Gelmiş geçmiş en gereksiz ve tuhaf icatlar

DDT; sıtma gibi, böceklerin taşıdığı belalara karşı sihirli kurşun olacaktı. 1873 yılında keşfedilen DDT (bu kadar akılda kalmayan dikloro-difenil-trikloroetan‘ın kısaltması), 1939’a dek yaygın şekilde kullanılmamıştı. 1939 yılında İsviçreli kimyacı Paul Hermann Muller, 2. Dünya Savaşı sırasında bu kimyasalın böcek zehri olarak etkili olduğunu fark etmişti ve bu keşif, kendisine 1948 yılında Nobel Ödülü kazandırmıştı. Savaştan sonra, kimyasalın kullanımı patladı: ABD’de, 1942’den 1972’ye kadar yaklaşık 612 milyon kg DDT kullanılmıştı. Fakat DDT çılgınlığında, her yıl milyonlarca kilogramlık güçlü böcek zehri dökmenin çevresel etkileri hesaba katılmamıştı. Rachel Carson’ın 1962 yılında yayınladığı ve yeni ufuklar açan Sessiz Bahar isimli çevre kitapçığı, DDT’nin insanlarda doğurganlık sorunları ile sinirsel sorunlar oluşturduğunu ve doğal yaşamdaki besin zincirinde birikerek kuşları zehirlediğini söyleyerek ilk uyarı çağrısını yapmıştı. Bileşenin kullanımı sert bir şekilde düşüş gösterdi ve 1972’de DDT, ABD’de tamamen yasaklandı.