Fatih Altaylı Nusret'i fena aşağıladı : Kıllı bıyıklı cıvık herif

'NUSRET Et Lokantası, ABD New York’ta ilk açıldığı gün, çok kötü eleştirilerin hedefi olmuş. Bununla ilgili ahkâm kesecek bir durumum yok. Çünkü ister inanın, ister inanmayın hayatımda bir gün bile Nusret’te tek bir lokma yemedim.'

Fatih Altaylı Nusret ile ilgili yazısına 'kapısından içeri adım atmadım' diye başlıyor, ardından 'neden' hiç gitmediğine lafı getiriyor. Yazının bu noktadan sonrasında şunları diyor;

'Kapısından içeri adım atmadım. Ki bilirsiniz, yemeyi, içmeyi çok severim ama Nusret’e gitmedim. Nedenini bilmiyorum. Muhtemelen “zevzekliği” sevmediğim içindir. Dünyanın en önemli şeflerinin lokantalarına gittim. Bir-ikisiyle kişisel dostluğum da var. Mesela modern Fransız mutfağının Bocuse’den sonraki en önemli kurucusu sayılan Michel Guerard’la.

KILLI BIYIKLI HERİFİN...

Ne Michel’in ne de bir başkasının yaptığı yemeği eliyle tutup ağzıma tıktığına şahit olmadım. En fazla, yaptığı bir şeyi tabakta getirip “Bunu yeni denedim, mönüye koyup koymayacağımı bilmiyorum, bir dene” der bütün nezaketi ve zarafetiyle. Bu yüzden de Nusret’e gitmedim. Kıllı bıyıklı bir herifin eliyle kopardığı eti ağzıma tıkmasını istemediğim ve bu cıvıklığa tahammül edemeyeceğim için.

DANDİK LEZZETLERİ POHPOHLUYORLAR

(...) Türkiye’de doğru düzgün yemek yazarı falan olmadığı için kötü, dandik, lezzetsiz pek çok lokanta yıllardır pohpohlanır da pohpohlanır. “Aman şöyle iyi, aman böyle iyi.” Neredeyse tamamı aynı elden çıkmış, birbirine çok benzeyen mönüler veya farklı olmak için “saçmalama” düzeyine gelmiş sözde “yerel” lezzetler.

Bu yüzden de Nusret’in NY’de duvara toslamasına hiç şaşırmadım. Bildiğimiz cıvıklığıyla İstanbul’da bile toslaması gerekirdi. Neyse ki “Bonne pour L’Orien' (Doğu için iyidir) diye bir cümle var bildiğimiz. Nusret ve gibileri de o hesaptan geçiniyor zaten.

Nusret açtığına açacağına pişman tuzla buz oldu

Suudi prens Nusret'in ününe aldırmadı ayağına getirtti