Yok, “Ergenekon” yangınının alevlerinden, oradan oraya sıçrayan
kıvılcımlarından, toplumda yarattığı kaostan, korkudan falan bahsetmeyeceğim bugün…
Alevlerin, aydınlığa doğru ilerletildiğini ama aslında karanlıkları aydınlatacağını da söylemeyeceğim…
Memleketi yangın yerine
çevirenlere, ateşe körükle gidenlere, “varsa kuru,
yanında bütün yaşlar da yansın” diye var gücüyle çırpınanlara
da söyleyecek lafım yok!
Memleket yanarken
sesini çıkarmayanlara, sadece izlemekle yetinenlere, korkudan dizleri titreyenlere zaten
ne söylesen anlamazlar!
O yüzden, başka yangına
gidelim…
Gerçek yangına…
Mersin"e…
Ormanda
yaşayan canlıların, köylerde yaşayan insanların ölmesine, yangına
müdahale eden görevlilerin kaybolmasına sebep olan, yüzlerce yıllık
çam ormanını yok eden, bir türlü kontrol altına alınamayan o
korkunç ateşe…
Bin hektar ormanlık alan
yok oldu, yedi köy haritan silindi…
Kim ne yaptı?
Göz boyamak
için, artık yangın çığırından çıkmışken destek verir gibi
görünenler, yıllardır, orman yangınları aramızdan biri olmuşken, bu
konuda hala basiretsiz olduklarını her fırsatta bize
hissettirenler, “yeni ormanlar yaratacağız” diye kandıranlar, yanan
arazileri peşkeş çekenler…
Allahtan
yangın uzaydan görüldü de, bizimkiler NASA"dan gelen görüntüleri
görünce olayın ciddiyetinin farkına vardılar(mı
acaba)?!
Kim ne yapsın?
Düzen
böyle…
Bizde yangının nerede çıktığı fark etmez, “yangını
önlemek için ne yapmalıyız”, “çıkan yangını
söndürmek için ne yapmalıyız”, “yangının
etkileyeceği bölgenin ne kadarını kurtarabiliriz” diye sorular
sorup, cevap bulmak değildir amaç.
Hemen müdahale etmek
yerine beklemek, onun ne kadar geniş alana
yayılacağını, merakla oturup seyretmektir
marifet!
Keyifli
seyirler!