Ekran...
Şan...
Şöhret...
Sıradan, mutevazı bir yaşantıdan, kibirli bir hale
getiriyor insanı...
Riya sarıyor, o insanın bedenini...
Ağzından çıkanları duymuyor artık!
Kafası sallanıyor sürekli...
Gözleri fıldır fıldır...
***
Şan, şöhret ve ekran, insanı, insanlığından da
uzaklaştırıyor bazen.
Polis çevirse...
Dikleniyor!
Garson, "Hoşgeldin" dese...
Hırlıyor!
Sekreteri ufacık bir hata yapsa...
Çıldırıyor!
***
CHP Tunceli Milletvekili Hüseyin Aygün mesela...
Meclis'teki "eşekliği" şanındandır!
Ekrana çıkınca...
Şöhrete kavuştu!
Şanı arttı!
Sade bir insandı...
Kibir her bir yanını sardı!
Tanınmaz hale geldi...
İnsana, insan gibi yaklaşan o insan gitti, yerine bambaşka
biri geldi...
"İyi çocuktu!"
Yazık oldu!