Vicky Roy, çocuk yaşta evi terkettikten sonra çöpten plastik toplayarak geçinmeye başlıyor. Bir STK tarafından bulunup kurtarılan Roy, daha sonra fotoğrafçılığa merak salıyor. Yoksul oldukları için Roy'a bakamayan ailesi, üç yaşındayken onu büyükanne ve büyükbabasının yanına vermiş. Roy, Batı Bengal'deki evlerinden 11 yaşındayken kaçıp bir trene atlamış, soluğu Hindistan'ın başkentinde almış. Burada tren istasyonunda bir sene yaşamış. Plastik şişe toplayıp satmış, bulaşık yıkamış ve ekmek yapmış. Roy, bir STK olan Salaam Balak Vakfı'nın himayesi altına alınana kadar geceleri yıllarca sığınma evlerinde kalmış. Roy sığınma evinde yaşarken sokaklarda yaşayanların fotoğraflarını çekmeye karar veriyor. Çoğu siyah-beyaz olan fotoğraflar, bu çocukların hayatlarının apaçık tasviri. Plastik toplayanların çoğu sokaklarda yaşıyor ve çoğu zaman şiddete ve saldırıya maruz kalıyor.