Hesaplaşma mezara kadar gitti

Geçen yıl ölen ünlü şair Ece Ayhan ile yazar Leyla Erbil'in arasındaki polemik, Ece Ayhan'ın ölümünden sonra da devam ediyor. Ece Ayhan'ın ölmeden önce Kitap-lık dergisinin Temmuz-Ağustos 2001 tarihli 48. sayısında yazdığı bir yazıda, isim vermeden, ‘‘Rusya'ya kaçakçılık yaparak zenginleşen bir taka sahibinin kızı olan bu tuhaf kadın’’ şeklinde tanımlamasına Leyla Erbil Ocak ayında yayın hayatına başlayan Geceyazısı dergisinde cevap verdi. Erbil, Bir Kötülük Denemesi adını verdiği yazısında Tanrıçay olarak andığı Ece Ayhan’ın çevresindekileri nasıl tehdit edip onlara nasıl kötülükler yaptığını anlattı. ERBİL'İ KIZDIRAN YAZI İki ünlü edebiyatçının kavgalarının başlangıcı; Ece Ayhan'ın, 'Nurullah Ataç ya da Ata Beylerden ve Talihsiz Bir Şiir Sahtekarı' başlıklı yazısında isim vermeden Leyla Erbil'den şu şekilde söz etmesiyle başlamıştı: ‘‘Yine aynı tarihlerde Fikret Ürgüp elindeki dergiyle, Levent'te, gençliğinde bir ara Midillili olmuş ve Sait Faik'ten iğrendiği halde, ölünce Sait Faik'in son sevgilisi olduğunu ileri süren bir kadına giderek 'Ben bir şair keşfettim' diyor. Rusya'ya kaçakçılık yaparak zenginleşen bir taka sahibinin kızı olan bu tuhaf kadın Yeni Dergi'yi görünce 'Aaa bu eski şair yahu!' diyor.’’ 12 Temmuz 2002’de hayata veda eden Ece Ayhan'la hesaplaşmasını Geceyazısı'nda sürdüren Leyla Erbil, ünlü şairin nasıl dengesiz davrandığını, çevresindekilerin yardımlarıyla yaşamasına rağmen onlara nasıl kötülük yapıp cezanlandırdığını Bir Kötülük Denemesi adını verdiği yazısında anlatıyor. Erbil, yazısında Tanrıçay olarak andığı Ece Ayhan'ın bir gün kendisini ziyarete geldiğini, belindeki silahı sehpanın üzerine koyarak konuşmaya başlaması üzerine, sakin edici bir çayla onu etkisiz hale getirdiğini de söylüyor. LEYLA ERBİL’İN YAZISINDAN Ajan, keçi sakallı iblis! ‘‘Üstelik Tanrıçay'ın öyle kişilik bozukluklarına, çirkinliklerine tanık olmuştum ki, şiiri de gözümden düşmüştü. Gene üstelik şiirlerine öyle pek bayılanlardan değildim. Son ziyaretinde, onu övemememin sıkıntısıyla ama şiirine de haksızlık etmemek için bir öykü uyduruverdim. Kendimin söylemediğini bir başkasına söylettim: artık yaşamayan bir şair arkadaşımıza. Güya arkadaşım, bir gün bir şiiriyle koşa koşa gelmiş, bak yeni bir şiiriyle koşa koşa gelmiş, bak yeni bir şair keşfettim, müthiş! demişti, Tanrıçay için. Çok sevindi Tanrıçay, açık açık sevindi. (...) Hem Fikret de Levent'teki eve gelip, senin için, 'Bak çok iyi bir şair keşfettim' falan dememişti o gün; ben seni o zamanlar insan sanıyordum, biraz mutlu olabilmeni, yatışmanı sağlamak için uydurdum o hikayeyi hahahay! Sevsinler! Ayol Fikret'in kendinden haberi yoktu ki başkasını keşfetsin. O Benli Belkıs'ı keşfetmişti son son! (...) Devlet misin sen ulan, seyyar ceza sömürgesi gibi gezinip durdun aramızda, kimsin sen, mit misin? Ajan provakatör! Utanmadın mı onca adamı süründürmeye devletin mahkemelerinde? Anarşistmiş, devlete ve tüm kurumlarına karşıymış! Hahahay. Gülerler adama... Öyleyse kimi kime şikayet ediyordun, ne arıyordun devlet kapılarında, kimleri dava ediyordun devlete ha! Haksız olduğunu bile bile yaptın bunları keçi sakallı iblis! Ben, Osman'ın, Cavit'in, Can'ın, Günay'ın, İbrahim'in, Cem'in, sana yardım edenlerin yanındaydım hep, musibetsiz mendebur, inadına sana da başkalarına da yardıma devam edeceğiz, inadına haberin de yokmuş yardım edildiğinin!... Altı yerde mahkemeye verdin Osman'ı, bezdirdin, insanları, bıktırdın!’ HÜRRİYET