Kaddafi, Trablus'un zorbası

Zalim. Mağrur. Kana batmış. Ve şimdi 40 yıldan uzun süren bir terör ve baskı dönemi sonrası acaba kesinlikle gidiyor mu?" diyor Robert Fisk...

Bunun yanıtı ise yazının başlığında verilmiş: Fisk'e göre, "Nefret edilen bir rejim, silah sesleri ve alevler arasında çöküyor".

Yazıdan bazı satırlar şöyle:

"Tüm Orta Doğu öykülerinde olduğu gibi, Kaddafi'nin çöküşünün dramatik temsil töreninden önce, tarihi bir açıklama gelir. Kaddafi'nin muhalifleri yıllarca onu öldürmeye çalıştılar. Milliyetçiler olarak, işkence odalarındaki mahkumlar olarak, Bingazi -evet Bingazi!- sokaklarındaki İslamcılar olarak ayaklandılar. Kaddafi, hepsinin cezasını verdi."

Robert Fisk daha sonra da, Kaddafi'nin birkaç gün önce halkı ona isyan ederken, Arap bir tanıdığıyla yaptığı sohbeti anlatıyor yazısında ve şu ifadeleri kullanıyor:

"Kaddafi dört saatlik görüşmenin 20 dakikasında tanıdığına kendisine estetik ameliyat yapacak iyi bir doktor olup olmadığını sordu. Bilmem bu adam hakkında bunu söylememe gerek var mı ama gerçek bir öyküden bahsediyorum. Kötü görünüyordu, yüzü çökmüştü-şişmişti, deliyi andırıyordu. Tiyatroda oyuna çıkmadan önce son kez kapısı çalınırken, çaresizce ona son makyajını yapacak kadını arayan, son günlerinde ciddi ve trajik oyunlara yönelen bir komedi oyuncusu gibiydi."

Independent başyazısında ise Kaddafi'yi, İngiltere'nin 'konfor için biraz fazla sarıldığı' bir lider olarak değerlendiriyor.

İngiltere-Libya ilişkileri 1984'te, Lonra'daki Libya Büyükelçiliği'nden açılan ateş sonucu İngiliz bir polisin ölümünden itibaren gerginleşmiş, iki ülke 2004'te eski İngiltere Başbakanı Tony Blair'in Libya'yı ziyaretiyle yeniden ilişki kurmuştu.