Bulaç'tan ilk ve son açıklama

 Zaman yazarı Ali Bulaç, "İlk ve son açıklama"sını başyazarı olduğu "Bilgihikmet.com" sitesinde yazdı:

- Kısa bir süre önce yayına geçen bu sitenin bu kadar ses getireceğini tahmin etmek güç değildi. Sitenin amacı, bundan 15 sene önce başlamış bir yolculuğa kalındığı yerden devam etmek, belki kurulmaya başlanan bir cümlenin tamamlanması yolunda birkaç kelime daha söylemekti. Tabii ki olup bitenlere gözümüzü kapamak, hiçbir şey olmamış gibi davranmak mümkün değildi.

Bizim onlarca yıldır yürüttüğümüz fikri, entelektüel ve politik çabanın bugün geldiğimiz noktada –olumlu-olumsuz- etkili olmadığını söylemek mümkün değildir. Bizim bir dünya tahayyülümüz, bir muhalefet dilimiz ve bununla bağlantılı olarak bir iddiamız, bir davamız vardı. Davetimiz iddiamız ve davamızdır. Bizi ilgilendiren can yakıcı soru şudur: Bu iddia ve dava varlığını devam ettiriyor mu?   Bugün söz ve inisiyatif sahibi olanlar üzerlerinden eski gömleklerini çıkardıklarını söylüyorlar. Bu o kadar kolay mı? Milyonlarca insanın emeğine karşı, “ben değiştim, senin ne düşündüğün, ne idealler beslediğin beni ilgilendirmez” diyerek işin içinden çıkılamaz. Öyle idiyseniz, ilk gününden bunu açık açık söyleyip yola çıkılmalıydınız.

Sizin yaptığınız aldatmaktır. İktidar için takiyye yapmak ahlaksızlıktır. Her ne isek öyle görünmeli, insanların önüne her ne düşünüyorsak gerçek iç yüzümüzle çıkmalıyız. Nehri geçerken at değiştirenler, emeklerini sömürdükleri insanların omuzlarına basıp yeni atın sırtına atlıyorlar.
      
Neler olup bitiyor? Bir iktidarın halkın zihni ve ruhi hayatı üzerindeki derin etkisi göz önüne alındığında nereye gidiyoruz? Neler yapıldı? Yapılanlar kimin yararına oluyor? Bu iktidarın nimetleri halka, çalışan insanlara, dar gelirlilere dağıtılıyor mu? Burada popülizm yapmıyoruz, bu politik hareketin beşeri tabanı mağdurlardan, mahrumlardan, kimsesizlerden, yoksullardan oluşuyor. Onların duası, çabası, beklentisi ve desteği bu iktidarın ve bütün İslami hareketlerin motorudur. Şu anda küçücük bir zümre –ki bunlar bundan kaç sene önce hızlı İslamcılardı- suyun başına oturmuş, köşe başlarını tutmuş, bir yandan cebini dolduruyor diğer yandan Müslümanları küçümsüyor, aşağılıyor ve güç merkezlerine bu “yığınları ben kontrol ederim” mesajını veriyor. Bu zavallı yığınların hayatında hiçbir iyileşme yok. Ne maddi durumlarında bir iyileşme oldu ne temel hak ve özgürlüklerinde bir rahatlama. Yakında başları örtülü sokağa bile çıkamayacaklar.

Bu sitede yapılan bütün eleştiriler kendi hatırınadır. Hiçbir mevcut siyasi parti veya hareket ya da yakında sahneye çıkacak herhangi bir siyasi oluşum veya hareketle ilgili değildir. Bizler de ne siyasileriz ne siyasette gözümüz var ne herhangi bir siyasi hareketle ilişki halindeyiz. Bu iktidarın doğru yolda başarı kazanması bizim de temennimizdir, başarısı bizi sadece sevindirir. Ayrıca bu hareket içinde yer alan herkesi tek bir torbaya da doldurup yumruklamıyoruz. İçleri yanan nice insan var. Kendi hatırına iddialarımız ve ideallerimiz adına eleştiri hakkımızı koruyoruz. İfade özgürlüğü demek; yürütmenin, kamu otoritesinin, seçilmişlerin ve atanmışların, kısaca iş başındakilerin karar ve icraatlarını eleştirmek, yanlışlıklarını gösterme hak ve özgürlüğüne sahip olmak demektir. Tek farkımız bu nimet ağacının altında dolması için tuttuğumuz bir heybemiz olmadığı için rahatız. Biliyoruz ki, “Mahkeme kadıya mülk değildir”, bugün saç sakal traş olup gece yatağa bile kravatla gidenler yarın ortalıkta olmayacaklar. Onlar yolcu biz hancıyız. Yarın onlar milyonlarca dolarla aldıkları villalarında orman içlerinde saklanacaklar, bizim mahallemizden bindikleri dabbetülarz jipleriyle hızla geçecekler, herhangi bir mekanda çay içemeyeceklerdir.

Her bir platformun kendine özgü bir yapısı var. Burada yazdıklarımızı başka yerlerde yazmak zorunda değiliz, buna gerek de yok. Herkesin hassasiyetine saygımız var. İnsanların üstüne üstüne gitmek de ahlaki bir tutum sayılmaz. Bu yüzden “neden bunları kendi köşende yazmıyorsun”, sorusu anlamlı değildir. Benim gazetemden herhangi bir şikayetim yoktur. Bu eleştirilerin platformu burasıdır.

Milli Görüş partileri ile bugünkü iktidar arasında derece farkı var, mahiyet farkı yoktur. Milli Görüş partileri de evin danasına hiç değer vermediler, bu camianın namuslu yazarlarını propaganda aracı olarak gördüler. Ama ne zaman diğer kesimlerden onların aleyhine bir satır yazıldı, hemen düzeltmek için yapmadıklarını bırakmadılar. Sıkıştıkları yerde de Müslüman yazarlardan destek beklediler, çıkın bizi savunun dediler. 1995 seçimlerinde İstanbul’dan milletvekili seçilen bir zat, Abdurrahman Dilipak’ın evinde bize “Siz Müslüman yazarların oyu kaçtır? 30, 40, 100 veya 1000. Ben yüz binlerce oy aldım.” dedi. Ona bu oyları bizim kendisine kazandırdığımızı söyledim. Ama o gün anladım ki, bu cephenin siyasetçileri, Müslüman entelektüellerin fikirlerini ve emeklerini sömürüyor, kişiliklerine zerre miktar değer vermiyorlar. Müslüman entelektüellerin görevi siyasilere, iktidara yalakalık yapmak değil, onurlu ve izzetli bir tutumla, ama adaletten, estetik ve ahlaki ilkelerden ayrılmadan eleştirmek, yol göstermektir. Bu, siyasetçilerin ve iktidarın işine gelmiyorsa bizi ilgilendirmez.
  
İktidar engin bir dogmatik uyku içinde mışıl mışıl uyuyor. Birilerinin uyandırması lazım. Meydanlardaki bağrışmaları, atılan çürük yumurtaları sadece komplo ile izah etmemeli. Bir söz var: “Seni ağlatanın yanına git, güldürenin yanından kaç.”
   
Bizim hiç kimseden herhangi bir ikbal talebimiz yoktur. Kimseyi güldürecek şaklabanlık yapamayız, acı da olsa sözü söylemek görevimiz. İhale peşinde değiliz, bu işten anlamayız, komisyonculuk da işimiz değil. Sadece yanlış gördüğümüz şeylerin yanlış olduğunu göstermeye çalışıyor ve bazı günahlara ortak olmak istemiyoruz. Bugüne kadar nasıl yaşadıysak bundan sonra da öyle yaşamaya devam edeceğiz.