Hürriyet ve Sabah'a amiral gemisi darbesi

'BİZE BU KADAR DEMOKRASİ YETER' TAVRINA BÜRÜNDÜ

AKP’nin ilk baştaki planı şuydu: Askerin siyaset üzerindeki etkisini kıracağım, yargının etkisini kıracağım ve polisi yanıma alacağım. Asker ve polis üzerindeki planlarını tamamladılar. Başaramadıkları tek nokta kaldı, o da yargı. Yargıyı bugün tamamiyle AKP kontrol ediyor diyemeyiz, katiyen bunu söyleyemezsiniz, çünkü öyle olaylar oluyor ki AKP’nin tam aleyhine fatura çıkarılan olaylar var.

Peki o da tamamlandıktan sonra ne olacak?

AKP’nin demokrasi anlayışını sorguluyorsak, AKP kendi politikalarını yerleştirinceye kadar demokrasiye çok yatkın, demokrasinin önünü açan bir yaklaşım ile geldi. Ancak son zamanlarda demokrasi konusunda ‘Eh! Bu kadar demokrasi yeter, bundan fazla demokrasi sağlığa zararlıdır’ diyen bir tavra büründü. Bu beni çok hayrete düşürüyor. Şu an CHP’nin de içerisinde bulunduğu durumu düşünecek olursak, aslında çekineceği hiçbir şey yok demokrasiyi ileri götürmek konusunda. Bunu ben Kürt sorununda da görüyorum. Ben AKP’nin eski asker dönemindeki gibi sadece silahla sorunu çözmeye odaklanacağına inanmıyorum.

AKP ENİNDE SONINDA PKK İLE MASAYA OTURACAK

Her yıl düzenli olarak TSK’nın tezkerelerini onaylayan, Uludere Katliamı’ndan sorumlu tutulan bir AKP’nin sizde bu fikri oluşturmasındaki sebep ne?

Şöyle devam edeyim. Şu an AKP bir taktik süreç içerisinde. AKP şu an süreci, müzakerelerden uzaklaşıp PKK’yi silahla bitirmek yoluna girdiği görüntüsü çiziyor; ancak ben buna katılmıyorum. Eninde sonunda AKP, MİT’i de kullanıp masaya oturacaktır. Oturmadığı takdirde o zaman çok yanıldığımı hissederim, ancak bu konuda yanıldığımı da sanmıyorum. Kürt sorununu bu gücüyle AKP’nin çözebileceğine inanıyorum, çünkü AKP ancak tek başına iktidar olarak bir seçim daha götürebilir. İlerleyen süreçte koalisyon hükümetleri görünüyor ve koalisyon hükümetleri ile bu sorunların çözülmesi imkânsız. Bunu neden söylüyorum, çünkü dünyanın en uygar ülkesinde bile sen yıpranırsın, yüzün yıpranır ve insanlar mutlaka bir değişim ister. Onun için demokrasi konusundaki bu yavaşlayan tutumu, beni hayrete düşürüyor: Medya ile ilişkisi, tutukluluk süreleri ile ilgili mütereddit tavrı ve bunu hâkim ve savcıların üzerine atarak kendilerini aklamaya çalışmaları. İşte bunları hiç anlayamıyorum. Ben bunlara inanmıyorum ve ayıplıyorum doğrusu.

AKP, ‘LİBERALLERE ARTIK İHTİYACIM YOK' DİYOR GİBİ

AKP’ye destek veren liberaller, 28 Şubat’ta RP’nin yanında yer almadılar değil mi?

Evet almadılar. AKP’nin en büyük akıllılığı, yanına Avrupa Birliği hedefini almasıyla liberalleri de yanına çekmesi oldu. O dönemde ilk başta sistemle mücadeleye girişti AKP. Liberaller ve demokratlar da sistemle kavgalıydılar. Ortak bir şikâyetleri vardı, bu bakımdan iyi bir koalisyon kurdu.

Mehmet Altan’ın Star ’daki görevine son verilmesiyle bu koalisyonun bittiğini söyleyebilir miyiz?

Artık liberallerin de kafalarında soru işaretleri doğmaya başladı. Nasıl ilk başlarda cemaat ve libareller açık çek yazıyorlardı desteklerinde, bugün onlarda da soru işaretleri varsa çok daha temelde, çok daha derinde soru işaretleri var. Ahmet Altan, Yasemin Çongar ve Taraf ’ın diğer bazı yazarları gibi liberaller bile “Yahu olur mu böyle şey” demeye başlıyorlarsa, bunda bir sıkıntı aramak gerekir. Bende şöyle bir izlenim var. İktidar “Benim bunlara daha fazla ihtiyacım yok, bunların sırtlarını artık sıvazlamama gerek yok” diyormuş gibi. 1993 yılında 2002’ye kadar olan süreci ele aldığınızda ve karşılaştırmak için yanına bugünü koyduğunuzda tabii ki Türkiye bugün çok daha istikrarlı bir ülke; ekonomisi daha sağlam, işsizlik oranı düşmüş bir durumda. Bunun yanında tabii ki beğenilmeyen yanları var, ama büyük resimde Türkiye artık çok daha saygıdeğer bir ülke görünümünde. Bu yine de Türk toplumunu rahatsız ediyor. Biz daima bir sürtüşme, bir rahatsızlık arıyoruz, onlarla da oyalanıyoruz işte böyle.

ÖZKÖK'TEN AHMET HAKAN'A İNCE AYAR

[PAGE]ÖZKÖK'TEN AHMET HAKAN'A İNCE AYAR

'Dindar nesil, kindar gençlik' polemiklerine gönderme yapan Özkök, isim vermeden Ahmet Hakan'a demediğini bırakmadı.

İşte Özkök'ün 'İki çocuğun devrialemi' başlıklı o yazısından çarpıcı bölümler:

KEMALİST YAPMAK İSTEDİLER O KALAMAR YEMEYİ TERCİH ETTİ

Selim X, İzmir'in yoksul bir mahallesinde doğdu. Babası işçiydi. Annesi ev kadınıydı.

Yıllar sonra hayranlıkla dinleyeceği Elton John, Ian Anderson ve Carlos Santana da o yıl doğmuştu.

Bir de, 1972'de birlikte asılan Yusuf Aslan ve Deniz Gezmiş.

İlkokulu İzmir'de devlet okulunda okumuştu. Pazartesi sabahları İstiklal Marşı okumuş, her sabah olmasa da sık sık "Türküm, doğruyum" diye güne başlamış, cuma akşamları bayrak çekme törenine katılmıştı. 23 Nisan'da Alsancak Stadı'nda törenin bir an önce bitmesini beklemiş, 29 Ekim'de kısa pantalonlu izci kıyafetiyle törene gelen jimnastik hocasına güldüğü için ceza almıştı.

OKUMAYA PEKOS BILL VE TOMMIKS'LE BAŞLADI

Annesinin başı Ege usulü örtülüydü. Beş vakit namaz kılardı. Babaannesiyse baştan aşağı siyah giyinirdi. Aynı odada 10 yıl birlikte uyumuşlar ama saçlarını hiç görmemişti.

Babası günde bir buçuk şişe rakı, dört paket sigara içerdi. Ama Cuma'yı ve bayram namazını kaçırmaz; bütün Ramazan oruç tutardı. Her kurban bayramında mutlaka kurban kestirir, başında dururdu.

İlk namazını ilkokul dördüncü sınıftayken bayramda kılmıştı. Koltuğunun altında seccade namaza giderken, en büyük korkusu, yeni ayakkabılarını çaldırmaktı.

Lise ikinci sınıfa kadar, zaman zaman oruç tutmuştu. Birkaç teravihte takke takmışlığı bile vardı.

Dedesi, anneannesi ve babaannesi hacıydı.

İlk okuduğu kitaplar Pekos Bill, Tommiks, Teksas'tı. Babası, sırf bir şey okusun diye ona Tommiks parası verirdi.

Okuduğu ilk romansa 'İki Çocuğun Devrialemi'ydi.

Lisede okuduğu ilk kitap Orhan Kemal ve Yaşar Kemal'inkilerdi. Onu Camus, Sartre, Erich Maria Remarque, Gide izledi.

İLK DUYGUSAL EĞİTİMİNİ İZMİR FUAR'INDA ALDI

İlk porno kitabı olan 'Kaymak Tabağı'nı, lise ikinci sınıfta, toplu halde okudu.

İlk platonik aşkını, mahallesindeki bir kıza karşı hissetti. İlk duygusal eğitimini, lise son sınıftayken İzmir Fuarı'nda bir kızla öpüşerek yaptı.

Bütün lise hayatı boyunca futbol oynadı. Boş zamanlarında İkinci Kordon'da yeni açılan tilt salonuna gitti. Parasının çoğunu 45'lik çalan jukebox'ta harcadı. Rolling Stones ve Beatles dinledi.

Evlerinde müzik dolabı vardı. İlk aldığı 78'lik plaklar Erol Büyükburç, Paul Anka ve Neil Sedaka'nınkilerdi.

Her yılbaşı evlerinde eğlendiler. Muz yediler, tombala oynadılar, fırdöndü çevirdiler.

Üniversitede solcu oldu. 'Tütün' ve 'Kızıl Süvariler'i okudu.

Mülkiye'nin sapına kadar Cumhuriyetçi hocalarından, Cumhuriyetçi ve devletçi bir eğitim aldı.

Edebiyat dergisi deyince Türk Dili, A, Oluşum derdi. Cumhuriyet okurdu, okumasa bile mutlaka kolunun altında taşırdı.

Tabii Cumhuriyet logosu dışa gelecek şekilde.

ÖZAL'LA SOLCULUK BİTTİ DÖNEK OLDU

Mezun olunca TRT'de muhabirlik yaptı. Sonra devlet bursuyla yurtdışına gitti. Dönünce öğretim üyeliği yaptı, doçent oldu.

Sonra her şey birbirine girdi. Özal'la tanıştı, sol düşünceleri bıraktı, liberal bir insan oldu.

Babası oruç tutardı, o tutmuyor. Babası sigara içerdi, o içmiyor. Babası rakı içerdi, o şarap içiyor. Babası kabak tatlısı severdi o ağzına koymuyor.

Ama kalamarı ona babası öğretti... İlk birayı da o içirdi.

Bir de kız kardeşlerine karşı eşit davranmayı...

Selim X de zaman zaman kendine soruyor:

"Acaba ben bir imalat hatası mıyım?"

Onun dönemi, Cumhuriyet'in ilk kuşağıydı. 'Çıktık açık alınla' neslinin bir neferiydi. Doğduğunda Kurtuluş Savaşı'nın üzerinden henüz 30 yıl bile geçmemişti.

Cehennemler yaratan bir ırkın ahvadıydı.

Lakin, ondan bir Kemalist imal etmek istemişlerdi. Çıka çıka, uzun saçlı bir beatnik çıkmıştı.

Üniversiteyi bitirdiği gün odasının duvarında iki poster vardı.

Karl Marx ve Mick Jagger...

İkisi bir arada ne alaka diye soranlara verecek bir cevap bile aramamıştı.

Acaba o gerçekten bir imalat hatası mıydı?

HASAN Y HİÇ TOMBALA OYNAMADI 'BİRİNCİ ÇİNKO'YU HİÇ DUYMADI

Hasan Y, bir Anadolu çocuğuydu. Yozgat'ta doğmuştu.

O yıl Türkiye, ilk Anadol otomobili yapmıştı. Yunanistan'da askerler darbe yapıp iktidarı ele geçirmişti.

'Altı Gün Savaşı' başlamış, İsrail, Mısır, Suriye ve Ürdün'e girmişti. O yıl Müslümanların içi ezikti.

Nirvana'nın efsane solisti Kurt Cobain de o yıl doğmuştu. İkisinin yolları çok ayrıydı.

Playboy kızı Anne Nicole Smith akranıydı. Onunla da yolları hiç kesişmemişti.

O yıl bir de Naim Süleymanoğlu doğmuştu. Sonradan onunla çok gurur duymuştu.

Che Guevara o yıl öldürülmüştü. Hasan Y hiç solcu olmamıştı, İslam'a yakındı; Ama nedense Che'yi gizli gizli hep sevmişti.

BABASI MÜFTÜYDÜ, KENDİSİ ELHAMDÜLİLLAH MÜSLÜMAN

Babası öğretmendi. Türkiye'nin her yerinde olmuşlar, her yerinde okumuştu. Önce İzmir Bayındır, sonra Doğubeyazıt, Ağrı, Amasya ve Silivri.

Babası devlet görevine öğretmenlikle başlamış, müftülükle bitirmişti.

Bütün aile 'Elhamdülillah Müslüman'dı ama öyle 'Cuma Müslümanı' değil, evde herkes beş vakit namaza dururdu.

O da, çok küçükken durmaya başladı. Cuma ve bayram namazları hiç kaçmadı. Uzun yıllar oruç hiç sekmedi, hiç kazaya bırakılmadı.

Yılbaşını hiç bilmedi. Tombala kelimesini hiç bilmediği için, tabiatıyla birinci çinko tamlamasındaki çinko kelimesi onun için Zn kısaltmalı elementten başka hiçbir şey ifade etmedi.

Orta ve liseyi çeşitli imam hatip okullarında okudu. Arapça öğrendi, Kur'an'ı kaç kere hatim indirdiğini o gün saymadı, bugün sorsanız hatırlamıyor. Üniversiteyi İlahiyat Fakültesinde okudu. Vaaz verecek kadar dinine vukuftu.

Tabiatıyla ilk aşklarını tamamen platonik yaşadı. Mahalleden bir kız işte... Neresi diye sormayın, mütedeyyin çevredendir, şehrini bile söylemek istemez.

HİDAYET ROMANLARIYLA BAŞLADI DOSTOYEVSKİ İLE DEVAM ETTİ

Önce her kavruk Anadolu çocuğu gibi Namaz Hocası kitaplarıyla başladı. Sonra sırasıyla Kemalettin Kamu'nun buram buram çocuk hicranı kokan romanları geldi. Ömer Seyfettin'i ve 'Diyet'i saymıyorum, o, her Türk çocuğu için bankoydu zaten.

Biraz yıllar geçince, her dindar çocuk gibi, sıra Hidayet romanlarına geldi. 'Huzur Sokağı'nı, 'Yanık Buğdaylar'ı izledi.

Ama biraz serpilince, bu defa Rus klasiklerine merak sardı.

Bulunduğu muhit, kafe değil kahvehanelere müsaitti. Tabiatıyla oralara devam etti. İslami çevredeki her okumuş çocuk gibi, edebiyat susuzluğunu Mavera ve Dergâh gibi dergilerde kana kana giderdi. Siyaset dersen, banko İslam ve Tevhid dergileriydi.

Sonra TGRT'de muhabir oldu.

Hasan Y de zaman zaman kendine soruyor:

"Yoksa ben de bir imalat hatası mıyım?"

Aldığı eğitim ondan bir imam nesli yaratmak istedi, o ise House Cafe'yi tercih etti.

PAZAR GÜNÜ BULMACASI: SELİM X ve HASAN Y KİM?

Selim X ve Hasan Y ayrı dünyaların çocuklarıydı.

İkisi de, Cumhuriyet'in resmi okullarında okudu. Biri devletin normal okullarında okudu, öteki yine bu devletin kabul ettiği müfredat programıyla eğitim yapan imam hatip okullarında.

MÜFTÜ BİR BABANIN EVİNDE BÜYÜDÜ

Biri, babası rakı içen, kız kardeşleri mini etek giyen bir ailede büyüdü. Öteki müftü bir babanın evinde.

Her ikisinin de çevresi onlardan bir şey imal etmeye çalıştı. Şimdi her ikisi de aynı gazetede köşe yazarı olarak çalışıyor.

Dünya görüşleri, hala birbirinin aynısı değil. Ama hayat tarzları arasındaki makas o kadar kapanmış ki...

X ve Y kromozomlarından çıkarılacak kıssadan bir hisse mi istiyorsunuz?

"Boşuna uğraşmayın beyler, o çocuk var ya, o boynu bükük çocuk;

Ondan kafanıza göre insan uydurmaya uğraşmayın."

O çocuktan, dindar da çıkar, Kemalist te...

Kalamarı seven de çıkar, karidesi mekruh sayan da...

Alnı secdeye varan da çıkar, ateisti de...

Başörtü takanı da çıkar, mini etek giyeni de...

Çıkar ama, siz istediniz diye sizin tornanızdan ille de istediğiniz insan çıkmaz...

Çok bastırırsanız, "Tamam yaptık" dediğiniz anda bir bakarsınız, neticede iki 'dönek' çıkmış.

Anlaşıldı ki yazıları kesilmişti ama açıkça bunu söyleyen olmadığı için Mert de konuşmamayı tercih ediyordu. Milliyet'ten bir açıklama gelmeyince kendisi yaptı 'zorunlu açıklama'yı...

O açıklamadan öğrendik ki 11 Şubat Cumartesi günü Milliyet yönetiminden telefonla arayarak 'kendisiyle ilgili sıkıntılı' bir durum oluştuğunu, 'izne' çıkmasının mümkün olup olmadığını sormuşlar.

'Böyle başlayan bir sürecin nasıl sonuçlanacağını gayet iyi tahmin ettiğim halde, yönetimi zor durumda bırakmamak, konuyu hafta içinde netleştirmek üzere, daha önce göndermiş olduğum yazımın sonuna 'izne' ilişkin notun konulmasını kabul ettim' diyor. Elbette olaylar, tıpkı tahmin ettiği gibi gelişiyor ve ikinci hafta gazete, suskunluğa bürünüyor... Bu belirsizlik ortaya çıktığında kendisini aradım ve röportaj yapmak istediğimi belirttim... Açıklamasının ardından 'tepkileri değerlendirmek için' bir hafta daha beklemek istedi. Bu hafta başında buluşmak üzere kendisini tekrar aradığımda, 'söyleşiden vazgeçtiğini' öğrendim. 'Kovuldum diye ahlanıp vahlanacak, feryat edecek değilim' diyordu. 'Neden ben konuşayım ki; ben bu durumu yaşayan ilk kişi değilim. Konuşması gerekenler ülkemizin 'demokrat' yazarları.'

SAKINCALI YAZI NEREDE?

Haklı, bu durumu yaşayan ilk kişi değil Nuray Mert; son kişi de olmayacak belli ki. Ancak Nuray Mert, akademisyen kimliği ve 'arafta' duran yazılarıyla farklı bir durumu temsil ediyor. Sonuçta Mert için 'iktidar yandaşıydı' demek ne kadar anlamsızsa 'iktidar karşıtıydı' demek de o kadar anlamsız. Çünkü önceki gün ikna odalarında türbanı çıkarılmak istenen kızların yanında durmuş, dün doğrudan Başbakan'ın 'azarını' işitmiş bugün de yazı alanı elinden alınmış biri. Nuray Mert, röportaj yapmak istediğim süreçte konuşmaktan vazgeçti ama bir yandan da bu haberin yeni halini biçimlendirmiş oldu.

Tabii, bütün bu süreçte Mert'in 'basılmayacak' kadar sakıncalı yazısı herhangi bir mecrada yayımlanmadı. Gazeteci Cüneyt Özdemir, Radikal'deki köşesinde o yazıyı konuşturdu, ironik bir dille... Nuray Mert, sessiz kaldığı sürece en çok Milliyet'ten gelecek sesi bekledi ama o ses çok 'cılız' çıktı.

'Cılız' derken elbette duygusu güçlü ama sesi kısık bir yazı. Üstelik bu kişisel fikrim değil. BirGün yazarı Doğan Tılıç, bu yazıyı şöyle tarif etti: 'Yalnızca altında imzası olan yazar adına değil, memleketin 'önemli gazeteciler'inin tümü adına zavallı bir yazı.'

Akşam Gazetesi yazarı Serdar Akinan, Nuray Mert için en sağlam yazılardan birini kaleme aldı: 'Mesleğimden öksüz, ülkemden yetimim.' Medyanın 'belge ile konuşan' ismi Sedat Ergin'den, AB Başmüzakerecisi Devlet Bakanı Egemen Bağış'ın, Mert ve diğer işsiz kalan gazetecilerle ilgili sorular soran Avrupalı muhataplarına 'Ben nereden bileyim? Ya köşesi okunmadığı için ya da patronlarının beğenmediği birtakım fikirleri içindir. Ama bunun bizimle veya hükümetle bir alakası olamaz. Eğer bunu hükümeti eleştirdiğine bağlarsanız, Mert'ten çok daha şiddetli şekilde eleştiren köşe yazarlarının köşelerine devam etmesi bu argümanı çürütmektedir' dediğini öğrendik.