Kızlarımın eline morgda gül verdim!
Galerinin tamamı için tıklayınızKAN KAYBINDAN ÖLMÜŞ OLMAM GEREKİRDİ - Beni de göğsümden vurdu. Kanlar içinde bıraktı. “Geber!” dedi, çocukları aldı gitti. Benim kan kaybından ölmüş olmam gerekirdi. Hastanede öyle dediler. Mucizeymiş hayatta kalmam. Sürüne sürüne kapıya gittim, komşular yol ortasında buldular, ambulans çağırdılar. Sonra yoğun bakımda kaldım. Ben, kızlarım için hayata tutunmuştum. Keşke o gün göğsüme değil de, kafama sıksaydı da ben de ölseydim. - Zaten psikolojik sorunları vardı. Uyuşturucu da tetiklemiştir. Ben yıllarca bu adama kölelik yaptım. Dövdü, sövdü, her türlü işkenceyi yaptı. Hep sahipsizdim. Kimse çıkıp “Yeter be! Yettin be!” demedi. Ailem de demedi. Ben ne zaman artık “Bundan böyle köle olmayacağım. Bedeli ne olursa olsun, aç da kalsam, sokakta da kalsam senden ayrılacağım!” dedim, delirdi. Hazmedemedi.