, % 7,4 oranla sınıfların kalabalık olmasını, % 5,5 oranla beceri eğitimi görülen yerlerdeki imkanların yetersizliğini, % 1,8’i ise öğretmenlerin kalitesizliğini Meslek Liselerinin sorunu olarak görüyor. Araştırma, Türkiye’nin 12 ilinde toplam 67 okulda gerçekleştirildi. Erkek Teknik okullarında 1006, Kız Teknikokullarında 1004, Ticaret-Turizm okullarında 974 ve din eğitimi okullarında okuyan 977 son sınıf öğrencisi ile anket uygulaması gerçekleştirildi. Ayrıca Erkek Teknik okullarında 90 yönetici ve öğretmene, Kız Teknik okullarında 87 yönetici ve öğretmene, Ticaret- Turizm okullarında 94 yönetici ve öğretmene, din eğitimi okullarında 93 yönetici ve öğretmene anket uygulandı. Araştırma Ömer Kayır, Şükrü Karaca ve Yılmaz Şenyüz tarafından gerçekleştirildi. Ekte araştırmanın temel bulguları sunulmaktadır.