İki gazetecinin hızlandırılmış sohbeti

Savaş Ay'la Reha Muhtar bir asansörde karşılaşırsa ne olur? Amerikan fıkrasına benzeyen bu sorunun cevabını birlikte okuyalım:

Reha Muhtar'ı kızdırma kılavuzu!

Asansör bizim odanın bulunduğu 3. katta durdu, kapısı açıldı, içinden Reha çıktı. Epeydir karşılıklı gelemiyorduk, hasretlik vardı. Sarıldık, kucaklaştık hemen. Sordu:
- Kaça çıkıyorsun Savaş?
- Auu! Ne ayıp laf o öyle hiç yakıştıramadım. Ben namuslu bir adamım Reha Bey.
- Hay Allah iyiliğini versin. Hep böyle matraksın sen 25 yıldır.
- 7. kata gidiyorum yazı işlerine. Sen söyle Rehacım. Ben kaça basayım!?..
- 10...
- Heh heh hee!.. İyi iyi makul rakam... 10 kat ha?.. Yüksel ki yerin bu yer değildir kardeş. Heey dur, ben de geleyim seninle, fazladan iki laf daha ederiz.

Yıllanmış muhabbetler
Çıktık ve boş odalardan birine kurulup sohbete daldık. Arkadaşlığımız çook eskilere dayanıyor. Naz niyaz da geçirir, şaka da kaldırır dostluğumuz. Ta 70'li yıllardan, Milliyet'te birlikte çalıştığımız günlerden kalma ahbap iki genç dinozoruz. O zamanlar ikimiz de henüz kötü yola düşmemiş, pardon televizyonculuğa başlamamış, yazılı matbuatın iki mazbut mensubu olaraktan pozisyon almış muhabir tayfasıyız. Lakin şu günler ikimiz için de o kadar itiş kakış geçiyor ki, hal ve istikbalden konuşmak dururken, 'maziye bak ne kadar şendik' geyiğine giremedik elbet.

Sergen'i satacak mısınız?..
İlk ben soruyorum halisane duygularla..
- Ayağın uğurlu geldi Beşiktaş'a galiba?
- Uuuf!.. Sorma, canım sıkılıyor. Ama toparlarız tez günde.
- Neyi toparlarsınız, pılıyı pırtıyı mı?..
- Yapma yahu Savaş. Sen eski dostsun, sen yapma bari...
- Ben eski dostum ama daha eski bir Fenerbahçeliyim kardeş.
- Sizde durum ne ki? Takımın esas star kaprisini yapan adamı bizzat hocanızın kendisi. Ortalarda şişersiniz. Daum'un aklı Alman Milli Takımı'nda.
- Eee öyle olacak elbet. Fener'in hocası gitse gitse öyle bir yere gider. Sergen'i ne yapacaksınız? Luce istiyormuş?
- Çok işimize yarar daha Sergen.
- Öyle olsun Rehacım. Duran topa iyi vurmakla iş bitip, şampiyonluk kovalanıyorsa Fener'de 3 tane var öylesi. Açık ara yaparız.
- Bu farklar kapanır merak etme...
- İki takımla bu kadar ara zor kapanır. Fener-Trabzon derbilerinde skor ne olursa olsun biri sizin aleyhinize işleyecek ilaveten.
- Amma da şom ağızlısın ha.
- Yok canım öngörüşlüyüm sadece.

Programlar başlıyor
- Yav abicim iyi bir laf çıksın ağzından be.
- Peki peki. Söyle o zaman televizyon işi yapacak mısın Beşiktaş TV dışında?
- Yani ne bileyim, hafta sonu yarışma programlarından birkaç güzel öneri var ama, nerdeee?..
- Niye ki?
- Her hafta sonu maç var Savaş'cım. Nasıl bırakıp uğraşırım ki programlarla filan? Artık yönetim kurulu üyesiyim Kartal'ın.
- Haa o mu?.. O fark etmez be Reha'm... Yani nasılsa 1-2 ay içinde rahatlıkla hafta sonu programları yapabilecek hale gelirsin merak etme.
- Baaaak! Deme şunu yaaa!.. Deme böyle darılırım valla...

Yemeği ılık yedim!..
- Kızma kızma şaka yaptım. İntikamımı böyle böyle alıyorum.
- Ne intikamı?
- Akademi Türkiye yarışmasını don lastiği gibi uzatıyordun, "arkada A Takımı bekliyor, konukları perişan oluyor" demiyordun ya, onun intikamı.
- Sen kızıp bağırıp çağırmışsın bir kere Sefaköy Stüdyosu'nda. Hani o biraz fazla gecikmiştik. Bağırmanı ben içeriden duydum valla.
- Yok, ben bağırmaya her hafta ta Ataköy'den başlıyordum da sen onlardan birine denk gelmişindir. O dediğin zamankinde bağırmıyordum. Aksine pati pati yürüyüp Levent Altınay'ın oda kapısına bombalı pankart asıyordum sessiz sessiz.
- Çok fazla sarkmadık ki hiç abicim. Olsun olsun da 60- 70 dakika olsun.
- İyi işte ya Rehacım. Biz de esas intikamı 90 dakika sarkmalarla alırız. Siz sonunda balkondan da sarkıp, şampiyonluk kortejimize bakarsınız. He he heee!..
- Kader utansın ben ne diyeyim?

Acılar hasmı dost eder!..
- Pardon Rehacım, tanıtımı izledim az önce. Sen şimdi ana haber stüdyosuna inip Ali Kırca'nın konuğu mu olacaksın bir de?
- Evet rica ettiler geldim.
- Eeeeee böyledir bu işler
- Ne işi?
- Keder ve tasa insanları yaklaştırır birbirine. Beşiktaş kadar olmasa da Galatasaray da hüzünlü. Ali kardeşle birlikte ağlaşır durusunuz şimdi takımlarınızın durumuna.
- Valla sen beni üzmeyi göze alıp böyle konuşabiliyorsun demek? Hem de benim gibi bir koca Beşiktaşlı dostunu?
- Valla seni daha da fazla ham yaparım ama bu binada sırf yerin değil, tavanın da kulağı vardır. Biliyorsun şu bulunduğumuz irtifada tek sıkı Beşiktaşlı sen değilsin. Daha da bir tepeden çarpılma riskim var. Yoksa... Yoksa aaah ah!..
- Bak valla gider ben söylerim Turgay beye...
- Tamam tamam kestim sataşmıyorum.
- Hah yola geldin di mi?..
- İstersem gelmiyim... Bırrr...
- Heh heh heeee!..

Ciddi sorum da var
- Pekiii. O zaman en son bir soru daha sana. Bu kez arkadaş gibiden de öte, bir gazetecinin bir yöneticiye sorusu.
- Ciddi soru yani.
- Çok ciddi hem de.
- Peki sor bakalım neymiş o ciddi soru?
- Reha Bey. Siz o tüneli kaçmak için mi kazdınız?
- Hıııı?..
- O tüneli diyorum efendim. Kaçmak için mi kazdınız?
- Hangi tüneli yaa?
- Ha ha haa!.. O İnönü'deki tüneli beyefendi. Çıkış tüneli mi ne diyorlar hani? Son maçtan sonra oradan mı tüyeceksiniz?..
- Ah ülen Savaş, sen yok musun seen?.. (gülüşmeler)

Yazı: Savaş Ay
Kaynak: Sabah