Mehmet Y. Yılmaz'dan tehlikeli yazı

‘Fotoğrafı kapatın’ diyen yarın ne ister? Atatürk Havalimanı’ndaki bir reklam panosu geçen gün brandalarla kapatıldı.. Haberi ve söz konusu reklam panosunu hafta sonunda Milliyet’te görmüş olmalısınız. Panoda klasik bir mayo reklamı afişi vardı.. Bikinili bir kız, sarı kumların üzerine uzanmış, geleni geçeni seyrediyor... Benzerlerine her gün gazetelerde ve televizyonlarda rastladığımız türden, çok da açık saçık olmayan, hatta fotomodelin daha çok yüzünün ön planda olduğu bir afiş.. Afişin kapatılmasının nedeni, hac farizasını yerine getirmek için havaalanını kullanan hacı adaylarının şikâyetiymiş. Dini bir görevi yerine getirmeye giderken, terminal binasında gördükleri bu afişten rahatsız olmuşlar.. Aslolan ‘niyet’tir İlk bakışta haklı bir gerekçe gibi görünüyor. Zaten kimse de hacı adaylarının ibadetlerinin şu ya da bu nedenle "sakatlanmasına" razı olmamalı. Ama bir afişteki bir resmin ibadeti sakatlayabileceği iddiasına katılmam da mümkün değil. Bir Müslüman için aslolan "niyetötir, din derslerinde böyle öğrendim. Eğer çevremde olup bitenler benim asıl niyetimi değiştirmiyorsa, inancımın gereklerini yerine getirebilirim. Hatta bu türden tacizlere karşı niyetimi bozmamış olmam da bir Müslüman olarak kendimi "sınama" fırsatını da verir. İstemeyen, bakmasın Bu resim içimde "kötü duyguları" harekete geçiriyorsa, böyle bir olasılık varsa, bir Müslüman olarak yapmam gereken şey o tarafa bakmamaktır, ticari bir ilişkiye müdahale etmek değil. İnancım bunu gerektiriyorsa yapacaklarım bellidir: Kendi evimde bu tür resimler bulundurmamam, bu tür yayınları izlemem. Başkalarının ne yaptıkları da benim kişisel sorunum olmamalıdır, sonuç olarak kıyamet gününde herkes kendi hesabını kendisi verecektir. Müslüman olarak görevim, günaha girme olasılığı olan öteki dindaşlarımı uyarmaktan ibarettir. Ama adam ille de ben böyle resimlere bakacağım diyorsa bu da onun kendi vicdanıyla ilgili bir karardır. Yasala yasak olur mu? Eğer dini inanışlarım nedeniyle kamuya açık bir alanda, yasal olarak suç teşkil etmeyen bir resmin kapatılmasını, kaldırılmasını istersem ve bu da yerine getirilirse, nerede duracağım da hiç belli olmaz. Yarın aynı gerekçeyle, kendim gitmesem bile içkili lokantaların da kapatılmasını talep edebilirim, başı açık kadınların ortalıkta dolaşmasından da rahatsız olabilirim, hatta kadınlar ile erkeklerin aynı kamusal alanı kullanmalarına ve kadınların çalışmalarına da karşı çıkabilirim. Bunun sonunda varacağı en uç nokta bütün toplumsal yaşamın dini kurallara göre tanzim edilmesini istemem olabilir ki buna "şeriat düzeni" diyoruz. Bu gidişat ‘tehlikeli’ Bir resmin kaldırılmasıyla laikliğin elden gideceğini düşünmüyorum elbette.. Ama bunun ciddi ve tehlikeli bir sürecin başlangıcı olabileceğini düşünüyorum. Bu ülkede yaşayanların yüzde 99’unun nüfus kâğıdında Müslüman oldukları yazılı.. Herkes kendi bildiğince inancını yaşıyor. İslamın kurallarını kendi yaşamlarında yerine getirmek için titizlik gösterenlerin de demokratik ve açık bir toplumda yaşadıklarını unutmamaları gerek. Bugün ben kendi yaşam anlayışımı başkalarına dikte etme haklılığını kendimde görürsem, yarın bu hakkı başkaları da kendilerinde görebilirler. Bu gereksiz ve sonuç alınamayacak bir toplumsal çatışma ortamı yaratır ki bundan herkes zarar görür.