Çin'in Hubei eyalatine bağlı Wuhan kentinden tüm dünyayı etkisi altına alan korona virüs salgını İtalya'da hayatı felç etti. Harvard Business School profesörleri Gary Pisano, Rafaella Sadun ve Michele Zanini, korona virüs salgınını en ağır yaşayan ülkelerden İtalya’nın yaptığı “hatalara” ilişkin bir makale kaleme aldı. Makalede salgın nedeniyle en çok etkilenen ülkelerin başında gelen İtalya’nın yaptığı yanlışları belirleyen profesörler bu hatalardan hangi derslerin çıkarılabileceğini yazdılar. Söz konusu makaleye göre, İtalyan hükümeti, krizin ilk günlerinde bugünün yaşanmasına neden olacak kritik bir hataya imza attı. Yetkililer salgın ile kademeli karantina yöntemiyle mücadele etmek istedi. Bunun sonucunda İtalya virüsü önlemek yerine yayılmasına bile bile izin verdi. Çin ve Güney Kore gibi ülkelerin virüsle mücadele ederken test sayısını artırdığının ve kararlarını her bölge için hızlıca aldığının altını çizen makale İtalya’nın bu adımları atmakta geç kaldığı iddiasında.Harvard akademisyenlerine göre, ilk günlerde salgın nedeniyle suçlu arayan İtalya sorunun büyüklüğünü kabul etmek istemedi. Örneğin, İtalya’da salgının başlangıcında, bir bölgedeki bulaşma yerel bir hastanenin suçu olarak gösterildi. Ancak sonradan sorunun genel olarak sağlık sisteminde olduğu ortaya çıktı.Ülkede bilgi azlığı ve bilginin doğruluğu olmak üzere iki ana sıkıntının yaşandığının altını çizen akademisyenler İtalyan sağlık sisteminin merkezi olmamasının krizin büyümesinde etkisi olduğu görüşünde.Aynı makaleye göre farklı bölgelerdeki hastaneler virüs ile mücadelede farklı tedavi yöntemleri denedi ve salgın ile mücadelede ülke genelini kapsayacak ortak bir akıl uzun süre ortaya konulamadı.Daha sonra sağlık bakanlığı yetkilileri tarafından gelen talimatlara uymaya başlayan hastaneler ortak bir mücadele politikası geliştirebildi ancak bu süre zarfında pek çok can kaybı yaşadı.İtalyan yetkililerin “virüs bürokrasiden daha hızlı” sözüne atıf yapan akademisyenler bu gibi durumlarda salgın ile başa çıkabilmek adına tıpkı savaş zamanlarında olduğu gibi hızlı karar alma ve o kararı uygulamanın hayati öneme sahip olduğu görüşünde.