İnternet haberciliğinin önemi

Refik Durbaş, Sabah'taki adlı yazısında, Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın 90. yaş gününün TSY bünyesinde kutlanmasına medyanın ilgisiz kalmasından bir hayli dertli. Durbaş, yazarların ve medyanın bu etkinlik hakkında bilgi sahibi olmamasının imkansız olduğunu, çünkü internet haberciliğinin çok geliştiğini şöyle dile getiriyor:

Günümüz Türk şiirinin en büyük ustalarından Fazıl Hüsnü Dağlarca, geçen günlerde 90. yaşını kutladı Türkiye Yazarlar Sendikası'nın (TYS) etkinliğiyle.. Yazık ki, yazılı ve de görsel medyada tek satır, iki saniye bile haber olamadı kutlama. Türkçeyi, 'ses bayrağı' olarak niteleyerek bu ülke şiirine ömür yaşı kadar kitap armağan etmiş şair 'medya'da haber olsaydı, asıl buna şaşardım doğrusu.
Ben de bir süre TYS Yönetim Kurulu'nda görev yaptım. Neredeyse kırk yıldır da 'matbuat'ın içindeyim. Özellikle kültür-sanatla ilgili kurumların günümüz medyasında ne kadar zor yer bulabildiklerinin yakından ve içeriden tanığıyım.
Dağlarca'nın 90. yaş kutlaması belki uç bir örnek olabilir, peki bu tür etkinliklerde hiç olmazsa katılımın daha yoğun biçimde sağlanması için bir şeyler yapılamaz mı? Mesela daha sonradan haberdar olduğum adı geçen kutlamaya, TYS üyeleri dahi pek itibar etmemişler. Çünkü, birçok üyenin böyle bir etkinliğin yapılacağından haberi yok. Cep telefonlarını bir yana bırakalım, elimizin altında 'internet' diye bir araç var; günümüzde artık gazeteler dahi internet ortamında daha çok okunuyor. Her üyenin annesinin kızlık soyadının bile yer aldığı üye formlarına bir de 'internet adresi' eklense, o kurum ya da kuruluşun etkinliklerinde katılımcıların sayısında neden gözle görülür bir artış olmasın? Bunlar internetin yararları olarak görülebilir.

Kim bu CHP'liler?
Şimdi de zararlarından söz etmek istiyorum. Günlerdir internet adresim, kendi aralarında iletişim kuran iki-üç grup tarafından işgal edilmiş durumda.. Geçenlerde bu köşede 'İnternet teröristleri' diye de yazdım, kimse üzerine alınmadı.
Şimdi açık açık yazıyorum: Biri 'Cumhuriyet Halk Partisi', biri 'Türkistan Newsletter', bir başkası 'Türkish Armenians'.. Her gün 50-60 email'i hiç okumadan, çünkü kimileri İngilizce geliyor ve ben İngilizce bilmiyorum, bilgisayarımdan silmekle uğraşıyorum. Bunun her sabah kapının önünde, sizi hiç ilgilendirmeyen 50-60 mektup bulmanızdan farkı ne? Sizin iletişim grubunuzun üyesi değilim, aranızda tartıştığınız konular da beni ilgilendirmiyor, neden öyleyse kısıtlı zamanımı çalıyorsunuz? Bilgisayarımı da, internet adresimi de değiştireceğim, başka çaresi yok çünkü..

YAZI:SABAH