Bazen insanın aklından geçmiyor değil.
Bebek tecavüzcüleri mesela, kim yaşasın ister ki?
Tamam cezası var elbette ama yeterli mi?
İnsan oracıkta ölsün istiyor bazıları...
Kadına şiddeti cinayete vardıran kocalar mesela…
Sen mi verdin ki o canı sen alacaksın, diye haykırmak
geliyor.
Assınlar bunları diye konuşuyoruz etrafımızdakilerle…
"Allah'ın verdiği canı sen mi alacaksın" sözüyle çelişerek…
Karışık bir durum…
Bazıları, yaşamı, öldürmeseler bile bir insanın bütün hayatını
kabusa çevirecek müdahalelerde bulundukları için yaşamayı hak
etmiyor bence de…
Düşünebiliyor musunuz, hayatta en sevdiğiniz kişinin yaşamını
birisi gelip sonlandırıyor. İntikam duygusu tepeden tırnağa sarmaz
mı insanı, kan davası gütmez misiniz?
Evet.
İnsan en sevdiğinin canına kas edilmişse, en sevdiğinin teninde,
yüreğinde onarılmayacak yaralar açılmışsa intikam da almak ister,
kan davası da güdebilir. O kişi idam edilsin de isteyebilir.
İdam belki gereklidir.
Amaaa…
Başbakan Erdoğan, Norveç'i örnek verip bunu isteyince ve hatta
durup dururken bu konuyu gündeme getirince de oturup adam akıllı
düşünmek gerekir.
Evet Amerika'nın bazı eyaletlerinde idam var, iyi de Amerika'da
çok daha güzel şeyler de var örnek alınması gereken.
Ayrıca biz Amerika değiliz.
Yoksa öyle miyiz?
Başkanlık sistemiyle idam yanyana gelince korkuyorum
açıkçası…
Sanki keyfi idamlar olabilirmiş gibi geliyor bana. Keyfi derken,
önlerine geleni asacaklar demek istemiyorum ama son yıllarda
yaşadığımız hukuksuzluklara bakarsak korkmak benim de hakkım.
Hüsnü kuruntu diyebilirsiniz, haklı da olabilirsiniz ve hatta
saçmaladığımı düşünebilirsiniz ama giderek otoriterleşen Türkiye'ye
idamın geri gelmesi kadar sakıncalı bir durum olamaz.
Öncelikli sorunlarımız var bizim, dün 17 tabutu yanyana görüp de
yüreğinde sızı hissetmeyeniniz var mı içinizde.
İşsizlik var, ekonomik sorunlar var, terör belası var…
Şimdi tüm bunlar bitti de sıra idama mı geldi.
Ağlayalım mı gülelim mi?
twitter.com/nsrnylmz