Giresun'a birde burdan bakın...

Temmuz sıcağında soğuktan titredik

Ertesi gün gezimizin rotası yine dağlar, yine dar yollar. Bir yanımız vadi boyunca akan su, bir yanımız dağa yaslanmış. Köstebek yuvası gibi delik deşik ve yer yer heyelan nedeniyle karşıdan gelen araçla aynı anda geçilemeyecek kadar dar olan yollardan ilerliyoruz. Derken Karadeniz halkının protestoları arasında yapımına devam edilen ünlü HES’lerin (Hidroelektrik Santrali) inşaat sahasına girince bu bozuk yolun nedeni de ortaya çıkıyor. Giresun’da 5 değil, 10 değil, 20 değil 90’nın üzerinde HES projesi planlanmış. 20 HES şu anda yapım aşamasında. Bölgede bu kadar sayıda enerji üretecek akarsu olmadığı için de, bir dere üzerinde onlarca HES inşa edileceğini öğrenince tüylerimiz diken diken oluyor. Çevreci enerji üretmek üzere inşa edilen bu işletmelerin çokluğu, doğa katliamının habercisi gibi duruyor önümüzde.

Kümbet Yaylası’nın yoluna girince aşağıda bıraktığımız flora da değişiyor. 1600 metre yükseklikte, başı dumanlı dağlar çam ormanları ile kaplı. Bu doğaya özgü bitki çeşitliliği, toprak yapısı bile değişiyor. Aşağıda suya doymuş, yağmurda su gibi akan toprak yerine, daha sağlam bir zemin üzerinde ilerliyoruz. Rehberimiz bitkiler hakkında bilgi veriyor. Kümbet yaylaları köknar, ladin, sarıçam, sedir, kayın, meşe, ıhlamur, kızılağaç, yabani fındık gibi ağaç türleriyle kardelen, yabani açelya, orman gülü, gökovan gibi binlerce çeşit kır çiçeğine ev sahipliği yapıyor. Pencereden içeriye dolan serin hava yüzümüze çarpınca ürperiyoruz.
Kümbet’in merkezinden biraz ilerde bulunan Koç Kayası’nda modern bir dinlenme tesisinde mola veriyoruz. Araçtan indiğimiz anda titremeye başlıyoruz.