İclal Aydın sonunda içini döktü

Eski eşi Tuna Kiremitçi ile yaşadığı ‘çellist Jacqueline du Pre’ tartışmasıyla gündeme gelen iclal Aydın, Hürriyet'in Kelebek ekinden 'a hem iş hem de özel hayatıyla ilgili samimi açıklamalarda bulundu.

İşte İclal Aydın'ın "bana tahammül etmeyi öğrenecekler" dediği röportajın en çarpıcı bölümü:

Sende neye “gıcık” oluyorlar?

Hayatla olan bağıma belki de. şunu söyleyeyim ama, biri beni incitebileceği ya da sınırlayarak dalga geçebileceğini düşünüp “Hayat güzeldir, ehe ehe” deyince gerçek bir zeka sorunuyla karşı karşıya olduğumu görüyorum.

Bunun bir espri olduğunu ve beni yaralayabileceğini düşünen az gelişmişler var elbette. Öte yandan ben iki ayaklı bir masada varlık gösteriyorum. Üstünde bir sürü hünerim var. Birini kaldırırsam, birini oynatırsam hepsi düşer. Zor ama pişman da değilim.

Fakat bana yapılan yanlışlara neden kimse dur demedi diye de düşünüyorum. Ben hiçbir hakarete dava açmadım. Beni çok zengin edebilecek kadar yazı vardı hakkımda. Zekam, becerim, mesleğim, fiziğimle yargılandım vaktiyle.

Bugün bana reaksiyon gösterenler, benimle ilgili daha önce söz konusu kişilerin yazdıklarına da bakmalı.

Neden “bir kısım medya”nın bana gıcık olduğuna gelince:

Bana benzer bir model daha yok çünkü. Oyunculuk yapıyor, iyi iş yapıyor; köşe yazıyor, çok okunuyor; kitap yazıyor, çok basıyor... Hayat, siyaset ve sanatta varlık gösterince karar verilemiyor hakkımda bir türlü. Bana kalırsa bu yorumların sebebi sadece hızla yükselen başarı grafiğidir. Ben her fikre herkese tahammül gösteriyorum. Göstermeye çaba harcıyorum ez azından. Onlar da öğrenecekler. Nasıl çatal bıçakla yemek yemeği öğrendilerse, bunu da öğrenecekler!

KıMSE BENıM YAZMA İSTEĞİME ENGEL OLAMAZ

Yazarlığın ve kitap satışlarını hâlâ tartışanlara söyleyecek bir sözün var mı?

Hâlâ var mıymış? Türleri hızla tükeniyor. Bu tür insanların çocuk gibi ilgi istediklerini düşünüyorum aslında. Benimle ilgili düşünceleri, gerçek olanı değiştirmez. Kimse benim içimdeki yazma isteğine engel olamaz ki. Yazmak, dağdan fışkıran su pınarı gibidir. O su bir vadiden akar ve yolunu bulur. O su birilerinin bildiği yolda akmıyorsa, başka vadilerde yolunu buluyorsa, o suyun geçmediği yerdeki insanlar yüzünden doğanın dengesi değişmez.