Ağlayan insanı yargılamam, gözyaşının da sahte olup olmadığını
sorgulamam...
Ağlıyor işte, var mı ötesi...
Esma'ya ağlıyor...
17 yaşında katledilen Esma'ya...
İnsan olan, yüreğinde azıcık merhamet taşıyan, vicdanını
besleyip büyütmüş herkesin üzüleceği gibi üzülüyor...
Başbakan olduğu için üzülmeyecek, ağlamayacak değil...
Elbette ağlayacak.
Elbette sesi titreyecek böyle bir olay karşısında...
Gencecik bir beden, birilerinin hırsı yüzünden toprağa
girmiş...
Eğer...
Merhametini gömmediysen toprağa...
Eğer...
Vicdanını asmadıysan darağacına...
Eğer...
Sokmadıysan kalp gözünü kör bir kuyuya...
Ağlarsın...
Kim olduğu, kimlerden olduğu, hangi görüşü savunduğu önemli
değildir ölenin...
Sevmediğin biri bile öldüğünde Allah rahmet eylesin demek
öğretildi bize...
İşte bu yüzden...
Esma'ya dökülen gözyaşlarını anlarım...
Ve Esma'ya ben de ağlarım...
Ama...
Ali İsmail'e, Ethem'e, Abdullah Can'a, Mehmet'e de ağlarım...
Evlat oldukları için...
Tıpkı Esma'nın babasının yüreğine düşen ateş gibi, onların
babasının da yüreğine ateş düştüğü için...
Anaları, Esma'nın anası kadar yandığı için...
İnsan oldukları için...
Başbakan'ı ağladığı için eleştirmiyor kimse...
Sadece kendinden olana ağlamasını yadırgıyoruz milletçe...
Günün sözü: İnsanlarla
öyle iyi geçininiz ki, düşmanlarınız bile ölümünüze ağlasınlar.
Hz. Ali (R.A.)