Ölüm sevdiklerimizi aramızdan alıp götürdüğünde, aynı nakaratı
tekrarlıyoruz:
- Yeri doldurulamayacak biriydi!
Şimdiye kadar bu dünyadan göçüp gidenlerin yeri dolduruldu, hayat
devam etti.
Mehmet Ali Birand'ın da yeri doldurulacak.
Fakat...
Onun gibi biri...
Türkiye'de bir daha olmayacak!
***
Şahane bir insandı!
Tepelerdeydi hep...
En üstte...
Hiç kimseye tepeden bakmadı ama...
"Şekerim" ifadesiyle, ne kadar şeker olduğunu ortaya
koyuyordu her defasında.
Yeni tanıdım onu...
Nesrin Yılmaz'ın da yazdığı gibi, yeni tanımama rağmen onu çok
sevdim.
Işık oluyordu bana çünkü...
Yol gösteriyordu!
"Mıncıklanmaktan korkma" diyordu...
***
En son o aradı...
"Nasılsın Birand?" dediğimde...
"Oğlum görmüyor musun ekrandan, bomba gibiyim!"
demişti.
Kötü olan o hastalığı, vücudundan atmıştı...
İyiydi...
Ama kalbi...
Onu aramızdan aldı götürdü...
İçim acıdı...
Üzüldüm ama faydası yok...
En güzel şey...
Ona rahmet okumak...
Mekanı cennet olsun...
Güle güle Birand...
Şimdiden seni çok özledik!