Vatan borcu namus
borcu dedi ben gözyaşları içinde boynuna
sarılırken…
“Üzülme canım, ben
gururluyum” dedi, “ben ağlamıyorum merak etme” diyerek ben
gözlerimi kaçırırken…
“Ben de gururluyum”
bir tanem dedim…
Tabii
gururluyum…
Kışlaya teslim ederken
kardeşimi, dört bir yanda nöbet tutan askerlerimiz sayesinde gece
gündüz rahat rahat, huzur içerisinde uyuduğum bu güzel ülkenin
koruyucularından biri de artık benim kardeşim diye onur
doluyum…
Ama…
Sevdiğin
nereye giderse gitsin, mesafe ne kadar olursa
olsun, bazen çok yakın bile uzak olabiliyor, zor gelebiliyor
göndermek…
O yüzden sımsıkı sarıldım
kardeşime…
Gözyaşlarım gurur
damlalarıydı, onur yağmurlarıydı…
***
Kardeşim
kışlanın kapısından içeri girerken, artık gözden
kaybolacağı sırada, döndü arkasına, baktı güzel yüzüyle bizlere,
gülümsedi ve göz kırptı şerefle…
Ben elimi sol göğsümün
üzerine koydum usulca, yanaklarıma süzülürken o renksiz, kokusuz
sıvı, mırıldandım içimden dualarla…
“Vatani görevini yapan tüm
askerlerimizle birlikte Allah'a emanet ol bir tanem.”