Cumhuriyet gazetesine verdiği röportajda “Gerilla annesini oynamak istiyorum” dedikten sonra şimşekleri üzerine çeken ve o günden sonra dizilerde oynayamayan ünlü oyuncu Füsun Demirel, geçen hafta sosyal medya hesabından yaptığı açıklamada “İyi değilim, sadece işimi istiyorum” olay olmuştu. Füsun Demirel, 3 yı sonra “gerilla annesi” sözleriyle ilgili konuştu. Habertürk’ten Kübra Par’a konuşan Füsun Demirel, kastettiğinin PKK’lı teröristler olmadığını söyleyip, “Terör örgütüne bir sempatim yok. Leyla Halid hayranıyım… Ama sözüm çok başka yerlere çekildi” dedi… Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile Hatay'a Mehmetçiğe moral vermeye giden sanatçıların eleştirilmesine de karşı çıktı... İşte o röportajdan ilgili bölümler… İNSTAGRAM MESAJIYLA NE DEMEK İSTEDİ?.. 2015’teki o olay benim için 35 yıllık meslek hayatımda, aynen bir trafik kazası gibiydi. O yıldan bugüne kadar gerçekten dik durmaya çaba gösterdim. Instagram’da paylaştığım o mesaj bir çeşit duygusal patlamaydı. Bunu içimde çok zamanlar yaşadım ama hiç kimseyle paylaşmadım. Genellikle hep gülen tarafımı gösteriyorum. Çünkü bizim aslında görevimiz insanlara topluma moral vermek, onlara karşı hep pozitif enerji taşımak. Ama bizim de aslında bazen duygusal anlamda düştüğümüz anlar oluyor. Bu onlardan birisiydi ve bu patlamayı yaşadım. O RÖPORTAJDA NE DEMİŞTİ?… Cumhuriyet Gazetesi’ne verdiğim röportaj, aslında tiyatro oyunumla ilgiliydi. Amaç oyunumu anlatmaktı ama geniş kapsamlı bir röportaj oldu. Seçim sonrasıydı ve siyasi sorular da soruldu. Sonunda, aslında neredeyse röportaj bitmek üzereydi ve gazeteci arkadaş şöyle bir soru sordu: “Bunca yıllık kariyer, bu kadar rolden sonra ‘Şunu da yapsaydım’ diye içinizde bir şey kaldı mı?” Aynen böyle bir soruydu. “Evet, gençliğimde bir gerilla kızı oynamak isterdim” dedim. Düşündüm. Çok başlangıçtan, gençlikten; 35-40 sene öncesinden bahsediyorum. Ama artık neredeyse 60 yaşına geliyorum. “Benden bu saatten sonra, bir de bu fizikle, olsa olsa annesi rolleri falan olur” diye espriyle, aslında kendimi biraz eleştirerek böyle bir cevap verdim. PKK’LI TERÖRİST ANNESİNİ Mİ KESTETTİ?… Tabii ki böyle bir şey olabilmesi söz konusu değil. (Daha sonra “Hayır, ben PKK’yı kastetmedim, İtalyan gerillasını kastettim” dediniz ama bu sözleriniz de “Füsun Demirel zora düştü, çark ediyor” gibi yorumlandı. Gerçekten PKK’yı mı kastetmiştiniz, yoksa kastınız başka bir şey miydi?) İlk kez 3 yıl sonra kendimi ifade etme fırsatı yakaladım. Size çok teşekkür ederim. Terörün bu kadar can aldığı, kanın gövdeyi götürdüğü, asker/sivil herkesin öldürüldüğü bir atmosferde, eğer “Gerilla” derken PKK terör örgütünü kastediyor olsam, o zaman insanların benim aklımdan kuşkulanması gerekir. Bu normal bir şey değil. Bir insan bunu nasıl söyleyebilir; bu mümkün mü? Ben 35 yıldır, ürettiklerimle ve fikirlerimle çırılçıplak, toplumun önünde bir sanatçıyım. Eğer PKK örgütüne sempatim olsa, bu zaten illa bir yerlerden ortaya çıkardı. Böyle bir şey söz konusu olamaz.Biz, hayatımız boyunca insanlara işlerimizle, duruşumuzla sadece barış, dostluk, sevgiyi aşılamaya çalışıyoruz. Demokrasilerde çözümlerin silahla, savaşla, terörle, bombayla değil; sohbetlerle, fikir tartışmalarıyla olması gerektiğine inanan insanlarız. Böyle bir şey söz konusu değil. Terörist teröristtir. Gerilla kelimesi enternasyonal bir kelimedir. Dünya tarihinde gerilla o kadar geçmişlere dayanır ki neden PKK ile örtüştürülüyor, bunu da anlamış değilim. ‘LEYLA HALİT HAYRANIYDIM’… (Peki, sizin “Gerilla” derken kastınız neydi?) Bir hatıra defterim var. Geriye dönüp 12 yaşıma, 1971-72 yıllarına bakıyorum. Bir sayfada bir kalp yapmışım, o kalpte “Leyla Halit” yazıyor, “Benim kahramanım” demişim. Filistin kurtuluş mücadelesinin sembol ismi... (Siz aslında Filistin mücadelesine sempati duyuyormuşsunuz…) O zaman, o yaşta evet. Sonra benim bir İtalya sürecim var. Tiyatro eğitimimi İtalya’da aldım. 6 yıl o ülkede yaşadım. İtalya’da yaşarken, Avrupa’yı kasıp kavuran İkinci Dünya Savaşı’nı; o halkın kendi ülkesini, cumhuriyetini korumak için ne denli canla başla savaştığını, onların bütün hikâyelerini okudum, filmlerini izledim, şarkılarını dinledim ve o sivil milislerin nasıl Hitler’e karşı savaş verdiğini gördüm. Aslında bütün bunlara da sanatsal anlamda tanık olduğum için o yaşlarda bir oyuncu olarak, “Şöyle bir rol oynamak isterdim” diye hayal ettim ve bunu dile getirdim. Ama tabii nerelere çekildi. ‘ÖLÜM TEHDİTLERİ ALDIM’… (“Ben artık sokağa çıkmaya korkuyorum” demişsiniz. Nasıl mesajlar alıyorsunuz?) 2015 yılında bu başıma geldiği zaman çok ağır bir linç yaşadım. Kendimi ifade edemedim. Çalıştığım yapım şirketi ve bağlı bulunduğum cast ajansı, bana bir ihtarname yolladı. Eğer basına bir açıklama yaparsam şu kadar miktar tazminat ödeyeceğimi söylediler. Özellikle cast ajansı, “Susman gerekiyor Füsun Abla, hiçbir şey konuşmayacaksın” dedi. Ben o süreyi, o geçen zamanı doğru değerlendiremedim. YANLIŞ ANLAŞILDIM DİYEMEDİM… (“Yani “Ben yanlış anlaşıldım” mı diyemediniz?) Evet, bunu diyemedim. Bugün size anlattığım şeyleri 3 yıl önce anlatabilirdim. Ama bunu diyemedim. Bu şansımı elimden aldılar. Dolayısıyla bu kadar ağır zaman kaybı var. Sokağa çıkamadım. Çocuklarım o zaman 7.5-8 yaşındaydılar. Ailece ölüm tehditleri aldık. Kadın olmamdan da kaynaklı, çok cinsiyetçi, hakarete varan, ne yaşıma ne sanatçı kimliğime yakışmayacak şeyler söylendi ki doğal olarak ürküyorsunuz, çekiniyorsunuz. 72 saat boyunca perdeleri kapatıp evde çocuklarla oturdum, hiçbir yere çıkamadım. ‘SANATÇILAR İSTEDİĞİ SİYASETÇİNİN YANINDA OLABİLİR’ (Geçtiğimiz günlerde kimi sanatçılar Cumhurbaşkanı ile beraber operasyon yürüten askerlere destek vermek için Afrin’e gitti. O sanatçıların Afrin’e gitmesine ve daha sonra onlara yöneltilen eleştirilere ne diyorsunuz?) İşimizi üretirken bizim siyasi görüşümüz diye bir şey olmamalı. Yurttaş olarak herkes bir partiye oy veriyor. Bunun için de birbirimizi suçlamak, yargılamak, küçümsemek ya da hakarete varacak şeyler söylemek kadar seviyesiz bir şey yok. Herkes her türlü görüşe sahip olabilir. Niçin sanatçılar sürekli “Neden oradasın?” diye suçlamalarda bulunup birbirlerini sosyal medyada küçük düşürüyor. Böyle bir şey olabilir mi? Eğer özgür yurttaşlarsak herkes istediği kişinin, siyasetçinin yanında olabilir. Siyasi yaklaşım ne olursa olsun, birbirlerini linç etmeye varacak ya da küçük düşürecek sözleri asla kabul etmiyorum. O partinin yanında da görünebilir, bu partinin yanında da görünebilir. Neden insanlar birbirlerine kötü dil kullanıyor? Yurttaş olarak herkes bir partiye oy veriyor. Ben 35 yıldır, hiç kimsenin siyasi görüşünü bilmeksizin ekranlardan o evlere girdim. Ailenin bir ferdi gibi olduk. Sokakta beni gördükleri zaman sanki ben onların teyzesiyim, kardeşiyim gibi sarıldılar. O ekranlardan evlerine girerken, “Onun başı kapalı, öbürününki açık; o öyle, bu böyle” demedik. Hangi partiden, hangi görüşten olduğu fark etmeksizin herkes bizi bağrına bastı. Aramızda böyle duygusal bir bağ oldu. Ben o insana “Hangi partiye oy verdin?” demedim, diyemem, buna hakkım yok. Geçmişteki tüm o ‘Sıdıka’, ‘Şaşıfelek Çıkmazı’ işlerinde başka bir gönül bağı içindeydik. Hangi görüşten olursa olsun bana bu kadar inanmış, bütün bu insanların bu yanlış algıyla bir hayal kırıklığı yaşamalarına üzüldüm. Çünkü ben seyircilerimi hiç hayal kırıklığına uğratmadım. Bu yanlış algının bunca zamandır sürmesi artık benim canımı çok fazla yakıyor. - “Sanatçılara yönelik linç her iki mahallede de var” diyebiliriz. Bir tarafta Memet Ali Alabora, öbür tarafta Yavuz Bingöl... Siz ikisinin de yanlış olduğunu düşünüyor musunuz, yoksa “Biri haklıdır, diğeri haksızdır” mı diyorsunuz? - Hayır, her iki linci de kesinlikle eleştiriyorum. Genel olarak sol görüşlü bir insan oldum. Ama hayatımda hiçbir zaman benden “Neden Yavuz Bingöl böyleymiş?” diye bir tek kelime duyamazsınız. Herkes nerede durmak isterse durur. Özgür irade diye bir şey var. Neden bunun için sanatçı arkadaşımı küçük düşüreyim? ‘ÇOK YALNIZLAŞTIRILDIM’... (Peki, bu süreçte sanat çevresinden size destek mi geldi, yoksa sizi yalnız mı bıraktılar?) Bunu cevaplamam çok zor. En başında çok yalnızlaştırıldım. Destek geldi. Ama yeterli miydi? - Ya Instagram mesajını attıktan sonra? - 3’üncü yıla giriyorum ve bu linç sanki adeta tekrarladı. Destek olan herkese çok teşekkür ediyorum. Meslektaşlarımdan katlana katlana destekler geldi, hâlâ da geliyor. İlk olayda böyle değildi. Kendimi gerçekten çok yalnız ve izole hissettim. Ama bu sefer birlikte ne üretebileceğimize dair teklifte bulunanlar bile oldu.