Gülen ile ulusalcılar aynı safta!

İNTERNETHABER.COM- Fethullah Gülen'in İHH'yı İsrail'den izin almadan yola çıkmasını eleştirmesi gündeme bomba gibi düştü. ABD’nin önde gelen gazetelerinden Wall Street Journal’a verdiği söyleşide Gülen'in “IHH’nin politik bir amaç güdüp gütmediğini söylemek kolay değil” şeklindeki sözleri konuşuluyor.

Gazeteler kamuoyu ve köşe yazarları Gülen'in şifrelerini çözmeye çalışıyor. Gülen'in çıkışını ulusalcılar ile Gülenciler'in aynı safta buluştuğu yorumları da yapıldı.. Hatta kudreti artan Erdoğan ile Gülen cemaatinin kapışması olarak da niteleyenler var.

Analizler ve ilginç sosylojik tespitler dikkat çekici. En çarpıcı yorumlar Ahmet Hakan ve Taha Akyol Serdar Akinan'dan geldi. Muhafazakar medyayı eleştiren bazı yazarlar da Gülen'in sözlerini referans aldı. İşte köşe yazarlarının Gülen yorumları:

Mehmet Ali Birand (Posta): Milli Görüş, Gülen çatışması

Son gelişmeler, Milli Görüşçüler ile Fethullah Gülen arasındaki yaklaşım farkını bir defa daha ortaya çıkardı. Şu sıralarda, Türkçe Olimpiyatları büyük bir gövde gösterisiyle tüm ekranları dolduruyordu. Marmara Gemisi olayı bu organizasyonu sildi süpürdü. Ekranlardan düştü. Fethullah Gülen de, İsrail’e yönelik Milli Görüşçülerin savaşını, ilk defa açıkça eleştirdi. Böylesine duygu dolu bir dönemde böyle bir eleştiri birçok çevrede şok yarattı.

Fethullah Gülen hareketi ile Milli Görüş hareketi arasındaki yaklaşım farkı, hiç beklenmedik şekilde ortaya döküldü.
 
Milli Görüşçüler çok memnunlar. Konuştuklarım “Fena bir gol attık” diyorlar. Golü de Gülencilerin kalesine attıklarını söylüyorlar.
 
Baktım da, gerçekten Gülen ekibi rahatsız.

Tam Türkçe Olimpiyatları gibi dev bir organizasyonun tam ortasındayken ortaya çıkan Mavi  Marmara Gemisi, tüm gösterilerin ikinci plana düşmesine neden oldu. Onca çaba, boşa gitmedi ancak gereken medya ilgisini toplayamadı.
 
Gülen Cemaati Milli Görüşçülerin bu kampanyalarını da oldukça net şekilde eleştiriyorlar. Hele Fethullah Gülen’in, Amerikan Wall Street Journal ’daki söyleşisi, bunun en tipik örneği.
 
Gülen ekibi, Milli Görüşçüleri kaba ve İslam’ı kullanarak, sırf kendi propagandalarını yapmak için abartılı bir gösteri peşinde koşmakla suçluyorlar.
 
“Biz de Gazze’ye, hem de yıllardır muazzam yardım yolluyoruz. Amacımız Gazzelilere insani yardım yapmak olduğu için, BM aracılığı ile ve normal yollardan götürüyoruz.” diyen, Gülen’e yakın bir isim, Milli Görüş’ü Türkiye’nin başına dert açmakla suçluyordu.
 
Gülen’in söyleşisi de hemen hemen aynı çizgide.
 
Doğrusu ben şaşırdım.
 
Toplumda öylesine bir duygu kabarması var ki, bu ortamda Gülen’den böyle bir eleştirinin gelmesi, çok anlamlı. Gülen, kendini son derece farklı bir yere koyuyor ve aşırı İslamcılığın en etkili muhalifi oalcakmış gibi bir izlenim veriyor.  Çok dikkatle dinlenmesi ve bazı dersler alınması gereken uyarılarla dolu bir söyleşi..

Nazlı Ilıcak'ın yorumu sonraki sayfada

[PAGE]

Nazlı Ilıcak (Sabah): Gülen'in yorumu

Fethullah Gülen, İHH'nin davranışını "fayda getirmeyecek şekilde otoriteye başkaldırmak" diye nitelendiriyor. Bu tespite mukabil, şöyle bir soru sormak isterim: "Otorite zulmediyorsa gene itaat mi icap ediyor?"
Zalime itaatin, ne insani, ne İslâmi bir karşılığı olduğunu sanmıyorum. Ayrıca, Gazze gönüllüleri, çok önemli bir başarı elde ettiler: İsrail'in ablukasını yeniden dünya gündemine taşıdılar. Onurları zedelenerek, yokluk içinde yaşamak zorunda bırakılan Filistinlilere, onları düşünen, onlarla birlikte üzülen insanların var olduğunu hatırlattılar. Burada bir fayda yok mu?
Gülen, niçin böyle bir eleştiri yapma lüzumunu hissetti bilemiyoruz. Türkiye'de olsaydı, belki halkın hissiyatını görür, onları rencide edebilecek bu gibi sözlerden imtina ederdi.

Ahmet Hakan'ın yorumu sonraki sayfada

[PAGE]

Ahmet Hakan (Hürriyet): Derin olmayan bir analiz: Gülen ne yapmak istiyor

GELİN Fethullah Gülen’in siyasal çizgisindeki önemli duraklara bir bakalım:

*  Türban eylemlerine karşı çıktı.
*  Türbanlı kızlara “Otoriteyle çekişmektense açın başınızı girin” dedi.
*  Milli Görüş hareketine karşı mesafe koydu.
*  Demirel’le iyi ilişkiler kurdu.
*  Refah Partisi’nden farklı olduğunu göstermek amacıyla “diyalog” adı altında toplantılar düzenleyip çeşitli kesimlere açıldı.
*  28 Şubat’ta Erbakan’ı eleştirdi, askere destek verdi.
*  28 Şubat’a karşı en küçük bir direniş göstermedi.
*  Ecevit’le yakınlaştı.
* * *
Bütün bunlardan “Fethullah Gülen’i nasıl bilirsiniz?” sorusuna şu türden yanıtlar çıkar:
*  Macerayı hiç sevmez, gözü kara değildir.
*  Denge adamıdır ve aşırı ihtiyatlıdır.
*  Türkiye’nin dünya sistemi içindeki yerini önemser. 
*  Temkin onun şiarıdır, kelimenin tam anlamıyla ılımlıdır.
*  Radikalizme karşı mesafelidir.
*  Savrulmaz, intizamsızlığa asla prim vermez.
*  Kontrollüdür, cemaat içinde hiyerarşiye uyum ister.
* * *
Bu özelliklere bakarsak...
Fethullah Gülen’in “Gazze gemileri”ni eleştirmesi karşısında şaşırmamamız, hayret etmememiz gerekir.
Ama şaşırıyoruz, ama hayret ediyoruz.
Neden mi?
Şundan dolayı:
Fethullah Gülen epey bir zamandır, hareketini AK Parti içinde eritmişti.
Darbe planlarına karşı hayli enerjik, askerin etkinliğinin kırılması için de epey agresif bir çizgi izliyordu.
Yani bu konuda AK Parti ile yüzde yüz uyum içindeydi.
* * *
Ama ne zaman ki “İsrail /ABD / Gazze gemileri” konusu gündeme geldi, işin rengi birden değişti.
Gülen, AK Parti ile ayrışma ihtiyacı hissetti.
Bunun üç temel nedeni var:
*  BİR: Askeri geriletmenin dünya sistemi açısından bir sorun teşkil etmediğini bilen Fethullah Gülen, “gemi olayı”nın dünya sistemi tarafından “çok aşırı bir hareket” olarak algılandığını gördü. Ve sistemden kopmak istemedi.
*  İKİ: AK Parti’nin dünya sistemiyle uyumsuzluk sürecine girdiğini gördü ve bu nedenle AK Parti’den ayrışmak istedi.
*  ÜÇ: AK Parti’nin hafiften gerileme sürecine girdiğini, CHP’nin hafiften yükselişe geçtiğini, ufukta da bir CHP-MHP koalisyonunun göründüğünü fark etti.

Serdar Akinan'ın yorumu sonraki sayfada

[PAGE]

Serdar Akinan (Aksam): Müslümanlar saflara? Peki hangi saflara 

Fethullah Gülen'in dünkü çıkışı, birileri için gerçekten şaşırtıcı olabilir. Olmasın. Bu bir saf duruştur. Nettir. Nicedir açıktır...
Tıpkı, Davutoğlu'nun dış politikada yaptığı tasarımın pratiğe dökülmesinin de AKP açısından net bir saf duruş olması gibi...
AKP, Türkiye'yi Ortadoğu'nun 'ılımlı gözlemci'sinden 'nüfuzlu oyuncu'su statüsüne çıkarttı.
Sünni Müslüman dünyanın örtülü siyasi lideri Tayyip Erdoğan'dır.
Teslim edelim.
İran konusunda Brezilya'yla ortak yürütülen 'takas anlaşması' Washington'da birilerini çok mu memnun etti sanıyorsunuz?
Elbette değil.
Foreign Policy dergisinde çıkan bir yazıda, ABD-Türkiye ilişkisini 'model ortak' kavramından 'Frenemy' (arkadaşımsıdüşman) kavramına taşıyan tedirginlik dolu bir yazı yayınlandı. Önemlidir...
Ama tam da bu noktada durup bir tespit yapalım.
Vaziyetin muğlaklığı net.
Dünyada güçlü İsrail lobisinden, medyadaki, finanstaki, ticaretteki kollarından; 'karar vericilerin' Yahudi olmasının nasıl korkulacak bir şey olduğundan dem vuran öcü masallarını yıllarca dinledik.
Elbette doğruydu. Ama zemin değişti... Aktör, aktörcüklere dönüştü...
Karşımızda tek bir yapı yok...
Tıpkı iki kutuplu dünyadan aslında tek kutuplu bir dünyaya geçmediğimiz gerçeği gibi...
Güç adacıkları oluşuyor... Oluştu.
Bunu gören, buna göre pozisyon alan bir Türkiye var.
İsrail'e yapılanı da tam bu çerçevede okumak gerek.
İskenderun'da 'Mavi Marmara'nın bandırası zekice değiştirilirken, AKP yönetiminin bu adımdan bihaber olduğunu düşünmüyorum.
Başbakan'ın, 'Yeniden gideceğiz...' diyen sivil gönüllülere 'Hayır... Gitmeyeceksiniz.' sözü talimattır.
Bunu not edin.
Şimdi gelelim 'Hocaefendi'nin bu çıkışının ne anlama geldiğine...
'Ne tuhaf, Ulusalcılarla Gülenciler aynı saflarda... İsrail'in yanında...' yorumlarını duyar gibiyim...
Öyle ya... Ulusalcıların son kalesi İsrail değil mi? Veya ABD'deki İsrail...
Bu çıkışla 'Hamas'ın yanında duran' İHH'ya, hatta Başbakan'a ayar veren Fethullah Gülen, bir saf duruş sergilemiyor mu?
Kafanız karışmasın...
Gülen hareketi, Erdoğan'ın giderek artan kudretinden...
Erdoğan da Gülen hareketinin sandığa ve bürokrasiye etkisinden hoşnut değil...
Baykal'ın o gün çıkıp durduk yerde Gülen hareketine selam çakması neydi?
Fethullah Gülen'in 'Bunlar hoş görüntüler değil' demesi ne?
Burada bir kudret tanzimi yapılıyor.
Peki, Müslümanlar nerede saf tutuyor?
Kendini Müslüman olarak tarif eden, siyasi bir duruşu olanların asıl sorması gereken soru budur.
Birileri Müslümanlara, 'Aaaa kuşa bak' derken aslında ne oluyor?
Yoksa ne Erdoğan'ın, ne Davutoğlu'nun ne de Gülen'in durdukları yer itibarıyla samimiyetsiz laflar ettiğini düşünmüyorum.
Hatta ötesinde mevcut tablonun Türkiye'deki siyaset fotoğrafını algılamak için hakiki ve hayati bir veri sunduğunu düşünüyorum.

Taha Akyol'un yorumu sonraki sayfada

[PAGE]

Taha Akyol (Milliyet): Gülen ve İHH

İSRAİL‘e karşı Türkiye’de cenaze namazlarında “şehitlik” duyguları yükselirken, Fethullah Gülen’in The Wall Street Journal‘da ‘beklenmedik’ bir açıklaması çıktı. Gülen, İsrail’in davranışını “çok çirkin” olarak niteliyor ama İHH’yı da eleştiriyor: Önceden İsrail’den izin almak için çaba harcamamış olmasını “faydalı sonuçlar doğurmayacak şekilde otoriteyi hiçe saymak” olarak niteliyor.
Gülen’in sözlerinin İslami çevrelerde şok yarattığını tahmin etmek zor değil.
Nitekim Zaman gazetesinin dış politika yazarı Abdülhamit Bilici hemen dün gazetenin internet sayfasına “Gülen’den şehitlere taziye, yönteme eleştiri” başlıklı bir yazı koydu; bugün çıkacak gazeteyi beklemeden...
Bilici’ye göre, Gülen daha önceki açıklamasında Mavi Marmara gemisinde hayatını kaybedenleri “şehit” olarak nitelemiş, taziyede bulunmuştu; bu son eleştirisinin ise sebebi şu idi:
“Gülen, Türkiye’yi savaşın eşiğine getirecek bir krize meydan vermemek için başka yolların denenmesi gerektiğini düşünüyordu...”

‘Devlet’ten ‘sivil’e İslam
Olayın başından itibaren Zaman gazetesinin yayınları da farklı oldu. Mesela dün Zaman‘ın manşeti “Uluslararası soruşturmaya ilk delil Adli Tıp’tan”dı. Halbuki öbür gazeteler şehitliği, şehitlerin cenaze törenini, İsrail’in katliamını, ‘gazâ’yı manşet yapmışlardı.
Basit bir taktik farkı değil...
Bu fark “otorite” ve “itaatsizlik” kavramlarında somutlaşıyor. Gülen “otoriteyi hiçe sayma”yı doğru bulmuyor, itaatsizlik eylemleri yerine “diplomatik yollar”ı tavsiye ediyor...
İHH çizgisinde ise “sivil itaatsizlik” kavramı ve “aktivist” tipi öne çıkıyor.
İslami kesimdeki değişimi ve çeşitlenmeyi görmek önemlidir: Türkiye’de toplumsal modernleşmenin yani şehirleşme ve dışa açılmanın toplumda yarattığı çeşitlenme, çoğulculuk ve sivilleşme İslami kesimde de yaşanıyor...
Düşünce ve davranış farklılaşmaları İslami kesimde de ortaya çıkıyor.
Seyyid Kutup’ların, Mevdudi’lerin “devlet” ve “şeriat düzeni” odaklı İslam anlayışı yerine demokrasi vurgusunu ve sivil toplum davranışlarını ön plana çıkaran anlayışlar gelişiyor...
Kim bilir, Max Weber yaşasaydı “ben dememiş miydim?” diye yorumlardı belki de.

Yumrukların açılması
Gülen’in “otorite” duyarlığı geleneğe ve evrensel anlamdaki muhafazakârlığa, mesela Edmond Burke’ün anlayışına daha uygundur. Davranış modeli olarak “diplomatik yollar”ı tercih etmesi de ister istemez yine gelenekteki “suhulet, istimalet, hilm” gibi kavramları çağrıştırıyor.
İHH’nın davranışları ise mesela Green Pease’e benziyor; “sivil itaatsizlik” kavramı ve “aktivist” tipi öne çıkıyor. Bosna ve Çeçenistan konusunda da aynı “aktivist” yardım eylemlerinde bulunmuşlardı.
Dikkat çeken başka bir yön, her ikisinin de dışa açık olması, başka dinlerden, hatta ateist insanlarla belirli konularda beraber olabilmeleridir.
Bu son olay Yahudilerin ve hahamların da farklı görüşlere sahip olduğunu gösterdi.
Sıkılmış yumrukların açılıp aynı elin farklı parmaklarının ortaya çıkmasını ve tokalaşmaya açık olmalarını çok olumlu bir gelişme olarak görüyorum.
Bu insani, bu demokratik gelişmenin henüz açamadığı tek sıkılı yumruk, PKK kaldı; kan ve ölüm kusan silaha sımsıkı sarılmış vaziyette!

Mehmet Yılmaz'ın yorumu sonraki sayfada

[PAGE]

 Mehmet Y. Yılmaz (Hürriyet) : Fethullah Hoca da mı ‘İsrail yandaşı’?

YENİ bir fikri terör ile karşı karşıyayız: Eğer İHH’nın önderliğindeki Gazze’ye yardım konvoyu ile ilgili bazı eleştirileriniz varsa, mesela “O gemide bebeğin ne işi vardı”, “Sonunun böyle olacağı bilindiği halde neden bu insanlar korunmadı” gibi şeyler söylüyorsanız yandınız!

İstediğiniz kadar İsrail’in yaptığı işin hukuk dışı olduğunu söyleyin. İsterseniz, İsrail’in “meşru müdafa” iddiasının “orantısız güç kullanımı” nedeniyle geçersiz olduğunu söylemekten dilinizde tüy bitsin, fark etmiyor!
Küçük bir eleştiri bile İsrail yanlısı olarak nitelenmenize yetiyor. Başbakan da öyle söylüyor, yandaş medyanın militan yazarları da aynı şeyi tekrarlıyor! Bir kez daha “Ya onlardansın, ya bizdensin” terörü ile karşı karşıyayız. Meseleye dışarıdan bakınca gördüklerinizi söylemeniz, bir üçüncü yol olabileceğini düşünmeniz onları kızdırıyor.
Dün The Wall Street Journal’da Fethullah Gülen ile yapılan bir söyleşi yayımlandı. Bu, Gülen’in ABD medyasına verdiği ilk söyleşi. Şöyle diyor Fethullah Gülen: “İsrail’in onayı olmadan hareket etmek, otoriteye başkaldırıdır!”
Gülen, kendisine yakın olanlara da böyle bir yardım işini örgütlemeden önce “İsrail’den izin alın” dediğini de söylüyor.
Fethullah Gülen’e katılmıyorum. Bu otoriteye başkaldırıdır evet, ama zaten amaç da Gazze’deki insanlara o kötü şartlarda yaşamayı dikte eden otoriteyi teşhir etmekti.
Ama şu ortaya çıkıyor: Bu işin böyle gerçekleştirilmesinde yanlışlıklar olduğunu söyleyen bir tek bizler değiliz. Fethullah Gülen de mi “İsrail yanlısı”?
WSJ’nin haberinde dikkatimi çeken bir şey daha oldu.
Gülen, kendisini Pensilvanya’da ziyaret etmek isteyenlerden öncelikle bulundukları bölgedeki kongre üyelerinin seçim kampanyalarına bağış yapmalarını istiyormuş! Yerel politikacıları desteklemenin İslami bir gelenekten kaynaklandığını söylüyormuş.
İşte bunu gerçekten ilginç buldum. Acaba Gülen’in yıllardır ABD’de rahatça hareket edebiliyor olmasının nedeni de bu bağışlar mı?

Zaman yazarı Abdülhamit Bilici'nin yorumu sonraki sayfada

[PAGE]

Abdülhamit Bilici (Zaman): Gülen'den şehitlere taziye, yönteme eleştiri!

Bugün Wall Street Journal gazetesinde, Fethullah Gülen'le yapılmış bir röportaj yer aldı.

Röportajda Gülen, Türk kamuoyunda Gazze olayıyla ilgili görüşlerden farklı bir bakış açısı ortaya koyuyor. Başka konuların da ele alındığı röportajın Gazze'yle ilgili kısmını ve Gülen'in bu mevzuya yaklaşımını 3 noktada değerlendirebiliriz: Bir, yardım gönüllülerinin bulunduğu gemiye yapılan o korkunç müdahale öncesi izlenen yöntem ki Gülen bu noktada diplomatik yolların sonuna kadar zorlanmasında ısrar ediyor. İki, İsrail askerlerinin müdahale biçimi ki onu 'çirkin bir manzara' diyerek eleştiriyor. Bu söz, müdahale biçimini kınadığının açık göstergesi. Üç, şehit olan vatandaşlarımız ki, bunun için Gülen taziye yayınlayarak üzüntülerini ifade ediyor.

1,5 milyon Filistinlinin yaşadığı açık hapishane Gazze'ye 4 yıldır uygulanan ambargoyu delmek için yola çıkan insani yardım gemilerine İsrail'in yaptığı kanlı müdahale millet olarak hepimizi öfkelendirdi. Hadisenin duyulduğu andan itibaren boşalmayan meydanlar ve dün Fatih Camii avlusunda kılınan cenaze namazında ortaya çıkan tablo, milletimizin duyduğu tepkinin göstergesiydi.

Aslında 9 insanımızın şehit olmasıyla sonuçlanan bu vahşi saldırıya duyulan tepki Türkiye ile de sınırlı kalmadı. New York'ta Türk bayraklarıyla İsrail'in bu hareketini telin eden Yahudilerden BM Güvenlik Konseyi'ne, Batı medyasından İsrail medyasına, Arap Birliği'nden NATO'ya bütün dünya İsrail'i kınama noktasında bir araya geldi. Konu, El Cezire, BBC,

CNN gibi uluslararası kanallarda birinci haber olma özelliğini koruyor.
İsrail'in vahşi saldırısıyla hayatını kaybedenlerin acısını paylaşanların arasında Fethullah Gülen Hocaefendi de vardı. Gazetemizde yayımlanan taziyesinde Gazze'de bir insanlık dramı yaşandığına dikkat çeken Hocaefendi şöyle diyordu:

"Filistin'de yaşanan bu drama son verebilmek beklentisiyle yola çıkan, uğradıkları müessif saldırıda hayatlarını kaybederek şehit olan insanlarımıza Allah'tan rahmet diler, başta aileleri olmak üzere, milletimize ve bütün insanlığa taziyelerimi bildiririm."
Belki birçoğumuzun gündemine İsrail'in kanlı müdahalesinden sonra giren bu hadise, böyle bir eylemin yapılacağının duyulduğu ilk günden itibaren Hocaefendi'nin gündemindeydi. İyi niyetle atılan bu adımın, olumsuz bir şekilde sonuçlanacağı endişesi içindeydi. Çünkü İsrail'in benzer durumlardaki tepkilerine bakıldığında, endişe etmekte de haksız sayılmazdı.

Nitekim yakınındaki insanlara, gemiler daha harekete geçmeden, İsrail'in nasıl tepki vereceğini tahmin etmenin güç olduğunu, bir sorun çıkmaması için diplomatik yolların sonuna kadar zorlanması gerektiğini söylüyordu. Bu sağlanamayacaksa, kritik bir zamanda Türkiye'yi savaşın eşiğine getirecek bir krize meydan vermemek için başka yolların aranması gerektiğini düşünüyordu.
Endişe etmekte haklıydı.

Gerçekten de İsrail hükümeti, ne yapacağı kolay kolay kestirilemeyen, küçük bir sebeple bile dünyayı ateşe verebilecek hamleler yapan bir ülke haline gelmişti. İki askeri esir düştüğü için Lübnan'ı yerle bir eden, yine bir askeri Hamas tarafından esir alındığı için işgali altındaki Gazze'ye savaş açarak 400'ü çocuk 1500 insanın ölümüne yol açan, Türkiye gibi bölgedeki en yakın ülkeye büyükelçisini alçak koltuğa oturtarak ders vermeye kalkışan bir yönetim. Bunları hesaba katınca, hele meydan okur gibi tavrın iyice tahrik edeceği bir yardım hareketinin nereye varacağını kestirmek zor değildi. Önce bu insani yardım konvoyuna katılacağı duyurulan bazı AK Partili vekillerin, daha sonra bundan vazgeçmiş olması da aslında bu endişelerin ve doğabilecek sonuçların öngörüldüğünün işareti.

Nitekim Gülen, dün Wall Street Journal'de yayımlanan röportajında da bu büyük endişelerden kaynaklanan görüşlerini dile getirdi. Sağduyunun, aklıselimin yorumuydu söylenenler. Sivil insanlara, uluslararası sularda yapılan müdahaleyi ve ortaya çıkan tabloyu çirkin bulduğunu söyleyen Gülen, devletin ve bu işin öncülüğünü yapan İHH'nın, çocuk, yaşlı ve kadınların başına gelebilecek sıkıntıları, can kaybı hatta savaş riskini öngörerek diplomatik yöntemleri sonuna kadar zorlaması gerektiğini vurguluyordu. Acı da olsa bunca olay yaşandıktan sonra, Gülen'e göre yapılması gereken ilk iş, gerçeğin ortaya çıkması için Birleşmiş Milletler öncülüğünde şeffaf ve bağımsız bir soruşturma yapılması.

Bu görüşlerin doğru anlaşılması için röportajla ilgili bir hususu bilmek lazım. Öğrendiğim kadarıyla ve okunduğunda da anlaşılacağı gibi bu görüşme, Gazze krizi üzerine düşünülmüş bir röportaj değildi. Olaydan birkaç hafta önce yapılmak istenen bir röportajdı ve yazılı cevapları günler öncesinden gazetecilere ulaştırılmıştı. Fotoğraf çekimi için kısa süreli bir araya geldiklerinde tüm dünya bu konuyu konuştuğu için, Gazze meselesine girilmiş ve bu konu diğerlerinin önüne geçmişti. Meseleyi bu boyutundan çıkararak, sanki sadece bu mevzu için röportaj verilmiş gibi değerlendirmek doğru olmaz.