Gülse Birsel'in Abdurrahman Dilipak yazısı olay!

Yeni Akit gazetesi yazarı Abdurrahman Dilipak, Vatikan'ın çıkardığı cinleri kadrolu işe aldığını ve istihbarat işleri için kullandığını yazmıştı. Dilipak'ın o yazısı Hürriyet gazetesi yazarı Gülse Birsel'in bugünkü köşesine de konu oldu. 

"Dilipak’ın cinlerin dış ülkelerin istihbaratında kadrolu olarak kullanıldığı bilgisini içeren yazısından sonra kafalar karışık. İroni midir, hiciv midir, ciddi bilgi midir? Her şekilde, gerçekse bu acayip bilgiye de, mizahsa bu müthiş mizahın bizleri komedi piyasasından silebilecek yüksek kalitesine hazır değilim!" sözleriyle yazısına başlayan Gülse Birsel şunları kaleme aldı:

"...

Cuma günü itibariyle (bu lütfen resmi kayıtlara da geçsin diye tarih veriyorum bak) Akit yazarı Abdurrahman Dilipak mizahımızı, mesleğimizi çaldı! Yetkililer buradan duysun. Mizah yazarlarının ayriyeten bir sendikası yok, ama belki bu olaydan sonra kurmak gerekliliği ortaya çıkmış oldu.

Dilipak “L’exorsizm ve Demonizm” başlıklı yazısında " Vatikan’a bağlı kiliselerde cin çıkarma işi yapıldığını, bu çıkarılan cinlerin cezalandırıldığını, hapsedildiğini veya kilisenin emrine girdiğini, yani kadroya alındığını ve sonra istihbaratta kullanıldıklarını” söylüyor.

Vatikan çıkardığı cinleri işe alıp ajan olarak kullanıyor!

Bak önyargılı olmayın!

Adam kadroya alınma cümlesinin sonunda parantez içinde ünlem koymuş. Bu “Yav şaka yapıyorum” demektir kanımca. Yazdıklarını ciddi ciddi yazdığını pek tahayyül edemiyorum, o bakımdan parantez içi ünlem dalga geçme işareti gibi geldi bana.

Üstadın mizaha dair ilk çalışmalarını görmüş, çok ince bulmuş, kahkahalar atmıştım. Mesela Twitter’ın 140 karakter sınırlamasını ve hızlı tweet atılırken yapılan imla hatalarını hicvettiği bir “ialam işb twşk. Tarafları iridalw vawt wtmiş. kurtla kuzuya wşit uzaklıkta” tweeti vardır. Aynen alıntıladım, eserde kayıp olsun istemiyorum. Bu örnek mesela, daha kolay çözülebilir bir hicivdi.

Oysa son yazısı tam analiz edebildiğim, alışılagelmiş bir mizah türü değil.

Absürd bir şey mi yaptı, taşlamaya mı girdi, ironi midir, sembolik hiciv peşinde mi çıkaramadım. Belki de yepyeni bir mizah janrı diyebiliriz.

Ama kesinlikle çok komik.

Sadece kâğıt üzerinde, veya söylerken komik değil. Cümlenin kafadaki tahayyülü, cinlerin bordrosundan emekliliğine, lojmanından kılık kıyafet yönetmeliklerine dek yepyeni esprilere gebe. Yani hayalgücünü gıdıklayan, başka ve daha sıradan şakaları mayalayan, müthiş üretken bir mizahla karşı karşıyayız sayın seyirciler!

Ama olmaz ki. Zirvedir bu! Biz artık ne yazsak olmaz ki. Millet bu köşe yazısıyla doz aşımı oldu, sosyal medya yıkıldı. “Cinlerimedokunma” diye hashtag açıldı, tt oldu. Sokak muhabbetlerinde birinci sıraya bu konu oturdu. Artık bizim hiçbir şaka tutmaz ki.

Ben ne iş yapayım şimdi? Moda dergisi çıkarmaya mı döneyim?

Cem Yılmaz otelcilik mi yapsın? Ata Demirer ekstralarda müzik mi çalsın? Burak Aksak neyse yayınevi kurdu, oradan ekmeğini çıkarır. Selçuk Aydemir uçak mühendisi, girsin bir şirkete çalışsın mı çocuk? Dilipak’ın amacı bu mu? Biz de ekmeğimizin peşindeyiz abi, niye böyle yapıyor?