Koronavirüs yine can aldı! Şair Mehmet Yılmaz Karaibrahimoğlu hayatını kaybetti
Abone olZonguldak’ta Türkiye Taşkömürü Kurumu’ndan (TTK) emekli, şair Mehmet Yılmaz Karaibrahimoğlu, koronavirüsten yaşamını yitirdi.
Geçen günlerde rahatsızlanarak hastaneye kaldırılan şair Mehmet
Yılmaz Karaibrahimoğlu’na tetkikler sonucu koronaviras teşhisi
konulmasına rağmen eve gönderilmişti.
Kültür, barış ve toplumsal mücadele içerisinde yer alan
Karaibrahimoğlu’nun ölümü Zonguldak’ta büyük üzüntü yarattı.
Zonguldak sevdalısı Karaibrahimoğlu’nun çok sayıda Zonguldak şiiri
bulunuyor.
Mehmet Yılmaz Karaibrahimoğlu kimdir?
1949
yılında Giresun’un Görele ilçesinde doğdu. İlkokula Derekuşçulu
İlkokulu’nda başladı. Ailesi 1958’de Zonguldak’a yerleşti. Bu
sebeple ilkokul eğitimini Zonguldak Gazi İlkokulu’nda 1960 yılında
tamamladı. Zonguldak Ortaokulu’nu bitirdikten sonra Mehmet Çelikel
Lisesi’ne ve Erkek Sanat Enstitüsü’ne devam etse de bitiremeden
çalışma hayatına atıldı. 1967’de girdiği Türkiye Taşkömürü
Kurumu’ndan 1991’de emekli oldu. 1967’de evlendi, 1969’da askere
gitti. İki erkek ve bir kız olmak üzere üç evladıyla dört torunu
vardır. 1992’de Karya Kitapevi’ni açtı. Kitapevini 1996’da
kapattıktan sonra, önce İstanbul’a sonra Görele’ye taşındı. Maden
işçisi olarak sendikal ve siyasal hareketler içinde yer aldı.
1976’da Halkevi başkanlığı yaptı. TUSAK (Turizm Kültür Sanat
Geliştirme Kooperatifi) ve ZOKEV’in (Zonguldak Kültür ve Eğitim
Vakfı) kurucuları arasında yer aldı.
Acunsal Masal adlı ilk şiir kitabı 1967’de basılan
Karaibrahimoğlu'nun, Uğraş, Çığ, İlk Çaba, Ede, Mendos, Ekin, Sanat
Olayı, Yeditepe ve Varlık gibi süreli yayınlarda da şiirleri
yayımlanır. Şiirlerinde Zonguldak, Zonguldak halkı, Zonguldak’ın
can damarı olan kömürü ve maden işçisi yer alır. Aydın hareketinin
işçi hareketleriyle ve sanatla bütünleşmesi gerektiğine
inananlardandır. Zonguldak’ın ve çok şey paylaştığı insanlarının
kendi için taşıdığı anlamları “yaşadığı kenti niye terk eder insan”
şiiri ile ortaya koyar. Karaibrahimoğlu’nun ilk öyküsü Zonguldak’ta
yayımlanan Sancak Gazetesi'nde çıkar. Bugün doğduğu köyde muhtar
olarak “proleter” yaşamına ve yazınsal üretimine devam
etmektedir.