Kadınlar fuhuş yapıyor, erkekler caka satıyor

20'li yaşlarının sonlarında olan kızıl saçlı Ben, beni arabasıyla Cernavoda sokaklarında dolaştırıyor. Kadın simsarlarını bulmaya çalışıyoruz.

Yollar delik deşik. Evler yıkık dökük. Ben, başıyla hızla sağı solu tarıyor; "Akşam hava serinleyince gelsek daha iyi olacak. O zamana kadar da uyanmış olurlar" diyor.

Ben, yaklaşık 10 yıldır Nightingale adlı çocuklara yardım örgütünde çalışıyor. Şimdi, çocukların fuhuşa sürüklenmesini engellemeye yönelik iki yıllık bir projede görevli.

Çocukları eğitmeye çalışıyorlar. 12 çocukla başlamışlar ama altı çocuk, kayıplara karışmış. Bu çocuklardan bazılarının fuhuşa zorlanmış olabileceği düşünülüyor.

Dolanmaya devam ederken, Ben heyacanla camdan dışarıyı işaret ediyor, "Bak işte burada" diyor. İşaret ettiği kişinin buranın en namlı kadın pazarlamacısı olduğunu anlatıyor.

Görmek için eğiliyorum ama başarımıyorum. "Geri gidip konuşalım" diyorum ama Ben, bunun tehlikeli olabileceğini söylüyor. "Bu adamın elinde çok kız var" diyor.

"İsteyerek mi bu işe giriyorlar?" diye soruyorum. "Seks endüstrisine girmek üzere olduklarını biliyorlar belki ama herşeyi görebildiklerini sanmıyorum" diye cevap veriyor.

Daha sonra sıcaklar biraz daha dayanılabilir bir noktaya geliyor. Nightingale projesini finanse eden İngiliz insan kaçakçılığıyla mücadele vakfından (Human Trafficking) eski milletvekili Antony Steen'le konuşuyorum.

'Karım istediği herşeyi alabiliyor'

Bu sırada parlak bir spor araba kaldırımın kenarında duruyor. Portakal renkli turuncu kareli kısa pantolonlu, düğmeleri zorlayan kareli gömlekli, saçları dikili bir adam iniyor. Turkuaz süet ayakkabısında altın rengi tokalar var. Benimle röportaj yapaileceğini söylüyor. Adı Marius. 23 yaşında. İşsiz. Karısı fahişe.

Bana yoksulluk dolu geçmişini anlatarak başlıyor. Yüzündeki hüzünlü ifadeyle, karısının istediği şeyleri alamamanın nasıl üzücü bir şey olduğundan söz ediyor.

Eğitim ve yoksulluk

Ama şimdi karısının fahişelik yaparak istediği şeyi alabildiğini söylüyor. Belki bu spor araba da dahil. Bunun bir iş, bir geçim kaynağı olduğunu ekliyor. Sonra yedi aylık hamile karısının evde olduğunu, ikiz beklediklerini eve gidip onunla konuşabileceğimizi söylüyor.

Daireleri de giysileri gibi cafcaflı. Maria, kimileri kocasından bile büyük oyuncaklarla çevrili bir kanapede oturuyor.

Kendisi fahişelik yaparken, kocasının hiçbirşey yapmaması konusunda ne düşündüğünü sorarak başlıyorum.

Diğer insanların ne düşündüğünün umrunda olmadığını, bunun hoşuna giden bir iş olmadığını ancak geçinebilmek için fahişelik yapmak zorunda olduğunu söylüyor.

Gerçeği öğrenmek imkansız. Ama vakıftan David, Maria ile Marius'un fuhuş piyasındaki tek karı-koca olmadığını, yoksulluktan birçok ailenin bu yola başvurduğunu anlatıyor.

Bunun Romanya'da birçok kişi tarafından bir iş olarak kabul edilmeye başlandığını, bir sektöre dönüştüğünü söylüyor. Romanya'da yeterince iş yok.

David, "Kızlara yoksulluktan kurtulmanın en iyi yolunun eğitim olduğunu söyleyince bana gülüyorlar" diyor.