Iraklı annenin acı hikayesi

Amerika Birleşik Devletleri'nin (ABD) Irak'ı işgalinde yetim kalan çocuklar savaşta hayatını kaybeden babalarını, anneler oğullarını Bağdat'ın düşüşünün 10'uncu yıl dönümünde acı ve çaresizlik içinde andı.

Necef'teki şehitlikte torunlarıyla beraber oğlunun mezarını ziyarete gelen Ala Abdulmuhsin'in annesi Bedriye Cabbar (30) AA muhabirine duyguları anlattı.

ABD askerlerinin 11 Eylül 2004'te evlerinin önünde duran gençlere rastgele ateş açtığını ve oğlunun da orada can verdiğini aktaran Cabbar, oğlu şehit olduğunda en küçüğü 37 günlük olan 4 çocuğunu geride bıraktığını dile getirdi. Cabbar, torunlarının annesinin ise çocuklarını bırakarak yeniden evlendiğini kaydetti.

Oğlunun mezarında ağlayıp, sitem eden Cabbar, fakirlik yüzünden oğlunun ardından yetim kalan 4 torununa bakmasının neredeyse imkansız hale geldiğini söyledi.

4 TORUNUYLA BERABER NEHRE ATLAYIP İNTİHAR ETMEK İSTEMİŞ

Cabbar, bir gün küçük torunu ayakkabı isteyip de onu almaya güç yetiremeyince kendisini çok çaresiz hissettiğini ve 4 torunuyla beraber nehre atlayıp intihar etmeye karar verdiğini, ancak komşularının kendisini bu fikirden caydırdığını belirtti.

Bu dönemin ardından devlet dairelerine gidip torunlarının hakkını devletten almak için girişimlerde bulunduğunu ancak hiçbir sonuç alamadığını dile getiren Cabbar, ''4 yetimle beraber ne yaparım bilmiyorum'' diye konuştu.

Kendisinin de dul bir kadın olduğunu ve hiçbir gelir kaynağı bulunmadığını belirten Cabbar, torunlarına bakabilmek için sebze sattığını ancak bunun da yeterli olmadığını vurguladı. 

Bir torununun da şiddetli böbrek ağrısı olduğunu dile getiren Cabbar şunları söyledi:

''Bizim çektiklerimiz bunlar, devletimiz ise koltuk kavgası yapıyor, kamu malını çalıyor. Doymak bilmeden çalıyorlar. Vatandaş, fakir fukara, dul ve yetim umurlarında değil.''

ÇÖP TOPLAYAN KARDEŞLER

 Necef sokaklarında bir eşeğin çektiği köhne bir arabayla çöp toplayan Ahlam (8) ve erkek kardeşi AA muhabirine yaşadıklarını anlattı. 

Ahlam, ABD işgali nedeniyle yaşanan güvenlik zafiyeti dolayısıyla sık sık meydana gelen patlamalardan birinde babasının hayatını kaybettiğini ifade etti. Ahlam, annesinden ve erkek kardeşinden başka kimsesi olmadığını, annesinin de çalışamadığı için geçimlerini sağlamak amacıyla erkek kardeşiyle beraber her gün sokaklarda gezip işe yarar çöpleri toplayıp satarak geçimlerini sağladıklarını ifade etti.

Ağabeyi ile beraber birbirlerine destek olarak çalıştıklarını söyleyen Ahlam okula gidemediğini anlatırken, ''Bizim için önemli olan eğitim değil, yaşayabilmek için para kazanmak'' dedi.